Studeren aan een universiteit is niet alles. Het is helemaal niet erg, dat je studeren niet leuk vindt. Je kunt ook naar de kroeg, wel niet zo lang, dat is waar, als je in de zorg werkt, of leerkracht op een basisschool bent, of zonnepanelen op een dak legt. OK, een studie vrijetijdsmanagement of bedrijfskunde heeft ook wel wat, maar ook zonder die studies kun je best je vrije tijd managen, en werken in een bedrijf. Echt, dat is goed mogelijk. En misschien heeft de samenleving wel een enorme behoefte aan mensen op de werkvloer, en minder aan mensen, die deze mensen dan weer aansturen, of die mensen aansturen, die de mensen op de werkvloer weer aansturen. Ik vind het wel aandoenlijk, dat een enkele docent zich vreselijk schuldig voelt over het gebrek aan motivatie en werklust bij sommige studenten . Zo’n docent is echt verloren gegaan voor de thuiszorg. Jammer toch! Ik pamperde studenten nooit, de hard werkende studenten vonden dat prima, en het management, dat vond het heel vervelend. Moest ik weer met een verbeterplan komen, want de slagingspercentages moesten omhoog, de heilige graal van het management, dat zelf geen universitaire studie had gevolgd. Dat ze zo’n studie niet hadden gevolgd, helemaal niet erg, maar ze zaten wel op de verkeerde plek, van het wezen van een universiteit begrepen ze niks, net zoals veel studenten , die zeggen , dat ze leren, en naar school gaan. Tja.

It is interesting that the blame for this is mainly put on the students performance and that there is very little reflection on the performance of the university. In the comments and listening to my colleges, I only hear complaint about the students in the corona generation, who are not motivated or interested enough. I find this appalling. The students are the same – the problem is the complete lack of adaptation of the mode of education by teachers of the university. I have listened in on a number of lectures for 1st year students – and in 95 % of the cases it has just been a a professor reading their slides in front of the computer for 3-4 hours straight – without any adaptation to the available media. Who can learn anything from that? If you think it is a matter of interest that is the problem when you are exposed to really bad teaching, is of course convenient, but in fact just a failure to understand the basics of transferring knowledge. We are supposed to provide an inspiring arena where the students can get motivated – not do everything we can to discourage them. I have had failed students who have been refused to see their exams or get any explanation to what they did wrong, because their professors refuse to see any students in person anymore. Of course they fail over and over again. The University have failed completely and we should be ashamed how poorly we have treated the students. The lack of professional responsibility is really disappointing.

Interessant stuk. Begrijpelijk dat studenten worstelen. Opvallend; sommige studenten vinden dat alles online moet, als alternatief, naast fysiek onderwijs, blijkt uit eerdere artikelen hier. Haalbaar is dat voor docenten natuurlijk niet, en helemaal bij werkgroepen lijkt mij het gewenst dat iedereen gewoon aanwezig is. Maar in dit stuk geven veel studenten juist aan dat online onderwijs hun motivatie volledig vermorzelde. Een reden om toch tegen online onderwijs te ageren, al zijn hybride vormen natuurlijk mogelijk. Echter kan die keuze online/fysiek niet vrijblijvend zijn. Werkgroepen fysiek, hoorcolleges online (opname) en fysiek voor de geinteresseerden? Ik ben benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen.

Naast dat online onderwijs natuurlijk niet optimaal is, moeten we de invloed van de mentale gesteldheid van de studenten op hun motivatie ook niet onderschatten. We hebben de afgelopen tijd veelvoudig gehoord over de prevalentie van depressie en suïcidaliteit onder jongeren, als gevolg van de lockdowns. Uit ervaring kan ik spreken dat het erg lastig is om jezelf te motiveren om op tijd op te staan, colleges te volgen en te studeren als je het plezier in het leven even kwijt bent. Uit gesprekken met medestudenten merk ik dat velen van hen het er op momenten ook erg lastig mee gehad hebben.

Alhoewel het natuurlijk super is dat studenten eindelijk weer gewoon naar college kunnen, denk ik dat de opgelopen schade nog even zal voortduren. Het duurt gewoon even voor studenten om hier in Groningen (opnieuw) hun draai te vinden, contact met studiegenoten te zoeken en het nut van college weer in te zien. Daarom zou het mij erg goed lijken als docenten hun best doen om studenten actief bij de studie te betrekken, misschien kan het tijdelijk verplichten van opkomst bij colleges hier desnoods een oplossing voor zijn. Of de docenten moeten zo leuk en interessant lesgeven dat de studenten daar absoluut niet weg willen blijven. Ik verwacht overigens dat het na de zomer wel los zal lopen.

