In de rubriek ‘Intussen elders’ verzamelen we nieuws van andere universiteiten. Deze week: op 13 maart bijt de Radboud Universiteit in Nijmegen de spits af van de landelijke estafettestaking en de Leidse opleiding Italiaanse taal en cultuur wordt volgens critici ‘geslachtofferd’.
Opleidingsbaas met verlof, opleiding opgeheven
De Universiteit Leiden stopt met de opleiding Italiaanse taal en cultuur. Er moest iets gebeuren, dat was wel duidelijk, maar dit besluit heeft iedereen overvallen en vooral de manier waarop.
Het was wel zo gemakkelijk dat besluit er door te drukken, omdat de opleidingsvoorzitter op dat moment met zwangerschapsverlof was, zeggen critici tegen universiteitskrant Mare. Toen zij recentelijk weer aan de slag ging, bestond haar opleiding niet meer.
Opleidingsvoorzitter Carmen van den Bergh wist in juni, net als de andere opleidingsvoorzitters, dat er bezuinigingen aan zaten te komen. ‘Het ging toen nog niet over het schrappen of samenvoegen van opleidingen, maar wel dat de studieprogramma’s onder de loep moesten worden genomen.’
In oktober waren er gesprekken met alle opleidingsvoorzitters. Vanwege het verlof werd haar toegezegd dat ze in januari op gesprek kon komen. ‘Maar in plaats daarvan sta ik nu voor een voldongen feit, terwijl alle andere voorzitters wel de kans hebben gekregen aanpassingen aan de plannen te doen. Andere opleidingen zijn bewaard gebleven, en wij worden als enige opgeofferd. Dat is bizar.’
Radboud (Nijmegen) staakt als eerste
Medewerkers en studenten van de Radboud Universiteit gaan op 13 maart staken tegen de bezuinigingen van het kabinet-Schoof op het hoger onderwijs. De Nijmeegse universiteit bijt de spits af van de landelijke estafettestaking die de vakbonden en actiegroepen WOinActie en 0.7 hebben aangekondigd; om de beurt gaan Nederlandse universiteiten een dag dicht. Het is nog niet bekend wanneer Groningen aan de beurt is.
’13 maart gaan we niet werken en gaan we niet naar college, maar gaan we demonstreren’, schrijven de Nijmeegse vakbonden in een persbericht, meldt universiteitskrant Vox. Hoe de actiedag op de Radboud Universiteit eruit komt te zien, is nog niet duidelijk. Volgende week overleggen de vakbonden en WOinActie en 0.7 over de invulling van het protest.
Het is de bedoeling dat iedere week een of twee universiteiten de deuren sluiten, aldus WOinActie. ‘We zijn niet van plan anderen op de campus het werk onmogelijk te maken. Maar we doen wel een zwaar beroep op alle studenten en medewerkers om de actie te steunen.’
Docent-columnist Delft teleurgesteld in collega’s
Docent mechanical engineering Bob van Vliet stopt na jaren met het schrijven van columns voor de Delftse universiteitskrant Delta. In zijn allerlaatste bijdrage, onder de droge titel ‘Tot ziens’, maakt hij van zijn hart geen moordkuil.
Hij stopt deels om fysieke redenen. ‘Mijn hersenen. Die zijn stuk’, schrijft hij, vanwege een hartstilstand een paar jaar geleden en hersenbeschadiging als gevolg. ‘Ik ben snel moe. Vooral van rumoerige omgevingen, sociale interactie, en cognitieve activiteit. Niet handig, als docent. En het gaat dubbel hard als ik iets doe waar ik me druk over maak, zoals het typen van boze stukjes voor Delta.’
Maar evenzeer speelt de lakse houding van zijn collega’s en hoogleraren een belangrijke rol om te stoppen, legt hij uit. ‘Ik al een tijd lang het gevoel dat ik elke maand hetzélfde boze stukje schrijf.’
Het leveren van kritische analyses van maatschappelijke kwesties is een van de kernfuncties van een universiteit, schrijft hij. Dat is onmisbaar en cruciaal voor de democratie, zeker in Delft waar het de laatste jaren behoorlijk rommelde. ‘Column na column heb ik geprobeerd daar op te wijzen. Ik kreeg echter steeds sterker het gevoel dat die oproep in Delft aan dovemansoren gericht is.’
‘Van ons bestuur verbaast me dat niet. Maar dat er ook vanuit de vele hoogleraren aan onze universiteit zó weinig publiek kritisch denkwerk verscheen over alles dat binnen en buiten Delft gespeeld heeft de afgelopen jaren, heeft me sterk teleurgesteld. En het baart me zorgen.’
Meer vertrouwen heeft Van Vliet in de studenten. Zijn waren het die keer op keer het publieke debat aanzwengelden, constateert hij. Zij zijn het die ons instituut ‘tot beweging en een minimum aan zelfreflectie’ dwingen.