Ik woon aan de Paterswoldseweg, vlakbij Martiniplaza. Omdat die buurt (uitgezonderd van Gyas) weinig studentikoos is, zit ik vrij veel op de fiets onderweg naar het centrum of Zernike óf op de weg terug. Ruwweg zijn er drie routes die het centrum en Groningen-Zuid verbinden: de Paterswoldseweg, het Emmaviaduct en de Hereweg.
Hoe dan ook moet je het spoor over en dat is toch een obstakel. De Hereweg is zelden logisch, omdat ik dan nog steeds lang niet thuis ben. De Paterswoldseweg heeft een spoorwegovergang en dus risico op dichte slagbomen, maar over het Emmaviaduct fietsen is ook bepaald geen sinecure.
Race
Want, shit hee, wat is dat ding hoog! Als ik vanuit de stad kom doemt Mount Emma voor me op met aan weerszijden de KPN-borg en het Cascadecomplex, die als Scylla en Charybdis het viaduct bewaken door zo nu en dan een monsterlijke wind te doen opsteken. Gelukkig hebben beide flanken van de berg een vlakke aanloop waarop je alvast wat snelheid kunt verzamelen, om die vervolgens al klimmend vast te houden en zo mogelijk te verhogen. Ik waan me dan in de Koninginnenrit (Emma…) van de Tour de France en doe er alles aan om als eerste boven te komen; ik zie potentie voor een nieuwe wielerklassieker!
Eenmaal met het zuur in de benen op de top aangekomen is daar de beloning: het uitzicht. Rechtuit zie je het Apollo Hotel en de iconische Gasunie (of de torens in het centrum, als je daarheen fietst) verschijnen. Aan de ene kant zie je het spoor voor de treinen naar Leeuwarden en Delfzijl en de tabaksfabriek; aan de andere kant het fraaie stationsgebouw met het rustgevende railspatroon van het rangeerterrein en, als je heel goed kijkt, zelfs de reclamezuil van de IKEA.
Afdaling
Nauwelijks bekomen van deze wonderlijke indrukken mag je ten slotte nog even achterover leunen (of wat extra gas bijgeven) tijdens de afdaling. En heb je deze extatische beleving niet, dan is er ten minste nog dit: gefeliciteerd, het zwaarste stuk van je tocht zit erop, vanaf hier is Groningen plat!
Dus, loop je coschappen in het Martini Ziekenhuis, heb je tentamens in Martiniplaza of moet je weer eens bij die ene vriend(in) langs die zo onhandig achter het spoor woont, vrees Mount Emma niet en treed haar met open vizier tegemoet; laat je verwonderen en bereik zo het hoogtepunt! Ik heb wel behoefte aan wat concurrentie…