Te laat gekomen, weggestuurd
De ergste tentamenfuck-ups
Door Finn Oltmann
By Finn Oltmann
Finn Oltmann
Fuck-up 1
Aanvangsttijd gewijzigd
Hij had echt hard gewerkt voor het tentamen finance and risk management van vorig jaar. ‘Ik had er elke dag voor geleerd’, zegt derdejaars student Vladimir. ‘En ik had de tijd van het tentamen twee weken van tevoren in mijn agenda geschreven.’
Het tijdstip dat hij had genoteerd was 18 uur. Maar toen hij die middag om de tijd te verdrijven op Brightspace keek, zag hij dat het tentamen eigenlijk om 15 uur was. ‘Ze hadden het verschoven en het was inmiddels voorbij. Dat deed wel zeer.’
Ik kan niet de enige zijn geweest die in de war was
Vladimir legt de schuld vooral bij zichzelf. ‘Ik voelde me er behoorlijk rottig onder. Ik had zoveel tijd en moeite in de voorbereiding gestoken, allemaal voor niets.’
Maar hij is wel ontstemd dat de uni geen bericht stuurde over de wijziging. ‘Hadden ze maar een email gestuurd of zo. Ik kan niet de enige zijn geweest die in de war was.’
Hij kon pas een jaar later hertentamen doen. ‘Die keer haalde ik het, maar reken maar dat ik toen dagelijks het tijdstip gecheckt heb.’
Fuck-up 2
Niet genoeg punten
Student international business Gabor was wel precis op tijd in de Aletta Jacobshal en hij was ervan overtuigd dat hij het tentamen makkelijk zou halen. Daarna zou hij klaar zijn: ‘Dit was het enige vak dat ik nog moest doen voor ik aan mijn scriptie kon beginnen.’
Hij ging zitten en logde in. ‘Maar toen het tentamen begon, verschenen de vragen niet op het scherm.’
Gabor raakte gestresst, maar hoopte dat het gewoon een technisch probleem was en riep de surveillant erbij. ‘Die vertelde me dat ik niet genoeg studiepunten had. De opdrachten die ik eerder had ingeleverd waren niet van voldoende kwaliteit, zei hij. Ik werd weggestuurd.’
De opdrachten die ik eerder had ingeleverd waren niet van voldoende kwaliteit
Hij wist niet wat hem overkwam. ‘Dit was voor het eerst dat ik hoorde dat je punten toegang gaven tot het tentamen’, zegt hij. Maar, geeft hij ook toe, hij had de syllabus niet erg goed gelezen. ‘Foutje.’
Gabor was helemaal in de war en erg boos. ‘Ik had er zo goed voor geleerd!’
Hij bepleitte zijn zaak bij de studieadviseur, die zich tot de examencommissie wendde. En hij had geluk: hij mocht het hertentamen wel doen. ‘Ik weet niet precies wat hun redenatie was, maar ik was erg opgelucht. Ik ben eindelijk klaar.’
Fuck-up 3
Halverwege stopgezet
Student informatica Ali was al halverwege zijn online tentamen toen de boel crashte.
‘Het was een codeertentamen, we moesten opdrachten doen en het resultaat uploaden naar een website. Maar toen ik dat deed, kreeg ik een foutmelding.’
Ali dacht dat alleen hij dat probleem had. ‘Ik ging er vanuit dat ik iets verkeerd had gedaan.’ Hij probeerde zijn code nog een keer te uploaden, en nog een keer. ‘Maar na een half uur liet de docent weten dat iemand verkeerde code had geüpload en dat de website daardoor was gecrasht.’
Nog eens dertig minuten gingen voorbij, waarin Ali verder werkte aan de opdrachten. En toen zag hij dat er nog een bericht was gepost. ‘Het zou te lang duren om het op te lossen, dus na een uur besloot de docent het hele tentamen af te gelasten.’
We kregen te horen dat iemand een infinite loop statement had geüpload
De studenten kregen te horen dat ze een paar weken later hertentamen konden doen. ‘Maar dat ging ook niet door. Ze kregen het niet op tijd voor elkaar om het probleem te fiksen, dus werd het hele tentamen geschrapt.’
