Student-columnist Bauke van der Kooij heeft corona. Alweer. En het valt hem zwaarder dan de vorige keer.
Het is rood met wit en het verpest je hele week. Een hint: het is niet Ajax, en ook geen mailtje van een van de docenten van de RUG dat je een onvoldoende heb. Het is een positieve zelftest. En ik had ‘m.
Welgeteld een dag voelde ik me als een pasgeboren vogeltje in de lentezon. De winter leek voorbij, de zon begon te schijnen en het Noorderplantsoen zag er levendig uit. Maar goed, dat pasgeboren vogeltje werd bruut vermoord door een gulzige kater.
Maar deze isolatie voelt heel anders dan toen ik een jaar geleden corona had. Leger. Ondanks dat ik twee keer ben ingeënt, omikron minder dodelijk is en de quarantaine terug is naar vijf dagen, merk ik dat het me zwaarder valt.
Het verschil is dat corona nu vooral een lastigheid is en er eigenlijk niet meer toe doet. Corona is voorbij, toch? De ‘we doen het samen’-houding lijkt voorbij, en er al weer genoeg nieuwe problemen gekomen.
Het verschil is dat corona nu vooral een lastigheid is en er eigenlijk niet meer toe doet
Oekraïne wordt aangevallen door Rusland, Australië staat in brand en uit een nieuw rapport blijkt dat de klimaatverandering veel erger is dan wel dachten. Daarnaast leven we midden tussen de aardbevingen, een toeslagenschandaal en een lijkt elke BN’er zich tegenwoordig te misdragen.
Het is jammer om te zien dat we juist na een periode van ‘samen tegen corona’ zijn overgegaan in een ikke-ikke-ikke – gevallen waarin mensen met een positieve zelftest toch op stap gaan, quarantaine maar wat uit de losse pols doen en alleen zich houden aan regels als het uitkomt, zijn in overvloed.
Begrijp me niet verkeerd: ik snap het. Na twee jaar lang solidair zijn, is de rek er uit en wil je terug naar ‘normaal’. Maar wat is ‘normaal’? De huidige situatie is niet normaal – er gebeurt zo veel dat het soms niet raar is om je even af te sluiten van alles en te doen alsof er niks gebeurt. Ook voor je eigen mentale gezondheid.
Af en toe je afsluiten van alles wat er gebeurt op de wereld is prima, maar dat is geen excuus om geen rekening te hoeven houden met de ander. Ze kunnen prima naast elkaar bestaan. Je kunt jezelf en afschermen van alles wat er gebeurt, maar tegelijk ook denken aan een ander.
Over gezondheid gesproken: ik zit nog steeds op mijn twaalf vierkante meter. Het nieuws sla ik maar even over de komende dagen.
BAUKE VAN DER KOOIJ