Vriendengroepen in coronatijd
Nooit eens met zijn allen
Door Thijs Fens
By Thijs Fens
Achttien eerstejaars meiden zitten er in jaarclub Limiet van Albertus. De club bestaat sinds oktober van afgelopen jaar. Maar achttien studenten bij elkaar? Dat mag natuurlijk al maanden niet meer.
‘Sommige clubgenoten heb ik pas één of twee keer gezien, dat is best wel raar’, vertelt Carlijn (19). ‘En het is natuurlijk heel jammer dat we nog nooit met z’n allen bij elkaar zijn geweest.’
Sommige clubgenoten heb ik pas één of twee keer gezien
Elke woensdag hebben ze clubavond, maar dat is nu een stuk moeilijker te organiseren dan normaal. ‘We werken heel veel met lijstjes’, legt farmaciestudent Carlijn uit. ‘Eerst wordt er geïnventariseerd wie er allemaal bij kunnen zijn, zodat ze weten hoeveel huizen er nodig zijn. Vervolgens schrijft iedereen haar naam onder het huis waar ze willen gaan zitten.’
‘Ik zorg er altijd voor dat ik met mensen afspreek die ik al even niet heb gezien of gesproken’, vult clubgenoot Merith (19) aan.
Maar soms komen er ook andere factoren bij. ‘Als er een groepje is dat hard wil gaan zuipen die avond en jij wil alleen even samen eten, dan is het niet handig om je bij dat groepje aan te sluiten’, zegt Carlijn. ‘Daar houden we dan ook rekening mee.’
Niet chill
Studentenstad Groningen hangt aan elkaar van de groepjes. Jaarclubs, disputen, commissies, huizen en vriendengroepen die elkaar op een andere manier hebben gevonden. Maar zo’n club is al snel groter dan de maximale drie mensen die elkaar thuis mogen ontmoeten. En dat heeft invloed.
Dat merkt Daantje (22) ook. De student Nederlands organiseert dit jaar samen met haar commissie de studiereis, al is het nog maar de vraag of die door kan gaan. Maar na al die maanden is de commissie van studievereniging ZaZa eigenlijk maar één keer met z’n zessen bijeen geweest, op de avond dat ze de bestemming van de reis bekendmaakten. ‘Alhoewel het heel leuk was, vond niet iedereen het chill om met zo’n grote groep af te spreken, dus dat hebben we daarna maar niet meer gedaan.’
Het is lastig om een manier te vinden om met de situatie om te gaan. Ze hebben in twee groepjes van drie gezeten, via Zoom afgesproken en er is zelfs een generator aan te pas gekomen. ‘Dat is best wel grappig’, vertelt Daantje. ‘Op een site voer je de namen van je groep in en dan verdeelt hij je automatisch in twee groepen.’ Nu bekijken ze per week wie er bij wie gaat zitten. ‘Het is ook best lastig, want de één gaat wat losser met de regels om dan de ander. Daar moet je rekening mee houden.’
Puzzelen
Ook de 21-jarige Marleen, die voorzitter is van het vijfkoppige bestuur van studievereniging TW!ST van taalwetenschap, heeft daarmee te maken. In mei werd het bestuur bekendgemaakt. ‘Vanaf dat moment begint een heel intensief jaar, waarin je normaal gesproken bijna onafscheidelijk van elkaar bent’, weet Marleen.
Met achttien meiden in een Zoomgesprek, dat gaat niet
Maar dat is dit jaar anders. ‘Gelukkig konden we in de zomer veel dingen samen doen, omdat de coronamaatregelen niet zo streng waren.’ Ze zaten veel op het terras, zijn een weekendje weggeweest en aten samen. Maar op een gegeven moment werden de maatregelen weer strenger. ‘Dat vonden we natuurlijk ontzettend jammer, maar er is helaas weinig aan te doen.’
Ook Marleen en haar bestuur puzzelen er vaak op los. ‘De ene keer zijn we met z’n drieën fysiek bij elkaar en zijn er twee via Zoom aanwezig. Maar soms zitten we ook allemaal op Zoom. Het is gewoon niet ideaal, want vaak lopen de gesprekken door elkaar.’
