Werken in een lege UB
‘We herkennen de studenten die langskomen inmiddels’
Door Sofia Strodt
By Sofia Strodt
Arjen Staal
Ieder weekend moet een van de medewerkers van de interne dienst naar de UB komen om alle wc’s door te spoelen tegen de legionellabacterie, en om de box te legen waar studenten hun geleende boeken in kunnen achterlaten. Als Arjen Staal op zondagen naar de bieb gaat, neemt hij soms zijn dochter mee. ‘Ze maakt dan graag rondjes door de hal op haar skates terwijl ik de boekenbox leeghaal. De vloer is ideaal om op te skaten’, zegt hij.
Staal werkt sinds 2015 bij de receptie. Hij beantwoordt vragen van studenten en helpt met allerlei dingen. ‘Het ene moment is er niets te doen en twee minuten later is er dan opeens ergens een lekkage.’ Hij moest zelfs eens tussenbeide komen bij een gevecht. ‘Twee jongens waren aan het ruziën om een meisje en de een gooide de telefoon van de ander van de derde verdieping naar beneden. Die was stuk, natuurlijk.’
Nu is het zo stil in het gebouw dat hij vanachter zijn bureau mensen op de derde verdieping hoort praten. Omdat veel medewerkers vanuit huis werken, zijn er niet meer dan tien collega’s in de UB. Staal vindt zijn werk desondanks nog steeds leuk, al heeft hij het wel gehad met de huidige omstandigheden. ‘Als we in de zomer om 6 uur ’s ochtends beginnen, haal ik graag een koffie en dan ga ik naar het dakterras op de derde om over de stad uit te kijken. Soms kun je dan de zon zien opkomen.’
Tot vorige week bood de bibliotheek alleen studieplekken aan studenten die er echt eentje nodig hadden, bijvoorbeeld omdat ze veel moeite hebben zich te concentreren of thuis geen mogelijkheid hebben om te studeren. Het gaat om een select groepje, ‘dus inmiddels herkennen we de studenten die langskomen wel’, zegt Staal. ‘Dat heeft wel iets gezelligs.’
Rob de Grooth
Hoewel Rob de Grooth als teamleider van het magazijn en de printcollecties van de UB niet in direct contact staat met studenten, mist hij de bedrijvigheid in de bibliotheek. ‘Normaal gesproken is er altijd wel iets te doen en is elke dag anders, maar nu is het stil’, zegt hij. ‘Dat was in het begin wel raar, maar je went eraan.’
De Grooth verwerkt de leenverzoeken van studenten en medewerkers. Omdat het nu zo stil is, werken hij en zijn team halve dagen. Verder zijn hun dagelijkse bezigheden niet erg veranderd door het coronavirus: je kunt nog steeds boeken lenen.
Er is wel een stap toegevoegd aan het werkproces, vertelt De Grooth. Boeken die terugkomen, worden nu eerst in grote blauwe zakken bewaard in een aparte ruimte, om te voorkomen dat het virus zich via oppervlaktes verspreidt.
‘Wij zijn het enige team dat nog steeds al het werk in de bibliotheek doet. Ik ben er trots op dat we ons werk kunnen doen en dat ze niet zonder ons kunnen’, zegt De Grooth. ‘Soms schrijven studenten iets op de briefjes die ze inleveren om een boek op te vragen. “Bedankt dat jullie dit nog steeds voor ons doen”, bijvoorbeeld. Dat is erg leuk.’
Danny van Lang
De UB en 2100 studieplekken schoonhouden is op een gewone dag een enorm karwei. ‘We vinden heel veel rare dingen, zoals barbecues, alcohol, drugs en soms zelfs gebruikte condooms’, vertelt Danny van Lang van EW Facility Services, het bedrijf dat de bibliotheek en de andere universiteitsgebouwen schoonmaakt.
Pre-corona begon zijn team van zestien schoonmakers om zes uur ’s ochtends, om er zeker van te zijn dat 80 procent van de ruimtes spic en span was als de UB om half negen de deuren opende. Ze waren ook de rest van de dag nog in het gebouw te vinden voor andere klussen, zoals het legen van de prullenbakken, het schoonmaken van de wc’s en het opruimen van ‘de rommel die tussendoor opduikt’, legt Van Lang uit.
Maar nu de UB zo’n beetje verlaten is, hebben ze hun routine aangepast. ‘Normaal is het elke morgen een enorme zooi in de bibliotheek. Maar nu wij het wat makkelijker hebben, is er tijd over om wat extra dingen aan te pakken’, zegt Van Lang. Ze maken nu het hele gebouw van onder tot boven schoon en ze hebben zelfs alle boeken uit de stellingen gehaald om de planken schoon te maken. Die klus duurde negen weken.
Het voortdurend desinfecteren van oppervlaktes en deurklinken is nu ook een vast onderdeel van het werk, en Van Lang overlegt regelmatig met anderen over dingen als de looprichting in het gebouw, om er zeker van te zijn dat iedereen voldoende afstand houdt. ‘Het is een enorm verschil’, zegt hij. ‘Doorgaans is de UB een van de drukste gebouwen in de stad en gebeurt er van alles gedurende de dag. Maar nu zijn de gangen en de studieruimtes zo goed als leeg. Dat voelt gek.’
Hoewel de schoonmakers minder rotzooi op te ruimen hebben, zegt Van Lang dat het wel eenzaam is, zo zonder studenten. Hij en zijn team maken graag praatjes met hen. ‘Nu is het telkens dezelfde bubbel van mensen.’
Ruud Grootoonk
Als teamleider inkoop en tijdschriftenadministratie is Ruud Grootoonk de link tussen boekverkopers en de UB. Hij zorgt ervoor dat leesmateriaal beschikbaar wordt gemaakt via de online catalogus SmartCat en in de bibliotheek zelf. De meeste van zijn teamleden werken vanuit huis, maar er moet altijd een van hen in de UB zijn om boeken en tijdschriften in ontvangst te nemen. ‘We krijgen elke dag een hele stapel en die moet ingeruimd worden’, vertelt hij.
Nu hij niet meer met zijn collega’s in hetzelfde gebouw werkt, realiseert hij zich pas hoe belangrijk interactie is. Hij mist vooral de informele gesprekjes bij de koffieautomaat die voor de coronacrisis een normaal onderdeel van de dag vormden. ‘Het kan nu soms best lastig zijn om met elkaar te communiceren.’
Maar het is niet alleen kommer en kwel. ‘Voor corona zaten we nogal vast in ons werkproces. Het was heel lastig om dingen te veranderen, maar toen hadden we geen andere keus meer. En nu merken we dat veel dingen soepeler lopen dan voorheen’, zegt Grootoonk. Zo werden de facturen eerst nog geprint en zijn ze nu gedigitaliseerd.
Het is Grootoonk ook opgevallen dat zijn collega’s zelfstandiger werken. Ze slagen er vaker in om zelf oplossingen te vinden voor een probleem en hebben taken op zich genomen waar ze eerder weinig verstand van hadden. ‘Ik catalogiseerde eerst alleen, maar nu verwerk ik bijvoorbeeld ook facturen. Ik heb het idee dat we allemaal nieuwe dingen hebben geleerd en dat het werk nu sneller gedaan wordt dan eerst.’