Het is ironisch dat de docenten de studenten de schuld gaven, vindt Ali. ‘We kregen te horen dat iemand een infinite loop statement had geüpload’, zegt hij. ‘Dat is alsof je een zin hebt zonder einde. Ze dachten dat de hele website druk was met het uitvoeren van die code.’ Maar later bleek dat het probleem bij de website zelf lag.
De docenten besloten om al gemaakte opdrachten zwaarder mee te laten tellen. Sommige studenten, zoals Ali, vonden dat prima. ‘Ik had ze goed gemaakt en kreeg uiteindelijk een prima cijfer.’ Maar niet iedereen was daar blij mee. ‘Sommige mensen hadden hard gewerkt voor dat tentamen, stel ik me zo voor.’
Toch legt Ali de schuld voor het voorval niet bij de universiteit. ‘Ik denk niet dat iemand dit had kunnen zien aankomen’, zegt hij. Wel had hij het netjes gevonden als zijn docenten een bericht hadden doen uitgaan over het definitief schrappen van het tentamen. ‘Ik heb dat niet via de officiële kanalen gehoord.’
Fuck-up 4
Telkens weer gestoord
Op sommige tentamens rust geen zegen, beaamt psychologiestudent Sophie. ‘Het begon al meteen: ik kon niet inloggen. Ik dacht eerst nog dat het aan mij lag.’
Dus stak ze haar hand op om hulp te vragen, maar tien minuten later was er nog niemand langsgekomen. Toen volgde er een aankondiging dat alle inlogpogingen vertragingen hadden opgelopen.
Toen het tentamen eenmaal begonnen was, volgde er al snel een tweede aankondiging die haar concentratie verstoorde. Deze keer kreeg ze te horen dat er een vraag geschrapt zou worden. ‘We moesten een diagram van het brein invullen, maar dat plaatje ontbrak.’
Ik zou willen dat docenten wat zorgvuldiger waren
Tegelijkertijd was er een ander tentamen gaande in de hal waar ze tegen precies dezelfde problemen aanliepen. Ook daar werden meerdere aankondigingen gedaan. ‘We werden wel iets van vier keer gestoord tijdens het tentamen. Het leidde enorm af, want je moest elke keer een minuut of twee luisteren wat er gezegd werd.’
Dit soort dingen veroorzaken veel stress, zegt ze, en zouden makkelijk voorkomen kunnen worden. ‘Ik zou willen dat docenten wat zorgvuldiger waren. Als ze ook maar één keer naar dat tentamen gekeken hadden, was meteen opgevallen dat het diagram ontbrak.’
Natuurlijk, de docenten staan ook onder druk, weet Sophie. ‘Zij hebben veel deadlines en colleges die ze moeten voorbereiden en andere dagelijkse dingen.’ Maar toch: er wordt wel een beetje met twee maten gemeten, vindt ze. ‘Je zou ook geen paper inleveren zonder het nog een keertje na te lezen.’
Fuck-up 5
Hobbelige weg naar het tentamen
Het allereerste tentamen dat eerstejaars international relations Jàchym moest maken, was een aanfluiting.
Het begon al in de aanloop er naartoe. ‘Ze gebruikten de studiehandleiding van vorig jaar en zeiden dat het een online tentamen zou zijn, maar dat klopte niet.’ Het misverstand werd pas twee weken voor het tentamen opgehelderd.
Vervolgens werd de datum telkens verschoven. ‘Eerst werd het tentamen uitgesteld, maar toen schoven ze de datum weer naar voren en toen weer terug.’ Irritant, zegt Jàchym, want daardoor hadden de studenten minder voorbereidingstijd. ‘De uiteindelijke datum was zelfs nog eerder dan de oorspronkelijke.’
Ze bleken de zaal dubbel geboekt te hebben
Toen Jàchym eindelijk bij de tentamenlocatie in het Academiegebouw aankwam, zag hij dat zijn medestudenten voor de deur rondhingen in plaats van naar binnen te gaan. ‘Ze bleken de zaal dubbel geboekt te hebben.’
