Zwarte schaap onder de studentenhuizen
‘Winscho is te wild om aan te pakken’
Door Emily Zaal
By Emily Zaal
Is Winscho echt zo erg als z’n reputatie doet vermoeden, vroeg een internationale student die net was toegelaten aan de RUG een jaartje geleden op Twitter. ‘Ik ben niet zo’n fan van feesten of stomdronken mensen.’
‘Ik maak me een beetje zorgen om de reviews van het gebouw’, zei een andere student op Reddit. ‘Het is niet dat ik niet van feestjes hou, maar ik wil ook graag op mezelf kunnen zijn en ik geloof in een goede balans tussen werk en lol.’
Dunne muren
De antwoorden op die vragen laten niet veel aan de verbeelding over. Winscho is dé plek waar gefeest wordt, bevestigt @artsvenden op Twitter. ‘Sommige studies gaan hier indrinken voor ze naar de stad gaan. Het positieve nieuws is dat je makkelijk vrienden zult maken.’
‘De muren zijn superdun en je kunt ALLES horen’, zegt voormalig bewoner u/sup__grannies op Reddit.
‘Het is hier verschrikkelijk. Mensen maken herrie, ze trekken zich er niks van dat er zoiets bestaat als een privéruimte of dat het op sommige uren stil moet zijn, en het is gewoon een zooi’, staat in een van de vele Google-recensies.
Reputatie
Je zou kunnen stellen dat Winscho – vernoemd naar z’n plek aan het Winschoterdiep – een reputatie heeft als het zwarte schaap onder de internationale studentenhuizen in Groningen. De coronafeestjes in oktober, die ertoe leidden dat studentenhuisvester SSH beveiliging op Winscho afstuurde, maakten het gebouw nog beruchter. En afgelopen weekend werd het beeld opnieuw bevestigd toen er een video op Instagram gezet werd – daarna opgepikt door Sikkom – waarop wederom een niet erg coronaproof feestje te zien is.
Maar is het werkelijk zo vreselijk om in Winscho te wonen? En hoe komt dat dan?
Mensen trekken zich er niks van aan dat het stil moet zijn
‘Het ligt aan de anonimiteit’, denkt geneeskundestudent Helene Hormann, die in het SSH-pand Moesstraat 8 woont. Van haar bezoekjes aan Winscho herinnert ze zich dat de gemeenschappelijke ruimtes leuk waren, hoewel het gebouw ‘eruit ziet als een goedkoop hotel’. ‘Mensen kunnen er makkelijk met dingen wegkomen.’
Het ligt aan de permanente ranzigheid en de matige faciliteiten, denkt Giriraj Goenka, een student international business die in Upsilon woont. ‘Ik heb veel over Winscho gehoord, omdat vrienden van me er wonen’, zegt hij. ‘Volgens hen was het er smerig en voelen ze zich opgesloten. Wat vreemd is, aangezien Winscho de grootste kamers heeft van alle SSH-panden.’
Waar voor je geld
Psychologiestudent Sakshi Shah heeft in Winscho gewoond, maar voor haar was het absoluut geen optie om daar te blijven. Ze kwam er in augustus 2019 terecht en vertrok in januari vorig jaar naar Upsilon. ‘De faciliteiten daar zijn veel beter, en je krijgt veel meer waar voor het grote geldbedrag dat je neertelt voor je accommodatie.’
Winscho was Sakshi’s enige optie, omdat er op dat moment geen andere kamers beschikbaar waren. De belangrijkste reden dat ze er weg wilde was vanwege de gedeelde badkamers. ‘Ik moest best ver lopen om naar de wc te gaan, zelfs als het donker was. Daar voelde ik me niet erg veilig bij.’ Zelfs in de badkamer nam niemand de moeite om iets schoon te maken, zegt ze. Er lag overal haar en veel privacy had je niet. Daar kwam nog eens bij dat dingen nooit eens snel gerepareerd werden en dat het wc-papier telkens gestolen werd.
En dan was er nog de ligging. ‘Als je snel bent doe je er op de fiets twintig minuten over naar Zernike, maar voor mij is dat een half uur.’ Als je bedenkt dat alles in Groningen vrij dichtbij is, lijkt Winscho opeens wel heel ver weg.
