Universiteiten moeten van minister Dijkgraaf Nederlands weer als hoofdtaal voeren. Dat betekent dus minder internationals en minder geld, concludeert columnist Wilma Heesen.
Stel je krijgt je begroting niet sluitend, wat doe je dan? Minder uitgeven of zorgen voor meer inkomsten. Je probeert eerst maar eens minder uit te geven. Helaas, zonder dat je er veel aan kan doen wordt de post onvoorzien alleen maar groter. Dan is de enige manier dus om meer inkomsten te genereren.
Ik ben geen econoom, maar dat is het probleem bij de instellingsbegroting van de RUG. Zoals we allemaal weten, haalt de universiteit haar inkomsten deels uit inschrijfgeld. Hoe meer studenten, hoe meer geld om te besteden aan kwalitatief goed onderwijs en onderzoek. Heel mooi.
Maar dan de post onvoorzien: een enorme energierekening, nieuwbouw die duurder wordt dan gedacht en heel veel kosten in de ondersteuning. Gaatjes worden ingevuld met externen, de hardware wordt elk jaar duurder en alle regels rondom security & privacy vragen veel werkuren.
De enige manier om dan toch een enigszins sluitende instellingsbegroting te presenteren, is het binnenhalen van grotere aantallen studenten.
Een enorme energierekening, nieuwbouw die duurder is dan gedacht
De marketeers die de afgelopen jaren de wereld in zijn getrokken om studenten te werven, hebben het product Groningen met verve verkocht; een universiteit in het topsegment in een stad waar de kroegen nooit sluiten.
Dat de barkruk een alternatief was voor een fatsoenlijk bed wegens een nijpend kamertekort, werd de aanstaande Groningers pas na aankomst duidelijk. De lokale marketing van meer internationalisering was ook goed opgezet. Krapte op de arbeidsmarkt zou verdwijnen door al deze extra handjes en de diversiteit in de collegebanken toenemen.
Misschien mis ik nog wat argumenten, maar ik ben dan ook geen marketeer.
Al deze argumenten blijken in de praktijk geen stand te houden. De internationals gaan na de opleiding weer vrolijk terug naar hun geboortegrond. In februari sprak collegevoorzitter Jouke de Vries over het aantrekken van internationals om onze toppositie als universiteit te behouden. Bijvoorbeeld in het kunstonderwijs en de game-opleidingen.
Pardon? Niets ten nadele van de creatieve sector, maar ik dacht altijd dat het ging om wetenschappelijke output in toonaangevende tijdschriften. Helemaal mis dus.
Maar ja, ik ben dan ook geen collegevoorzitter.
Wat te doen met die grote olifant in de kamer, de financiering van dit stelsel?
Onderwijsminister Dijkgraaf ziet dat de boel uit de hand loopt en komt in actie. Zijn plan: terug naar Nederlands als hoofdtaal in de meeste bacheloropleidingen. Zodat de aantallen studenten in de collegebanken weer behapbaar worden en ook de staat van het Nederlands wordt verbeterd.
De meeste Nederlandse studenten blijken na afstuderen immers toch minder reislustig dan gedacht. Dan is het best handig dat je in de voertaal waarin je werkt een coherent verhaal kan schrijven.
Ik ben geen Neerlandicus, maar ben als docent erg blij met deze ontwikkeling.
Maar wat te doen met die grote olifant in de kamer, de financiering van dit stelsel? Zolang de begroting sluitend moet worden gemaakt met inschrijfgeld, zal er toch iets verzonnen moeten worden om al die panden, gas- en ICT-rekeningen te betalen.
Kunnen minister Dijkgraaf en zijn ambtenaren hier een briljante oplossing voor bedenken? Ik zou niet weten hoe, maar ik ben dan ook geen minister.
WILMA HEESEN
Mevrouw Heesen zal nooit voorzitter van het CvB worden, want ze begrijpt het systeem en zet kanttekeningen bij de werkingen ervan. Ik heb het vermoeden, dat minister Dijkgraaf in Princeton met een open blik naar de Nederlandse universiteiten is gaan kijken. Voorzitter van het college alhier zit er voor hem ,denk ik, ook niet in, En het zou mij zelfs niet verbazen, als dat zelfde bestuur hem ook een eredoctoraat aan het Harvard aan het Reitdiep ook niet waardig acht.
Ik vind de discrepantie tussen de nuchtere Noorderlingen en de arrogantie van de bestuurders van de RUG al jaren heel merkwaardig, net alsof ze zich schamen hun leven in het hoge Noorden te moeten slijten.
Interessant artikel. Even een correctie, als het mag. De column zegt: “De internationals gaan na de opleiding weer vrolijk terug naar hun geboortegrond.” Maar in werkelijkheid, sommige internationals blijven en andere niet. En internationals dragen bij aan Nederland, niet alleen de universiteit. Gemiddeld genomen is het saldo positief:
“Buitenlandse studenten die in Nederland komen studeren, brengen meer baten dan kosten met zich mee voor de
Rijksbegroting.” (CPB onderzoek, Economische effecten van internationalisering in het hoger onderwijs en mbo)
Het onderzoek houdt rekening mee met hoeveel studenten blijven. “Blijfkans” heet dat in het rapport.
“…ik dacht altijd dat het ging om wetenschappelijke output in toonaangevende tijdschriften.”
Dit is wel een aanname waarop we eens kunnen reflecteren: hoe veel intelligentie, tijd en geld wij in het “produceren” van verslagen steken waarmee in de praktijk (meestal) niets gebeurt. Alsof er nu geen enorme maatschappelijke en politieke uitdagingen waren?!
De talloze buitenlandse studenten kunnen we tenminste keurig opleiden en die nemen dan weer functies over die (hopelijk) een verschil maken.