Na lang wachten werd de groep in tweeën verdeeld en moesten Jàchym en zijn vrienden naar een andere ruimte. ‘Die was erg klein en we zaten enorm opgepropt. Je mocht niet naar je buur kijken, maar als je zo weinig plek hebt draai je automatisch met je hoofd. Het was absoluut stressvol.’
Hij wende er zelf gauw aan, zegt Jàchym, maar anderen leken meer last te hebben van de omstandigheden.
Hadden de studiecoördinatoren het schema maar vooraf gecheckt, zegt hij. ‘Ik hoop dat dit niet nog een keer gebeurt, zeker niet bij nieuwkomers op de universiteit.’
Het management van de RUG wilde altijd al voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, en beschouwt vaak studenten en docenten als last, maar, helaas, zonder die last wordt de RUG nooit het Harvard aan het Reitdiep , wat ze toch al niet zal worden, omdat de staf-student ratio al tijden slecht is. Het is toch absurd, dat, zo lees ik boven, een docent niet denkt aan een gezin omdat het werk zo zwaar is! Mijn vermoeden is, dat de management laag veel te dik is. In mijn tijd hadden docenten zo nu en dan meer last van die managers dan voordeel. Toen al moesten docenten door veel nutteloze hoepels springen! Er is niks mis met de docenten, ze zouden alleen massaal in opstand moeten komen.
Ik ben nu tien jaar met pensioen, en zou nu de RUG niet als werkgever uitkiezen. Het kan echt anders, zoals ik van familieleden hoor, die aan andere universiteiten werken!
Ik studeer al 6 jaar aan deze universiteit en wat mij het meest tegen de borst stuit, is de twee maten die in dit stuk genoemd worden. Natuurlijk verdienen docenten/(hoog)leraren respect en hoor je als student ook je plaats te kennen. Het is echter zeer wrang om te zien dat een fout van een student altijd keihard wordt afgestraft en een docent altijd met een simpele ‘oeps, sorry’ wegkomt en anders zelfs op de studenten wordt afgeschoven. Dit laatste noemen we dacht ik ‘gaslighten’.
Hetgeen ‘ervaren RUG docent’ in zijn laatste alinea zegt grijpt mij dan ook heel erg. Ik dacht dat het op elke universiteit op deze manier ging. Dat docenten niet naar je op of om kijken omdat je een ‘volwassen persoon’ bent en de verantwoordelijkheid dus altijd bij jezelf ligt. Voor hulp zou ik nooit naar een docent durven keren, je weet namelijk toch al dat het antwoord ‘nee’ zal zijn plus nog een korte preek over dat je ze niet moet storen. Ik heb daarom docenten inderdaad altijd als zeer vijandig ervaren, maar ik moet natuurlijk voor de volledigheid wel bekennen dat uitzonderingen bestaan.
Om je hart te luchten is de studieadviseur de enige persoon naar wie je toe kan, maar die kunnen je verder niet inhoudelijk helpen met je studie. Toch wil ik hen graag een complimentje geven.
Het is erg jammer om te lezen dat ik voor de verkeerde universiteit heb gekozen, als het daadwerkelijk zo is dat op andere universiteiten wel naar je wordt geluisterd door docenten en misschien zelfs een beetje medeleven wordt getoond dan had ik mijn studie als veel leuker en prettiger ervaren.
Om deze reactie niet op een engatieve noot te eindigen, wil ik graag de uitzonderingen, de docenten die wel met volle overgave hun vak geven aan, voor en met studenten, bedanken. Als de universiteit was gevuld met docenten zoals jullie, dan zouden er ook minder studieadviseurs/studentpsychologen nodig zijn! Dus dank voor de kleine lichtpuntjes in de afgelopen jaren :)
Ik denk niet dat het “RUG vs. alle andere universiteiten” is.
Een grote rol speelt, volgens mij, of je een massale opleiding doet (zoals rechten, psychologie). De RUG heeft, dat berekenden studenten van DAG een tijd geleden, de slechtste docent-student-verhouding van het hele land. Dat wil zeggen dat wij per student het minst middelen (vooral medewerkers, maar ook geld voor faciliteiten) hebben. Daarmee moeten we het doen.