Om die reden is Zoom voor jaarclub Limiet geen optie. ‘Als we met z’n achttienen in één ruimte zouden zijn, zou het al een enorm kippenhok worden. Kun je nagaan hoe dat gaat als je met achttien meiden in een Zoomgesprek zit’, lacht Carlijn. ‘Bovendien zit je dan in je eentje op je kamer te zuipen, dat vind ik toch wel een beetje triest.’
Dynamiek
Het ergste is dat de coronamaatregelen invloed hebben op de dynamiek in de groep. ‘Je hebt wel minder een clubgevoel’, vertelt sociologiestudent Merith. Omdat je altijd in kleine groepjes zit, weet je niet hoe die dynamiek is als je met z’n allen bij elkaar bent. Je kan je niet echt presenteren als groep en dat is gewoon heel erg zonde.’
Daarnaast missen ze het stappen en naar de kroeg gaan. ‘Je maakt gewoon minder mee. Normaal is je eerste jaar bij Albertus één van de leukste jaren. Dat moet nu dan maar ons tweede jaar worden’, hoopt Carlijn.
Bang dat er iemand buiten de boot valt, zijn ze niet. ‘Het klinkt raar, maar je merkt heel snel of iemand in de groep past. Dat merkten we tijdens de clubvorming al. Als de meerderheid iemand leuk vindt, dan pas je er echt bij. We proberen met iedereen evenveel af te spreken.’ Natuurlijk zien ze de ene clubgenoot vaker dan de ander. ‘Maar dat is niet zo gek, dat zou anders ook wel gebeuren’, denkt Merith.
Verplichting
Daantje en Marleen merken het ook. ‘Tuurlijk doet het wat met de bonding en de situatie heeft echt wel invloed op de dynamiek’, zegt Daantje. Twee goede vrienden van haar zitten ook in de reiscommissie, maar de andere drie kende ze eigenlijk nog niet. ‘Je merkt wel dat je dan sneller naar je vrienden trekt. Ook omdat je al in elkaars bubbel zit. Ik leer de andere drie daardoor minder goed kennen, dat vind ik wel jammer.’
Doordat je in kleine groepjes afspreekt is het veel hechter
‘Een reis organiseren is leuk, maar de dingen die erbij komen kijken, zoals samen eten, drinken en op stap gaan, zijn misschien nog wel leuker. Je moet nu voorkomen dat het een verplichting wordt.’
Daarom heeft de commissie besloten om na een (online) vergadering iets te organiseren. ‘Zo organiseer ik binnenkort een bingo en een ander commissiegenootje maakt voor de keer erop een pubquiz.’ Het commissieweekend is al drie keer verplaatst. ‘Echt balen, want dat zijn vaak de leukste weekenden van het jaar.’
‘Het gaat allemaal gewoon wat langzamer’, merkt Marleen. Dat komt omdat het minder intensief is. ‘Toch denk ik dat we deze zomer, een jaar later, net zo hecht zijn als ‘normale’ besturen.’
Lichtpuntjes
Toch kent de situatie ook zeker lichtpuntjes. ‘Doordat je in kleine groepjes afspreekt is het allemaal veel hechter en persoonlijker’, vertelt Merith. ‘Je hebt veel serieuze gesprekken en leert elkaar daardoor echt beter kennen.’ ‘Door deze situatie is iedereen een stuk creatiever’, vindt Carlijn. ‘Veel meiden gaan nu samen sporten, wandelen of een film kijken. Ik denk juist dat we buiten clubavond nu juist vaker afspreken dan normaal. Omdat er verder ook gewoon niet zoveel te doen is. Normaal is het toch meer met z’n allen zuipen en naar de kroeg.’
Maar iedereen is het er over eens: het is te hopen dat de coronacrisis zo snel mogelijk voorbij is. ‘Dat wordt nog wennen straks’, denkt Merith. ‘Ik denk dat het misschien zelfs wel een beetje illegaal voelt als we ineens met z’n achttienen bij elkaar zitten’, vult Carlijn aan. ‘Dat wordt nog wat.’