Ga je stemmen? Vast niet.

Vanaf vandaag staan de studentenpartijen weer bij de ingangen van universitaire gebouwen en collegezalen. Ze delen flyers uit om je stem te winnen. Of flesjes water, ijsjes zelfs. Maar de kans dat je ze keihard negeert is groot – nadat je dat ijsje hebt aangenomen natuurlijk .

De overgrote meerderheid van de studenten heeft geen zin meer om naar de (digitale) stembussen te gaan om te stemmen voor de universiteits- en faculteitsraad.  Vorig jaar daalde het opkomstpercentage zelfs tot onder de dertig procent.

Geen sexy issues

Misschien is dat ook niet zo vreemd, denkt fractievoorzitter Veerle Brink van de SOG, een van de twee studentenpartijen in de huidige u-raad. ‘Veel studenten denken: ik studeer gewoon. Die denken niet na over wat beter kan. En het afgelopen jaar waren er ook geen sexy issues, zoals het bindend studieadvies of de harde knip.’

Moeten de studentenpartijen dan niet beter hun best doen om de studenten te bereiken? Makkelijker gezegd dan gedaan, zegt Hannelore Vanderveen van Calimero, de andere studentenpartij. ‘We hebben via de bestuurders van studie-, studenten- of sportvereniging wel contact met studenten. Maar de studenten die nergens bij zijn aangesloten, zijn vaak lastig te bereiken. Daar proberen we via onze website, nieuwsbrief en social media ook extra op in te zetten. Ze zeggen vaak: “Ik merk niets van de universiteitsraad.” Dat is maar goed ook, want dat zou betekenen dat het slecht gaat.’

Het is bovendien ook de verantwoordelijkheid van de student zelf, vindt ze. ‘Bekijk die flyer, ga vijf minuten naar de site of luister een minuutje. We verwachten wel enige betrokkenheid van universitaire studenten.’

‘We nemen het mee’

Wat doet die universiteitsraad dan? Bijsturen en meedenken vooral, en dat is hoognodig. Het universiteitsbestuur wil maar wat graag allerlei rendementsverhogende maatregelen invoeren (denk aan verhoging bindend studieadvies, verplichte matching, jaarklassen), de poort dichtgooien voor hbo’ers en opleidingen naar het Engels laten switchen. Maar dat gaat niet zonder dat de studentenpartijen hun zegje mogen doen.

‘Er wordt serieus naar ons geluisterd. Zeker als we instemmingsrecht hebben, dan moeten ze wel. Maar soms zeggen ze: bedankt voor jullie reactie, we nemen het mee. Dan blijven we het volgen en ernaar vragen. Krijgen we geen antwoord, dan proberen we andere manieren te vinden om aan informatie te komen en ondernemen we actie’, zegt Brink (SOG).

‘We willen constructief meedenken’, reageert Vanderveen (Calimero). ‘Hard op de inhoud, maar zacht op de relatie. Dan kunnen we meer bereiken. We zitten actief op de onderwerpen.’

Zodra de poet verdeeld is…

Welke onderwerpen dan? Nou, zoals gezegd, die zijn vaak niet zo sexy. Niet voor niets zijn de publieke tribunes altijd leeg. Behalve als het gaat over verdeling van bestuursbeurzen. Dan zit de zaal vol verenigingen die controleren of de partijen die ze openlijk steunen, zich wel genoeg voor hen inzetten. Maar zodra de poet is verdeeld, stroomt de zaal weer leeg en blijven de u-raders achter.

‘Het gaat vaak over onderwerpen als kwaliteitszorg. Niet echt tastbaar, maar het is wel belangrijk om de kwaliteit van het onderwijs te controleren’, zegt Brink (SOG). ‘Of taalbeleid: we vinden het belangrijk dat het Engels van docenten wordt getest. En we hebben de enquête gehouden over de verbouwing van de UB. Dat maakt ons een serieuze gesprekspartner.’

Vanderveen (Calimero): ‘We zijn actief met internationalisering. In de wet staat dat Engelstalige colleges de uitzondering moeten zijn. Maar aan de RUG lijkt het soms een doel op zich. Daar moet goed naar gekeken worden. En je moet de Engelse taalvaardigheid van docenten controleren. Maar vaak is ook de taalvaardigheid van studenten nog niet goed genoeg.’

Niet weer over de koffie!

Ook matching komt vaak terug, ofwel: kijken of de student wel bij de RUG past. Maar, waarschuwt Vanderveen ‘het lijkt steeds meer op verkapte decentrale selectie zonder bindend advies.’ Over jaarklassen kan ze niks zeggen. ‘Dat gaat via de achterkamertjes van geneeskunde. Maar het lijkt de goeie kant op te gaan.’

Kortom: stemmen is belangrijk, vinden de twee fractievoorzitters. Blijft de vraag op wie. Eigenlijk kun je daarin geen foute keuze maken, zelfs als je je níet inleest in het programma. SOG en Calimero lijken namelijk stiekem best op elkaar. ‘Je vertegenwoordigt toch het studentenbelang’, geeft Brink (SOG) toe. ‘Maar zoiets als de verbouwingen van de UB of de avondmaaltijden, dat laat Calimero liggen. Hun focus ligt vooral op onderwijs en wij kijken naar het gehele studentenleven.’

Dat laatste is ook minder belangrijk, vindt Vanderveen (Calimero). ‘Dan heb je het over faciliteiten. Het is eigenlijk ook jammer dat we het weer over de koffie moeten hebben, bij de komst van Starbucks. Er zijn belangrijkere dingen.’

Naast SOG en Calimero is er dit jaar nog een optie. Berthil Bos – ooit in de raad voor de Groninger Studentenbond GSb – doet weer mee. Deze keer onder de noemer OSR. Bos wil zich inzetten voor toegankelijkheid van het hoger onderwijs. ‘We gaan het beleid controleren en kijken wat dat betekent voor de student. En dan bedoel ik de universiteit als geheel, we gaan ons niet druk maken over draadloos printen. Hoe kun je zonder belemmering doen wat je wilt doen: namelijk studeren. Het gaat echt niet slecht aan de universiteit, maar het kan nog beter.’