Eerstejaars in coronatijd #5
‘Mijn humeur hangt af van het weer’
Lotte Benedictus (20)Arts, culture and media
Het ene moment is het buiten windstil en schijnt de zon, en een minuut later sneeuwt, stormt en hagelt het. Zo ongeveer voelt ook Lotte zich. ‘Mijn humeur hangt af van het weer, en op een dag als vandaag gaat dat alle kanten op. Maar als de zon schijnt voel ik me beter; dan trekt ook heel Nederland naar buiten alsof het coronavirus niet bestaat.’
Want ja, na zeven maanden studeren in Groningen is dat stomme virus nog altijd allesbepalend voor de eerstejaars arts, culture and media. ‘Ik probeer wel veel mensen te zien zodat ik niet depressief word, maar af en toe trip je wel gewoon. Het is balen dat dit mijn eerste studiejaar is. Ik mis het uitgaan; dit is niet wat je verwacht. Gelukkig kan ik mijn ouders bellen en die spelen dan mijn psycholoog.’
Ik hoop volgend jaar nog de echte studenten-experience te hebben
Ze ziet haar jaarclub in groepjes en spreekt ook wel af met haar oom en broer die in Groningen wonen. Dan koken ze samen, gaan wandelen of halen koffie – veel meer kan ook niet. Ze kan nu ook weer met een gerust hart bij haar opa en oma op bezoek, want die zijn net gevaccineerd. ‘Maar als ik veel mensen heb gezien die week, dan test ik voor de zekerheid nog wel even voordat ik naar mijn ouders of mijn grootouders ga.’
Samen met haar jaarclub heeft ze voor de zomer een vakantie naar Nice geboekt, waar ze erg naar uitkijkt. ‘Op hoop van zegen!’
Lotte begint haar studie steeds leuker te vinden, maar het is eigenlijk wat theoretischer dan ze zou willen. Ze heeft overwogen om een studie aan kunstacademie Minerva te volgen, maar dat was haar weer iets té praktisch. ‘Ik zocht eigenlijk een tussenweg, dus ik dacht: ik blijf doen wat ik nu doe en dan kan ik daarnaast doorgaan met mijn eigen kunst.’
Ook een ander plan om naar de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht te gaan sneuvelde. ‘Dit was niet per se het meeste geslaagde eerste jaar, maar ik zit hier nu goed op mijn plek en ik heb hier mijn mensen. Ik hoop volgend jaar nog de echte studenten-experience van Groningen te hebben, want dit schijnt wel de perfecte studentenstad te zijn.’
Machteld Stegenga (19)Biologie
Machteld heeft een drukke periode achter de rug: ze had elke drie weken een vak met daarna een tentamen, en maandag had ze haar eerste hertentamen. Als afsluiter doet ze over twee weken ook nog rijexamen. ‘Dat hertentamen moet wel lukken, maar ik zal blij zijn als ik mijn rijexamen haal. Ik heb geen zin meer om hele middagen op te geven aan rijlessen’, zegt ze.
En dan werkt ze in de weekenden ook nog af en toe op een camping bij haar ouders in de buurt. ‘Met mooi weer is dat lekker vakantiewerk.’ Ze probeert dat werk te combineren met bezoekjes aan haar ouders en grootouders. ‘Mijn oma heeft net haar tweede prik gekregen, daar ben ik heel blij om. Zelf heb ik al corona gehad, dus nu voelt het extra veilig als ik naar haar toe ga.’
Mijn oma heeft net haar tweede prik gekregen
Als ze in Groningen is, brengt ze veel tijd bij haar vriend door. Vanwege de gezelligheid natuurlijk, maar ook omdat ze in haar eigen kamer de laatste tijd niet heel rustig meer slaapt. ‘De buren hebben een pauw en die hoor ik heel erg, laatst al om 6 of 7 uur ’s ochtends. Het klinkt als een soort irritante sirene.’
