Verenigingshuizen vol merchandise
Elk hoekje ademt Albertus (of Bernlef)
Huize Klomp – Bernlef
Als Bernlef niet al een eigen pand zou hebben gehad, dan was Huize Klomp aan de Neptunusstraat wel het verenigingsgebouw geweest. Tijdens de coronacrisis, terwijl verder alles dicht was, vlogen de leden hier af en aan naar binnen. Dat het huis midden in een woonwijk in Paddepoel ligt, mocht de pret niet drukken.
‘De buren waren er niet altijd even blij mee’, zegt bewoner Jacob met een lachje. Nog steeds komen er wekelijks veel leden over de vloer. ‘Het is niet zomaar een rijtjeshuis in Paddepoel, het fungeert echt als verenigingshuis.’
De lege blikjes Klok – ze drinken hier uitsluitend bier van het Twentse merk – slingeren op de tafel in de tuin, getuigend van een borrel de dag ervoor. Op de eerste verdieping staan nog een paar trays opgestapeld. ‘We zijn functionerende alcoholisten’, knipoogt Tjitte.
Blauwe klompen
Huize Klomp dankt zijn naam aan het feit dat de bewoners allemaal een eigen paar blauwe klompen in de keuken hebben staan met daarop het verenigingslogo. Tjitte draagt zijn klompen altijd en overal. Zelfs tijdens het uitgaan en ook als hij naar het lab moet voor zijn studie. ‘Het is honderd procent religie’, zegt Jacob plechtig.
De woning doet sowieso haast religieus aan, door alle tegeltjes met Friese wijsheden waar het huis mee volhangt. Dat er Friezen wonen is ook duidelijk te merken aan de vele vlaggen en deurmatten waar de vlag van de buurprovincie op prijkt. Maar het leukste aan Huize Klomp? Dat is huiskat Pyt, die op zolder woont en gek is op aandacht en knuffelen.
Casa di Loco – GSV
Aan de Eendrachtskade Zuidzijde zit het GSV-huis Casa di Loco. Menig GSV’er heeft er wel één of twee of veel huisfeesten meegemaakt. Met oud en nieuw en op het Ierse St. Patrick’s Day nodigen de vijf mannelijke bewoners alle verenigingsleden uit voor een feestje.
Het Ierse volksfeest is ook de reden dat veel muren in het ‘gekkenhuis’ groen zijn geverfd. ‘De huiskleur was al groen’, legt bewoner Daan uit, maar toen een vorige bewoner in Boston was geweest, besloot hij St. Patrick’s Day ook thuis te vieren. ‘Daarna is het hier een jaarlijks feest geworden’, zegt hij.
Tijdens het huisfeest mogen bezoekers aan een rad draaien om elkaar grappige opdrachten te laten uitvoeren en doen de bewoners groene kleurstof in de flesjes zodat al het bier die avond een groene kleur krijgt.
Dispuut
Het verenigingshuis heeft nauwe banden met dispuut ’t Hijgend Hert, waar vier van de vijf bewoners lid van zijn. In de hal hangt een lamp van het dispuut en wie de trap oploopt ziet een groot rood-geel wapenschild van ’t Hijgend Hert hangen.
De muren in de keuken van Casa di Loco laten verder heel wat verenigingshistorie zien. Talloze knipsels uit kranten en bladen, vergeelde foto’s, posters en zelfs T-shirts kleuren de ruimte tot een bonte bende. Een display toont vrolijke foto’s van bewoners en oud-bewoners. De keuken vormt dan ook het honk waar de bewoners elkaar opzoeken voor een borrel of, uiteraard, het avondeten.
Huize Petteflet – Vindicat
In het kinderboek Pluk van de Petteflet woont Pluk in een kleine torenkamer en dat is dan ook de reden dat Huize Petteflet, waar zes vrouwen wonen, haar naam draagt: ook dit huis aan de Jozef Israelstraat is hoog en krap.
Het pand is inmiddels al bijna veertig jaar een Vindicat-huis. ‘Vroeger was het hier zelfs nog kleiner’, vertelt Noor. Maar een paar jaar geleden werd er verbouwd, waardoor de eethoek nu iets ruimer uitvalt. ‘Het tapijt ligt er ook al sinds 1984’, grapt Mies. En dat lijkt ook te gelden voor sommige theezakjes aan het plafond, die er uitgedroogd bij hangen, maar nog altijd niet ten prooi zijn gevallen aan de zwaartekracht.
Stampertjes
Toen de woning werd uitgebouwd, zagen de huidige bewoners een kans om de muur te beschilderen. Dat werden de zes Stampertjes, mede-Petteflatbewoners van Pluk. Toch is de identiteit van de woning in al die jaren vrijwel hetzelfde gebleven. ‘Tijdens een oud-huisgenotendag vertelde iemand die er in 1994 had gewoond dat er echt niks was veranderd’, zegt Jolien.
Op zolder zit een gemeenschappelijke kamer (al even klein als de eethoek een verdieping lager). Hier zitten de studenten vaak samen om te eten of een serie te kijken. Grote delen van de woning zijn geverfd in de rode en turquoise kleuren van het Vindicat-lustrum van 2020.
