‘Hallo. Vrijdag 8 November stond er opeens hoi in spiegelbeeld geschreven op het raampje van mijn deur. Met veel moeite was er vandalisme gepleegd zodat ik gegroet kon worden. Ik was niet erg geamuseerd omdat ik vervolgens met een schuurspons moest kijken of deze ‘tag’ te verwijderend was. Natuurlijk had ik mijn verdenkingen bij deze actie. Toch weet ik ook dat het belangrijk is om te doen aan hoor en wederhoor. Mijn verdenkingen gingen uit naar de dag hiervoor donderdag 7 November, waarbij mijn grijns hoogstwaarschijnlijk een verkeerde indruk heeft gegeven.

Brakke dag

Donderdag 7 November was voor mij een brakke dag. Een dag waarbij ik even heerlijk genoot van een korte vakantie na de tentamens. Uit een korte winterslaap gekomen, belde ik die middag met een vriendin. Tijdens dit gesprek rookte ik een sigaretje voor mijn huis. Ik woon in de Brandenburgerstraat tegenover de overbuurmeisjes die al een tijdje druk briefjes aan het schrijven waren met hun overbuurjongen. De briefjes waren mij zeker niet ontgaan, mijn kamer kijkt immers uit op hun huis.

Tijdens dit telefoongesprek liep ik voor een tweede keer naar buiten. Het blauwe vel van de willekeurige voorbijganger viel mij direct op. Ik vertelde aan de telefoon dat ik het erg grappig vond, maar ook dat ik baalde dat ik de dader had gemist. Helaas had ik mijn gordijnen dicht, anders was het voor mijn neus gebeurd. De willekeurige voorbijganger had toegeslagen tussen 4 en 5 uur ‘s middags toen ik dit telefoongesprek voerde.

Grijns

Vervolgens ben ik later een maaltijd gaan halen om weer aan te sterken van een nachtje stappen. Terug in de straat met mijn rode koptelefoon op, had ik een enorme grijns op mijn gezicht. Ik vermaakte mij zeer over hoe de overbuurmeisjes en jongen zich druk maakten over wie dit was geweest. Hadden hun raambriefjes toch meer los gemaakt, dan ze hadden gedacht. Ik ben naar binnen gegaan en heb er verder weinig aandacht aan besteed.

Ook moet ik zeggen dat ik de helft van hun conversatie niet heb gelezen, omdat ik gewoon te lui ben om constant naar de overkant te lopen om de briefjes van hun overbuurjongen te lezen. Toch wel leuk om te zien dat er mensen zijn die de moeite wel nemen om dit te lezen en zich druk maken over de schrijfgrote van de overbuurjongen.

Mysterie

Echter een kleine kanttekening, een goede detective bekijkt zijn bewijsmateriaal goed. Als student heb ik niet snel blauw papier in huis, tenzij ik misschien een prachtige poster zou moeten maken. Dit is echter al niet meer geval geweest sinds de middelbare school en die tijd ligt ver achter mij. Zou dan de nieuwsgierige huisvrouw misschien beter in dit kader passen? Ook ben ik ernstig teleurgesteld dat zij niet hebben gedaan aan hoor en wederhoor. Een kleine moeite van naar de overkant van de straat lopen, is mij teveel werk om briefjes lezen, maar om je mysterie op te lossen, zou in dit geval niet teveel moeite zijn. Ook uit het tijdstip hadden ze misschien wel wat aanwijzingen kunnen halen naar de dader.

Alibi

Al met al denk ik dat deze lieve buren het moeten laten bij het schrijven van briefjes en dat de dader van deze actie lang onbekend zal blijven. Het gaat immers om hun gezellig gesprek, dat zij de rest van de buurt hiervan willen mee laten genieten, heeft consequenties, die wisten ze van te voren. Laat het mysterie voor wat het is en mocht er toch een enorme aandrang zijn voor een oplossing van dit mysterie. Maak een goed plan en interview uw verdachten en check hun alibi’s. Dat geeft meer bevrediging dan denken en niet zeker weten.’

Met vriendelijke groet,

Het meisje met de rode koptelefoon!