Machteld probeert veel mensen te zien: huisgenoten, haar vriendinnen die ook in Groningen studeren, en ze heeft soms vergaderingen met de activiteitencommissie van Bernlef. Toch baalt ze dat ze zo weinig fysieke lessen heeft. ‘Je leert gewoon bijna geen mensen van je studie kennen. Straks in je tweede jaar ben je opgesplitst in verschillende richtingen en dan is het jammer dat je in een bubbel van je eigen richting zit.’
Ze overweegt dan ook om haar keuze voor een richting te baseren op het aantal fysieke lessen dat er aangeboden wordt. ‘Als je dan toch zit te twijfelen, weegt dat wel erg mee.’
Ook zij heeft erg veel zin in de zomervakantie: ze heeft met haar vriendinnengroep van de middelbare school een vakantiehuis geboekt in Gelderland. ‘Hopelijk zijn de maatregelen dan zo versoepeld dat we ook als groep van twaalf welkom zijn bij activiteiten zoals kanoën of in een restaurant.’
Kara Schotanus (18)Religiewetenschappen
Kara ziet door corona een hele nieuwe toekomst voor zich. Ze gaf al bijles op haar oude middelbare school in Leeuwarden, maar is nu vanwege de coronamaatregelen klassenassistent geworden voor in totaal twee dagen per week. ‘De klassen moeten worden opgesplitst in twee lokalen’, vertelt ze. ‘De docent staat dan in het ene lokaal en ik in het andere.’
Dat bevalt haar zo goed, dat ze overweegt om de lerarenopleiding te gaan doen. ‘Maar met mijn studie kan ik alleen leraar godsdienst worden en dat lijkt me dan weer niet zo spannend.’
Voordat ze ging studeren twijfelde ze al tussen religiewetenschappen en archeologie, en ze heeft toen mede door de pandemie voor religiewetenschappen gekozen. ‘Mijn studie is heel theoretisch, maar met archeologie ga je de hele laatste periode op excursie en dat is nu natuurlijk minder geworden met corona.’
Maar volgend jaar wil ze misschien toch archeologie als tweede studie erbij gaan volgen, of bijvoorbeeld extra geschiedenisvakken volgen. ‘Dan zou ik bijvoorbeeld uiteindelijk leraar geschiedenis kunnen worden en dat lijkt me wel erg leuk.’
En er is meer veranderd is Kara’s leven: ze is vorige week verhuisd. ‘Ik ben weg uit mijn kleine kamertje waar ik weinig interactie had met het huis zelf en woon nu dichterbij de stad in een kamer die bijna twee keer zo groot is’, vertelt ze. ‘Tot nu toe is het helemaal gezellig en we hebben een leuk binnenplaatsje waar we kunnen barbecueën, dus ik denk dat er genoeg interactie komt.’
Ik ben er klaar mee om er het beste van te maken
Die aanspraak heeft ze echt nodig, want ze heeft weinig puf om sociale dingen te organiseren. ‘Ik ben er een beetje klaar mee om telkens maar weer te proberen om er het beste van te maken’, verzucht ze. ‘In het begin organiseerde ik met een paar vrienden nog wel eens slaapfeestjes, maar ik merk dat ik heel weinig behoefte heb om dingen te plannen om de avondklok heen.’
Die coronamoeheid doet zich ook voor bij het studeren. ‘Bij online colleges denk ik: ik kan er nu wel bij gaan zitten, maar dan moet ik weer een gedeelte van mijn dag inplannen. En anders kan ik de les gewoon met de powerpoint of op anderhalf keer de snelheid terugkijken.’
Kara kan zich dan ook heel goed voorstellen dat veel studenten niet goed in hun vel zitten en heel erg moe zijn. ‘Het is raar dat je zo moe bent, terwijl je eigenlijk al een jaar aan het uitrusten bent. Maar ik denk dat onze tolerantie om dingen aan te kunnen misschien heel erg is gedaald doordat we zo weinig doen.’
Gelukkig zijn haar opa en oma inmiddels gevaccineerd en heeft ze die laatst weer kunnen zien. ‘Ik denk dat we pas veilig zijn als iedereen gevaccineerd is, dus om nu al helemaal te gaan knuffelen lijkt me niet heel erg verstandig, maar ik ben heel blij dat ik weer naar ze toe kan!’