Als je als docent continu last hebt van werkstress en eigenlijk, hoe je ook kiest, iemand te kort doet, dan heb je, kan ik me voorstellen, een kort lontje wanneer iemand kritiek uit (ook niet altijd op een constructieve manier).
Ik persoonlijk kan er redelijk goed me omgaan, denk ik, omdat ik verder single ben en rustgevende hobby’s heb. Maar ik had/heb eigenlijk ook een familiewens. Met kinderen in huis zou de werkdruk niet meer hanteerbaar zijn. En ik zie ook dat collega’s met kinderen het vaak moeilijker hebben.
Ik zou niet nog een keer voor een carrière in de wetenschap kiezen en kijk nu ook naar alternatieven. Studenten vragen me regelmatig om advies. Ik wil niet te negatief zijn en zeg dan: “Ga alleen de wetenschap in als je het niet kunt laten.” Wil zeggen: als je voelt dat je het echt moet doen.
Het spijt me zeer dat deze studenten zulke negatieve ervaringen hadden, maar de verhalen zijn helaas herkenbaar.
In dit academisch jaar werd Brightspace ingevoerd. Daardoor moesten we veel nieuw leren/op een andere manier doen. Er zijn weliswaar voor alles handleidingen beschikbaar, maar die moet je eerst vinden en is dan vaak erg complex, wat weer veel tijd vraagt, die je eigenlijk niet hebt. En er zijn soms zo veel tussenstapjes voor iets nodig dat er snel iets mis kan gaan. (En je vergeet met al die knopjes natuurlijk nooit iets op te slagen.)
Alhoewel we al sinds jaren de veel te hoge werkdruk bekritiseren, ben ik me er niet van bewust dat bijv. de overstap naar het nieuwe systeem werd meegenomen in de berekening van onze taken. Dat wil zeggen: óf je werkt nog veel meer extra uren (dan in de avonden & weekeinden), óf je verlaagt de kwaliteit van het onderwijs óf je doet sommige dingen maar oppervlakkig en riskeert dat er iets mis gaat.
Ik was aan het begin een voorstander van digitale tentamens. Maar deels door eigen ervaringen (het werd ingewikkelder omdat er nu meer mensen bij de voorbereiding zijn betrokken) en deels door wat ik hier lees moet ik concluderen dat ons systeem vaak averechts werkt. In de tijd van de papieren tentamen had ik als docent volledige controle over wat ermee gebeurde: toen had ik meer tijd, minder stress en gebeurden er bijna nooit fouten. Je had ook geen gedoe met niet kunnen inloggen, niet kunnen opslagen, gecrashte computer enz. enz. enz.
Wat ik nooit begreep is dat op de RUG, naar mijn indruk, docenten en studenten elkaar als soort vijanden beschouwen. Dat was op de uni’s waar ik eerder werkte niet zo. Als een docent(e) tijdens een tentameninzage zo negatief reageert als hier in het stuk staat dan voelt degene zich waarschijnlijk zelf hulpeloos en in steek gelaten door hoe hier alles werkt (en te vaak: níet werkt).
Ik ben tijdens een midterm tentamen bij mijn bachelor een keer een minnetje vergeten. Met de uitkomst van die vraag werd doorgerekend, met het gevolg dat al mijn antwoorden wel klopten, maar positief waren waren ze negatief hadden moeten zijn en vice versa. De docent had geen medelijden, en ik was gezakt. Lullig, maar goed. Het echte probleem kwam bij de nabespreking, toen ze de hele zaal vertelde dat als je een minteken vergat je te dom en te slordig was om te studeren. Ik ben zonder een woord te zeggen opgestaan, en heb alle verdere colleges overgeslagen. Keihard gestudeerd voor het eind tentamen en de her…. en voor beide een 10 gehaald. Ik heb in de evaluatie laten weten dat dit vak een stuk beter te doen was zonder docent dan met.
Queen