Altijd levendig
Dat betekent overigens niet dat studenten niet bereid zijn om die extra afstand af te leggen voor de feestjes in het gebouw. Rechtenstudent Marcus – niet zijn echte naam – arriveerde afgelopen zomer aan het Winschoterdiep. Wonen in Winscho betekent gewoon dat je constant omringd wordt door feestjes, ‘of je het nou leuk vindt of niet’, zegt hij.
In het begin genoot hij van die permanente levendigheid, maar op den duur had hij het er wel mee gehad. ‘Er waren in coronatijd twee feestjes waarbij de politie kwam.’ De eerste keer was het slechts één politiewagen. Maar de tweede keer kwamen ze volgens hem aanzetten alsof ze een inval gingen doen. ‘Ze arriveerden met zes politieauto’s, dat was bizar.’
Winscho lijkt nu wel een Colombiaanse gevangenis
Het waren overigens niet alleen bewoners van Winscho op die feestjes, maar ook studenten uit andere SSH-accommodaties. En Nederlandse studenten die erover lazen op sociale media besloten ook een kijkje te nemen.
Het eindresultaat was dat de SSH en het management van Winscho een beveiligingsbedrijf inhuurden om de bewoners in toom te houden. Als je in de hal bent zonder mondkapje op, of als je te ver van je eigen kamer bent afgedwaald, dan word je berispt en teruggestuurd. Bezoekers zijn niet meer welkom.
Stammen
Voor Marcus voelt zijn huis nu aan als ‘een Colombiaanse gevangenis’. Het gebouw is verdeeld in vier blokken en elk blok heeft in feite zijn eigen stam, zegt hij. ‘Je gaat niet om met de andere blokken en je blijft bij je eigen kliek. Als je niet tot een groep behoort, zul je het moeilijk hebben.’
Er zijn diefstallen geweest: een verdwenen creditcard, leeggehaalde snoepautomaten. En er is zelfs sprake van vandalisme: zestig lampfittingen zijn zomaar gejat. Drugsgebruik en trippen zijn normaal geworden, zegt Marcus. Het management doet z’n best de zaken onder controle te houden, maar volgens Marcus is ‘Winscho te wild om aan te pakken’.
De bewoners zijn enorm gefrustreerd door corona, zegt hij. ‘Dat zorgt ervoor dat mensen dingen doen die ze ander nooit gedaan zouden hebben. Eigenlijk valt deze gemeenschap uit elkaar.’
Hij zou het nu niet erg vinden om Winscho te verruilen voor Upsilon. ‘Er is altijd wel iets aan de hand en dat maakt het lastig om te studeren. Bovendien is het internet klote en kan ik niet eens een online college volgen.’ Dat hij toch nog zo lang is gebleven komt door de sociale verhoudingen in Winscho, legt hij uit. ‘Ik zou de mensen absoluut missen.’
Gemeenschapsgevoel
Want ja, Winscho mag dan een bizarre en smerige plek zijn, veel voormalige bewoners denken er met liefde aan terug. Student Europese talen en culturen Róisín McManus, bijvoorbeeld, die in 2016 in Winscho woonde. ‘Sociaal gezien was het geweldig, maar het management was minder’, zegt ze.
Het is er vies, maar je hebt er de tijd van je leven
‘De keukens waren altijd smerig. Daar koken was een soort gevaarlijke sport.’ Maar wat verwacht je ook, als je de keuken en badkamer moet delen met twintig tot veertig andere studenten? ‘De ranzigheid is bijna niet te voorkomen’, zegt Róisín. Er waren altijd mensen, niets werkte, en het duurde eeuwig voor er iemand kwam om reparaties uit te voeren. ‘Je had er ook muizen, schimmel, een matras dat eruit zag of het uit een gevangenis kwam en de tapijten waren weerzinwekkend.’
Best tof
Desondanks vond ze het fijn om er te wonen. ‘Het was leuk, want er was altijd wel iemand.’ En doordat er mensen woonden uit verschillende landen en culturen, ontstond er een soort gemeenschapsgevoel.
Het studentenleven betekent dat je soms genoegen moet nemen met wat viezigheid en rondzingende geruchten. De een heeft daar geen problemen mee, de ander vindt het maar niks. ‘Ik heb er een paar goede vrienden gemaakt (ik woonde er vorig jaar) en het was echt best tof’, besluit u/sup__grannies op Reddit.
Of zoals @Raminax het samenvat: ‘Het is er rommelig. Het is er vies en chaotisch. Maar je zult er de tijd van je leven hebben.’