Tomáš heeft een ongebruikelijk toevluchtsoord gevonden in het Duisenberggebouw: hij is de enige persoon in een lege collegezaal. Zijn boeken en andere bezittingen liggen verspreid over een bureau.

Vorig studiejaar ging hij tijdens de tentamenperiode in april op zoek naar een rustige studieplek waar niemand anders was. ‘Ik had een weddenschap met een vriend dat ik op elke RUG-faculteit zou gaan studeren, niet alleen in de bibliotheek, maar ook in collegezalen.’

Nu zoek Tomáš specifiek de rust van een lege collegezaal op als hij daar behoefte aan heeft.

Hij is er nog nooit uitgeschopt. ‘Een keertje draaide ik harde muziek in een van de grote studio’s. Er liep een conciërge langs en ik schrok me rot.’ In Slowakije had de conciërge hem waarschijnlijk schreeuwend uitgefoeterd en zou hij daar nooit weer durven studeren.

Maar deze conciërge keek hem alleen maar aan, luisterde even, en zei: ‘Goed bezig, ga zo door!’ Tomáš was blij verrast. ‘Wat een fijne cultuurschok!’

 Shehry is kind aan huis in de bibliotheek, maar zijn favoriete studieplek is de kantine; hij vindt het fijn als er dingen om hem heen gebeuren. ‘Ik kan niet tegen totale stilte, dus ik studeer altijd op levendige plekken waar ik de mensen om me heen voel.’

Hij put uit een grote verzameling studieplekken. ‘Iedere dag kies ik een andere plek naar gelang hoe ik me voel. Ik vind het alleen maar logisch dat mensen op verschillende plekken studeren.’

Wat hij wel irritant vindt is de troep die in de kantine achtergelaten wordt. ‘Ik haat het als mensen hun etensresten op tafel laten liggen en ik het op moet ruimen.’

Om nog productiever te zijn, haalt hij vaak alle socialmedia-apps van zijn telefoon af en installeert ze pas weer als hij klaar is met zijn werk. Maar als er een cricketwedstrijd is, leidt dat hem wel af.

Hij studeert niet alleen in de kantine, hij eet er ook – een snack halen en boven zijn boeken opeten staat regelmatig op Shehry’s agenda.

Soňa is vaak te vinden bij Apex Boulders, een paradijs voor Groningse klimmers op slechts tien fietsminuten afstand van het centrum. Maar vandaag heeft ze haar klimuitrusting niet bij zich; ze heeft gewone kleren aan. Om de hoek gaat een aantal klimmers de hoogte in.

Soňa klimt al zes jaar. Ze houdt van bewegen en traint drie à vier keer per week. ‘Soms is het weer niet goed of heb ik geen zin om te klimmen. Maar door hier te komen studeren blijf ik ook klimmen.’

Ze studeert altijd voordat ze gaat klimmen, nooit andersom. ‘Klimsessies zijn ontzettend vermoeiend, dus daarna ga ik altijd direct naar bed.’

Een strakke routine waarin ze ’s ochtends studeert en ’s avonds ontspant helpt haar productief te zijn. Op deze manier vermijdt ze constante stress en voelt ze zich niet zo uitgeput. Maar er zit ook een sociaal aspect aan haar favoriete studieplek: ze zit graag bij Apex Boulders omdat ze hier andere klimmers kan ontmoeten.

Op zaterdagavond zit het Forum Groningen bomvol. Mensen komen er om naar een modeshow te kijken, een concert bij te wonen, of een dansvoorstelling te bekijken. Maar Owen is er om te studeren. Wel met een noise-cancelling koptelefoon, natuurlijk. ‘Hoewel ik nu niet zo heel hard aan het werk ben’, zegt hij, terwijl er een aankondiging uit de speakers galmt. ‘Misschien was vandaag niet zo’n hele goede dag om hier te komen, maar ik besloot het toch te proberen.’

Ondanks een kater zit hij hier al tweeënhalf uur. Hij is over het algemeen tevreden over zijn voortgang.

Vandaag werkt Owen aan wat code en wiskunde voor zijn opdracht voor Language and Speech Technology. Hij zou oorspronkelijk naar een tentoonstelling gaan, maar zijn vriend werd ziek en zegde af. Owen besloot te blijven.

De storende geluiden en rondlopende mensen horen nou eenmaal bij studeren in het Forum, zegt hij. Hij probeert gedisciplineerd te blijven door zichzelf te vertellen dat hij door moet werken als iets hem afleidt.

Wat helpt hem nou precies productief te blijven? ‘Ik weet het eigenlijk niet. Ik heb de laatste tijd veel groepswerk gedaan, dus wat hielp was dat ik mijn groepsgenoten niet wilde teleurstellen. Dit is de laatste opdracht die ik zelf moet doen. Ik zit het al twee weken uit te stellen, dus nu word ik gemotiveerd door de deadline op maandag.’

Maar de deadline is niet de enige motivatie: Owen heeft zichzelf beloofd dat als hij zijn werk eerder af heeft, hij morgen iets leuks mag doen.

Kristyn heeft een mooi plekje naast het raam veroverd en kijkt naar buiten naar het grijze weer boven de minimalistische set-up op haar tafel: slechts een laptop en een velletje papier.

