De hele eerste rij verliet zalencentrum Vita Nova in Middelstum  uit protest tijdens het bezoek van PvdA-partijleider Diederik Samsom. Maar één man bleef achter: Jan Dales uit Loppersum.

Hij vroeg Samson hoe realistisch diens plannen waren om de werkgelegenheid in Groningen te bevorderen. ‘Ik zit hier namens alle Groningers, ook voor mezelf en mijn kinderen’, hield hij.

Een van die kinderen is student godsdienstwetenschappen Melissa Dales. Zij zou het liefst na haar studie werk vinden in de provincie. Ze verliet het ouderlijk huis in Loppersum om in de stad te studeren. ‘Ik wil liever in dit gebied blijven. Het is mooi en rustgevend. Maar die rustige en relaxte sfeer levert niet zo veel banen op. Groningen staat bekend als studentenstad, maar de studenten vertrekken zodra ze afgestudeerd zijn.’

Hij knikt. ‘Er is een verschil tussen de stad en de provincie Groningen. De stad Groningen is eigenlijk een aparte provincie binnen de provincie Groningen.

Bang om te slapen

En dat geldt ook voor de manier waarop je de aardbevingen beleeft. ‘In de stad merk je weinig omdat je het niet voelt, maar als ik naar mijn ouders ga, in het weekend, dan merk ik de consequenties. Kinderen zijn bang om te gaan slapen, omdat de aardbevingen zo vaak plaatsvinden. Dat is immateriële schade.’

Net als andere Groningers was zij ooit optimistisch over de mogelijkheden van de gasproductie. ‘Maar er was in het begin te weinig onderzoek naar de gevolgen. Konden er bevingen ontstaan? En hoe zwaar? De mensen hier zijn nog steeds mensen. Wij hebben de hoogste werkloosheid van het land maar als je naar de bodem kijkt, zijn we ook ‘t rijkst. Dat is een beetje scheef.’

Scheve verhoudingen

Dales zit middenin de tentamens, maar ze maakt zich zorgen over de gevolgen voor de mensen die in de provincie moeten en willen blijven. ‘Als ik afgestudeerd ben, dan ben ik vrij om te vertrekken want ik heb hier geen huis. Voor de mensen die hier al wonen, wordt het lastig om ergens anders heen te gaan. De scheve verhouding in Nederland moet wat minder scheef worden. De belangen van de mensen in Groningen moeten ook in Den Haag bewaakt worden.’

En toch… toch wil Melissa’s vader níet dat ze in de provincie blijft, zelfs niet als ze wel een baan zou kunnen vinden. ‘Mijn dochter gaat het land in, dat is gewoon haar standpunt al geweest. Ik zeg: zoek het leuke op.’