Zigzag Zernike...

Door Anne Carlijn Kok

De Zernikeborg krijgt het uiterlijk van een W. Zes aaneengeschakelde vleugels vormen samen een zigzaggend gebouw.

De zigzag zorgt dat er erg veel daglicht binnenkomt en dat zo veel mogelijk laboratoria op de noordkant geplaatst kunnen worden. Dat gaat de nadelige effecten van de zon weer tegen.

Daarnaast bestaat de mogelijkheid om het gebouw – ontworpen door Ector Hoogstad Architecten – later nog uit te breiden met een extra vleugel. Nu beslaat het gebouw 50.000 vierkante meter, is 200 meter lang en krijgt vijf verdiepingen, waarbij de hoogste gebruikt wordt voor alle installaties.

Geen doodlopende gangen

De onderste twee verdiepingen vormen de ‘plint’, waar collegezalen, het restaurant, het magazijn, de werkplaats en logistieke faciliteiten komen. Langs de gevels lopen brede ‘snelwegen’ met verbindende loopbruggen tussen de vleugels, zodat het gebouw korte routes heeft en geen doodlopende gangen.

In de twee vleugels in het midden van de ‘plint’ komt het research cluster met trillingsgevoelige  onderzoeksopstellingen. De meest trillingsgevoelige opstellingen worden geplaatst op verende blokken, die op een dikke betonvloer liggen.

Tegen de vlakte

Er wordt in twee fases gebouwd. In elke fase komen er drie vleugels. Als begin 2019 de eerste fase voorbij is, verhuizen de eerste instituten naar de zuidzijde van de nieuwbouw. Gebouw 17 en 18 gaan dan tegen de vlakte. Gebouw 16 blijft dan nog overeind.

Welke instituten als eerste verhuizen, wordt de komende periode uitgewerkt. Dat plan is af in maart 2015, waarna de eerste bouwfase kan beginnen. In 2021 moet de Zernikeborg helemaal af zijn.