De enorme verkleedkast die ook op zolder staat trekken ze regelmatig open om een outfit uit te kiezen voor een themafeestjes op de kroeg.
Huize Kwak – Albertus
Wie Huize Kwak van Albertus in de Jozef Israelstraat binnenstapt, hoeft niet lang na te denken waarom het huis zo heet. Zo ver het oog reikt, zijn in de gangen van het huis plastic badeendjes, schilderijen van eendjes en eendenknuffels te zien. Aan de trap bij de ingang hangt zelfs een opblaaseend.
‘Het huis heette eerst geloof ik Stampertje’, zegt bewoonster Fleur (een van de vier) maar toen er iemand kwam wonen die Kwak heette, veranderde de identiteit van het huis.
Naast alle eenden zijn er meer studentikoze voorwerpen te vinden. Op een whiteboard houden de bewoners bijvoorbeeld een klassement bij van alle mensen die het huis hebben bezocht en uitgedaagd zijn om een halve liter bier achterover te slaan.
Skelet
Met al die eendjes heeft het huis een sterk eigen karakter, los van de vereniging. Maar de verenigingsitems zijn er wel degelijk. Overal in huis zie je stickers en posters van Albertus en in de gang staat een enorme plaat met daarop een skelet geschilderd. Ook een Albertus-dingetje.
‘Dat is van Vierus, het vierdaagse feest op de kroeg van Albertus. Als dat feest voorbij is, nemen alle hardcore-mensen zo’n ding mee naar hun eigen huis’, legt Anne uit. ‘Maar we vinden deze eigenlijk een beetje creepy en we zijn nog te lui om ’m op te hangen.’
Wat al wel hangt, is een andere Vierusplaat, van vorig jaar, met twee bierdrinkende Disney-prinsessen: Sneeuwwitje en Belle.
Huize Jip – Vindicat
Er wonen liefst tien Vindicat-vrouwen in Huize Jip, het huis aan de Jozef Israelstraat dat al sinds 1983 bij Vindicat hoort. ‘Elk jaar komen er twee nieuwe bewoners in’, legt bewoonster Juliette uit. In totaal wonen ze er ieder vijf jaar. Zo schuiven de bewoners steeds door en is de samenstelling van het huis nooit hetzelfde.
Dat het een Vindicat-huis is, kan niemand ontgaan. Geen muur is níet bekleed met posters of promotiestickers van de vereniging. In de gezamenlijke kamer hangt de naam van het huis in opblaasletters aan het plafond, er zijn talloze foto’s met bewoners en oud-bewoners van Huize Jip. En op de blauwe muur in de tuin staan alle namen van de bewoners.
Ansichtkaarten
Op de wc hangt bovendien een kaart met alle locaties van Vindicat-huizen. Daarnaast hangen er ansichtkaarten van verre oorden aan de muur. ‘Als bewoners op vakantie zijn, moeten ze altijd een kaartje naar het huis sturen’, legt Juliette uit.
De bewoners zijn hecht met elkaar. Elk jaar organiseren ze naast een oud-huisgenotendag ook een feestje met een blind date voor iedere bewoner die geen relatie heeft.
Vaak heeft Huize Jip ook borrels met het mannenhuis van Vindicat drie huizen verderop. En tijdens het jaarlijkse klusweekend pakken ze de hele woning en de reusachtige tuin aan. ‘Dan gaan we alles verven’, zegt Juliette.
Huize Hoogh – Navigators
Letterlijk huizenhoog zit deze studentenwoning aan de Hardewikerstraat, waar twee vrouwen en drie mannen van Navigators na een avondje op de kroeg van hun vereniging weer binnenstommelen. Lang zijn ze niet onderweg, want Huize Hoogh zit pal boven de sociëteit, op de bovenste verdieping van het pand.
‘Maar ook wij moeten helaas wel eerst helemaal naar beneden om naar de soos te kunnen’, lacht Mirthe. Dat is inderdaad nog een hele ervaring, want om bij Huize Hoogh te komen moet je liefst vier wenteltrappen op. Daar krijg je wel wat voor terug, want het uitzicht is fantastisch en vanuit het raam kun je de Martinitoren zien.
Horecakeuken
Wie de woning binnenstapt, ziet gelijk dat het een Navigators-huis is. De wand is rijkelijk behangen met posters, vlaggen en stickers van de vereniging. Dat is niet heel gek, want Huize Hoogh is door de locatie boven de sociëteit natuurlijk ideaal voor de leden om een biertje of twee te komen drinken.
Ook qua inrichting is het huis geknipt als plek voor een borrel of huisfeest. Omdat het pand vroeger dienst deed als nachtclub, bevat het zelfs een speciale horecakeuken van roestvrij staal. ‘Toen Navigators het pand overnam, werd besloten dat keukenblok er gewoon maar in te laten’, legt Mirthe uit. Ideaal om te koken dus, maar ook om met z’n allen aan te hangen met een biertje in de hand.
Bovendien heeft Huize Hoogh een prachtig dakterras, omsloten door glazen wanden. En aan de talloze opgestapelde kratten bier kan iedereen zien dat de bewoners het hier in de zomermaanden tot in de late uurtjes kunnen volhouden.