Aan de Friesestraatweg, zo’n 5 minuten fietsen vanaf de Zernike Campus, vind je de Stadskerk. Het pand heeft vroeger dienst gedaan als fabriek en als bouwmarkt en dat is te merken.

De zaal is enorm groot, met hoge plafonds. Dat ziet er indrukwekkend uit, maar daardoor is de akoestiek verschrikkelijk slecht. Als je niet op een van de voorste rijen gaat zitten, wordt het lastig om je college te volgen.

Dat wordt sowieso een uitdaging, want op tafels hoef je niet te rekenen. In plaats daarvan staan er rijen oncomfortabele stoelen achter elkaar opgesteld. De vloer loopt niet schuin af, dus je moet ook maar hopen dat er geen lang persoon voor je komt zitten.

Natuurkundestudent Gerbrand Bontekoe had zich mentaal al voorbereid op het ongemak toen hij op een vrijdag college had in de Stadskerk. Maar het liep uiteindelijk allemaal anders: toen hij net binnen was, liep er een man op de studenten af die vroeg wat ze kwamen doen. “‘Het is nu vrijdag, hier mag alleen les worden gegeven op maandag en dinsdag”, zei hij.’

Even later stond hij weer buiten. ‘Er stond ook nergens aangegeven dat er een lesruimte was van de RUG’, vertelt Gerbrand. ‘We liepen gewoon letterlijk een kerk binnen.’ Voor hem geen onverstaanbaar college dus die dag, maar überhaupt geen college.

‘Als je college niet op maandag of dinsdag is, zou ik dus checken of de locatie wel echt klopt’, geeft Gerbrand als tip. Voor de stoelen kun je een kussentje meenemen en je laptop kan op schoot, maar zorg vooral dat je op tijd bent. Want achteraan zitten, dat wil je écht niet.

De fluweelrode zachte stoelen van bioscoop Pathé aan het Zuiderdiep zijn bij menig rechtenstudent bekend. Al jaren houdt de RUG er hoorcolleges, want de grote zalen zijn bij uitstek geschikt voor studies met veel studenten. 

Je zou misschien zeggen dat de goede geluidsapparatuur en comfortabele stoelen het tot een van de meest geliefde collegezalen zou maken, maar niets is minder waar. 

Studenten klagen dat ze al moeite hebben om wakker te blijven, laat staan dat het ze lukt om actief op te letten. Dat is ook niet gek, want de zalen hebben geen ramen en dus geen daglicht. Voeg daar de monotone stem van je docent aan toe en binnen de kortste keren lig je te tukken.

Zelfs als het je al lukt om je gedachten bij het college te houden, dan is het maken van aantekeningen een extra uitdaging: in een bioscoopzaal zijn er natuurlijk geen tafeltjes voor je schriften.

Om te voorkomen dat je in slaap sukkelt, kun je jezelf het best vol gieten met koffie, energydrank of iets anders met cafeïne. Zorg dat je je laptop meeneemt voor aantekeningen, die kun je tenminste op je schoot neerleggen. En als beloning voor je zelfdiscipline kun je na je college nog even blijven rondhangen; zo pak je gratis de nieuwste kaskrakers mee.

Deze zaal bevindt zich in het Academiegebouw en is beeldschoon. Door de houten bekleding en prachtige plafonds waan je je in een andere wereld en komen al je dark academia-dromen uit.

Dat is dan ook precies het probleem: niet alleen de bekleding is van hout, maar ook de bankjes waar je twee uur lang op moet zitten. Ze zijn keihard en extreem oncomfortabel. Probeer nog maar eens op te letten als je alleen kan denken aan je zere kont.

Vaak is er in deze collegezaal ook nog eens te weinig ruimte. Ben je te laat? Dan moet je in de kozijnen gaan zitten; de enige plek die nog minder comfortabel is dan de houten banken.

Neem dus sowieso een kussentje mee om op te zitten. Mochten je medestudenten je er om uitlachen, vertel ze dan dat Nobelprijswinnaar Ben Feringa het naar verluidt ook altijd doet. Wie het laatst lacht, lacht het best.

Maak gebruik van de kans om tijdens je college lekker veel foto’s te maken van de zaal. Dat helpt niet tegen pijnlijke billen, maar als je ze online post, stromen de likes gegarandeerd binnen en dat verzacht hopelijk de pijn.

Het U-gebouw, eigenlijk niets meer dan een stapel zeecontainers, bevindt zich achteraan op het Zerniketerrein. De RUG heeft het overgenomen van de Hanzehogeschool in verband met ruimtegebrek bij de Faculty of Science and Engineering.

Als je de lange tocht over de campus hebt afgelegd, is er weinig om je te verwelkomen. ‘Je wordt gewoon niet blij van het gebouw; er is niks’, vertelt wiskundestudent Levi Moes. De muren zijn dun en kaal, de vloeren kraken en er is maar één koffiemachine voor het hele gebouw. ‘Op een drukke dag staat er door het hele gebouw een rij.’

Ook de zalen zelf zijn spartaans ingericht. Er zijn geen krijtborden, maar alleen kleine whiteboards. Stiften daarvoor moet je zelf meenemen. Er is geen kantine om tussen je colleges door even uit te rusten en de lift werkt ook vaak niet. ‘En iedere keer dat ik de trap op loop, heb ik het gevoel dat hij gaat instorten’, vertelt Levi. ‘Zo erg kraakt hij.’

Levi heeft een duidelijke boodschap voor studenten die ‘U-gebouw’ op hun rooster zien staan: ‘Ga naar de receptie van een ander gebouw en smeek om een andere ruimte.’ Afgelopen jaar heeft dat bij hem meerdere keren gewerkt. Maar je moet wel op tijd zijn: ‘Anders staat er altijd een lange rij met mensen die hetzelfde idee hebben.’

Engels