“We zien dat de resultaten omlaag gaan, maar waarom dat is weten we niet zo goed’, zegt Deinum.” Het artikel noemt allerlei factoren die mogelijk van invloed zijn en het vooral wijten aan een motivatiegebrek bij de student is wellicht te voorbarig. Zonder oorzaak is het moeilijk om een oplossing te formuleren. Misschien lost het zich ook wel vanzelf op?

Problematischer is dat er nu meer studenten zijn die niet op hun plek zitten op de universiteit (zie opmerking Joost). Dat kan ik anekdotisch onderschrijven; ik merk het in mijn eigen onderwijs. Zij zijn niet gefilterd door een eindexamen of BSA en lopen al tijden rond op een plek waar ze niet uit de verf komen. Ontzettend sneu, want later nog wisselen van studie is duur. Wel verstandig, maar ga er als 17-19-jarige maar aanstaan.

Een overheid en universiteit moet daarin ook zorgvuldig zijn. Twee voorstellen:
1. Geef die scholieren een normaal eindexamen en geef die eerstejaars een normaal BSA. Dat voorkomt de meest schrijnende gevallen.
2. Geef de studenten die dit en volgend jaar willen switchen (van studie, of van uni naar hbo bijvoorbeeld) een extra jaar stufi. Dat kost de maatschappij wat, maar wellicht minder dan schrijnende gevallen door laten etteren.

Er staat nog een foutje in de titel. De juiste titel moet zijn: Na 2 jaar corona zijn docenten het doceren verleerd

Dit heeft mijner inziens weinig te maken met “zelfredzaamheid”. Ik zit zelf in mijn tweede jaar rechten, een vakgebied dat ik ontzettend leuk vind, maar wat de opleiding interrasant maakt is het discussiëren met docenten en studiegenoten. Je ontwikkeld een bepaalde manier van denken en inderdaad kritisch te zijn door jurisprudentie te bespreken, vragen te stellen en met elkaar te overleggen. In plaats daarvan kreeg je de afgelopen 2 jaar een theoretische boek met feitjes om uit je hoofd te stampen en vooraf opgenomen colleges met weinig tot geen mogelijkheid tot interactie. En hoe leuk je een studie ook vind, als een soort spons eenzijdig informatie opnemen en vervolgens uitkotsen op een digitaal tentamen vermorzeld je motivatie echt wel. Dit alles terwijl je amper tot geen sociale contacten hierbuiten hebt en in een vreemde stad op 12m2 woont is een recept voor allerhande problemen waaronder verminderde resultaten. Simpelweg zeggen dat iemand in zo’n situatie niet “zelfredzaam” is lijkt mij ontzettend kort door de bocht.

Ik ben het Helemaal met je eens Joost. Ik begrijp dat de corona crisis het studeren lastig maakt, ik had er zelf ook last van, en heb erg moeten bijpoten in deze 2 jaar. Toen colleges weer fysiek werden ben ik er met veel plezier heen gegaan. Studenten die spijbelen omdat ze hun studie saai vinden zijn niet de verantwoordelijkheid van de universiteit. Ik zou het ook vreemd vinden als de universiteit de fluwelen handschoentjes aan gaat trekken voor studenten met een gebrek aan motivatie. Focus je liever op de genen die zich er doorheen hebben gevochten en dus echt goed materiaal zijn voor onderzoek etc.

Misschien heeft deze periode juist goed laten zien dat er te veel mensen op de universiteit zitten die er niet zelfredzaam genoeg voor zijn. “Geen motivatie hebben” betekent dat men er niet klaar voor is om op de universiteit te studeren. Je wordt hier opgeleid tot een kritisch, zelfstandig en specialistisch professional, dit is niet voor iedereen weggelegd.

Het is ook helemaal niet erg dat niet iedereen kan meekomen. Het gros van de studenten wilt helemaal geen onderzoeker worden! Alleen omdat studeren prestige heeft en de arbeidsmarkt zonder reden steeds meer een universitaire opleiding vereist zijn we in het huidige studenten overschot terechtgekomen.

Denk als universiteit, samen met de hogescholen en werkgevers, eens na over of er wel een noodzaak is tot universitaire studie. Er is een schreeuwend personeelstekort in tal van sectoren: speel daar op in. Help studenten door ze bij hun passie en op hun niveau te plaatsen.