Gewoon een gesprek, werd de studenten gezegd, maar ondertussen werden ze wél op alles voorbereid. Met een proefgesprek, een pak informatie over hun faculteit en allerlei do’s en don’ts. Geen handen schudden voor het gesprek en geen koffie drinken tijdens. Ze mochten best kritisch zijn maar het was niet de bedoeling ‘alles af te kraken’. En al werd ze gezegd dat het ‘gewoon een gesprek’ was, in de lucht zweefde tóch het gevoel dat er van alles van afhing.
Super eng, vond vierdejaarsstudent Lotte Zweers (23) het twee weken geleden nog, toen ze door het faculteitsbestuur werd gevraagd om met de commissie in gesprek te gaan. En eigenlijk kwam het qua timing heel slecht uit. ‘Midden in de tentamenweken, maar weigeren kon eigenlijk alleen met een gegronde reden’, zegt Lotte. ‘En achteraf viel het best mee. Het kostte minder tijd dan verwacht en het gesprek was eigenlijk best relaxed, er werd zelfs gelachen.’
Ook de Duitse Lasse Henrichsen (22) vond het gesprek gister minder formeel dan verwacht. Ook omdat ze tijdens het oefengesprek, dat vorige week plaatsvond, goed zijn voorbereid. ‘In eerste instantie was ik daar erg kritisch over. Waarom oefenen? Ik had het gevoel dat we dan te horen zouden krijgen hoe we de faculteit in een goed daglicht konden zetten’, zegt Lasse. ‘Maar het was niet hun intentie om ons woorden in de mond te leggen, we werden alleen voorbereid op het soort vragen dat gesteld kon worden.’
Schrikmoment
Die vragen gingen over internationalisering in hun studie, of ze een master gaan volgen in Groningen, hoe ze betrokken worden bij het evalueren van vakken, of docenten hun eigen onderzoek gebruiken in de colleges en wat er verbeterd zou kunnen worden. ‘Het ging echt om onze mening over psychologie’, zegt Lasse. ‘Het was geen kwestie van het goed of fout beantwoorden van de vraag. Ik voelde me daarom net zo op m’n gemak als in een gewoon gesprek.’
Toch was er bij Lotte en Lasse wel even een ‘schrikmoment’. ‘Er was een meisje dat echt superkritisch was’, zegt Lotte. ‘Ze was niet bij het oefengesprek geweest en trok alles in een heel negatieve sfeer. Op een gegeven moment vroeg ze zich af of psychologie überhaupt wel een wetenschap is. Daar gaat het helemaal niet om in zo’n gesprek. Wat ben je aan het doen, dacht ik, en ik zag de anderen ook blikken met elkaar wisselen.’
Niets aan de hand, denkt Lasse. ‘Ik ging daarop in, maar de commissie suggereerde ons toen vrolijk om deze discussie na het interview voort te zetten. We zijn onze accreditatie vast niet kwijt. Volgens mij hebben we een accuraat beeld van onze faculteit gegeven, zonder onze antwoorden met een suikerzoet laag te bekleden.’
Lees meer over de instellingstoets.