Ze concentreert zich op het moment op een aantal kleinere taken: mailtjes sturen aan de mensen in haar werkgroep, artikelen opzoeken voor haar bachelorscriptie en wat werk voor de faculteitsraad.

Vorig jaar bracht ze veel tijd door in het Duisenberggebouw omdat ze in het bestuur van haar studievereniging zat, en nu is de studieplek onderdeel van haar dagelijkse routine.

De tafel waar ze nu aan zit is wat hoger, wat Kristyn fijn vindt, aangezien ze soms wil zitten en soms wil staan. ‘De stoelen zijn best wel laag in vergelijking met deze tafel, maar het maakt mij niet uit waar ik zit.’ Het belangrijkste aan deze plek is dat ze kan telefoneren wanneer dat nodig is, iets wat in de bibliotheek niet kan.

Maar ze wordt soms wel afgeleid als ze hier studeert, vooral als mensen uit de kantoren van de studieverenigingen komen. Kristyn kent bijna iedereen, waardoor het een wat onhandige plek is om te studeren, zegt ze lachend. ‘Maar het is altijd leuk om even de kletsen als er een vriend langskomt.’

In de Bernoulliborg is Inés een van de weinige vrouwen in de studieruimte, die eruitziet als een start-up waar studenten werken. Dit is een van de weinige officiële studieplekken waar je mag praten, en kleine snacks eten wordt getolereerd.

Vandaag studeert Inés alleen, en het lijkt erop dat de jongens aan de tafel naast haar, die een pittige discussie met elkaar hebben, haar niet storen. Haar aandacht is gericht op cijfers en wiskundige vergelijkingen. Haar opdracht voor haar kwantumfysicavak houdt haar bezig, aangezien de deadline steeds dichterbij komt. ‘Ik kwam hier aanvankelijk naartoe voor een sollicitatiegesprek bij de sterrenwacht, maar ik blijf niet lang. Ik zit hier nu een uur.’

Ze vindt dit vooral een goede studieplek voor groepen die samen aan een project werken. ‘Het is beter dan de bibliotheek omdat je hier niet helemaal stil hoeft te zijn.’

Maar samen met andere mensen studeren werkt niet altijd even goed voor Inés. ‘Je kan prima overleggen enzo, maar ik raak heel snel afgeleid als mijn vrienden me de hele tijd dingen vragen.’ Wat zorgt er voor dat ze wel productief blijft? ‘Gewoon in mijn eentje bezig zijn, studeren en me concentreren.’

Mauricio verkeert in de luxe positie dat hij niet eens naar buiten hoeft om te studeren: hij woont in het gebouw van Xior Student Housing aan de Eendrachtskade, waar ook studiezalen zijn ingericht. Het is wasdag, dus halverwege zijn studiesessie kijkt hij even hoe het met zijn kleren gaat. Reuzehandig, vindt hij.

Hij vindt het fijn om andere mensen om zich heen te hebben als hij studeert, zodat hij zich niet zo alleen voelt. ‘Rustige studiezalen zoals deze motiveren me om beter te studeren, omdat ik omringd ben door andere harde werkers. In mijn kamer word ik veel te veel afgeleid, onder andere door mijn bed en mijn koelkast!’

Hij verdiept zich op het moment in de handleiding van de vereniging van Nederlandse fysiotherapeuten, die wordt gebruikt voor de behandeling van verscheidene medische aandoeningen. ‘Ik ben nog maar net begonnen. Het gaat goed, ik zit nog vol energie.’

Omdat hij studeert in hetzelfde gebouw waar hij woont, kan hij soms de verleiding om zijn sloffen aan te houden niet weerstaan. Toch doet hij liever gewone schoenen aan, zodat hij zich niet al te comfortabel voelt tijdens het studeren. ‘Dat is vooral iets psychisch.’

Als je je eigen gebouw niet uit hoeft om te studeren, is het misschien verleidelijk om eindeloos door te gaan, maar Mauricio studeert nooit hele nachten lang. Dat maakt het moeilijker om later weer in slaap te vallen, legt hij uit. ‘Ik heb wel een paar keer tot één uur ’s ochtends zitten studeren. Maar als het niet echt nodig is, probeer ik dat te vermijden.’

Het duurzame gebouw van de Energy Academy straalt vrede en rust uit en het is er lekker warm, iets wat menig student wel kan waarderen tijdens de energiecrisis. Het is vrijdagmiddag en het hele gebouw lijkt leeg, op de vier studenten in de studiezaal na. Madalena is er een van. Ze zit in haar eentje aan de lange tafel en typt druk op haar laptop.

Ze komt hier vaak. ‘Er is altijd wel plek en ik vind het uitzicht op de binnentuin heel fijn.’ Studeren in de binnentuin zelf kan niet, want er zijn niet genoeg stopcontacten en het is er altijd te koud of te warm. Dus voorlopig houdt ze het maar bij deze tafel.

Studeren op een plek die maar weinig mensen kennen heeft zo z’n voordelen, want Madalena komt nooit iemand tegen die ze kent en dat helpt wanneer de druk op de ketel staat. ‘Als ik moet leren voor een tentamen, doe ik dat het liefst in m’n eentje.’