Al een paar dagen zit er, als ik ’s ochtends naar buiten ga, een egel op onze deurmat. U weet wel, zo’n stevige mat waaraan je de ergste smerigheid van je schoenen kunt afvegen voor je naar binnen gaat. Donkerbruin is de mat, net als de egel, dus dat is uitkijken geblazen. Ik heb geprobeerd hem voorzichtig te verwijderen, maar je weet hoe dat met egels gaat en om hem nou met mijn klompen een schop te geven, gaat me te ver.
Nou hebben wij iedere herfst egels rond het huis en er was tot voor kort geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om daar melding van te maken. Vroeger zou ik de kinderen hebben geroepen, maar die komen voor een egel niet meer overeind: ‘Fijn voor je pap, maar we zijn even bezig’ (echt van die buitenkinderen, die kijken nergens meer van op).
Sinds kort moet ik echter onwillekeurig aan onze rector denken, want die twitterde op 23 juni enthousiast: ‘Een egel in de tuin!’
Nu wist ik niet dat onze rector aan die malligheid deed. Ik dacht altijd dat rector magnificus een serieuze baan was, dus het stak me wel een beetje toen ik zag dat de rector er lustig op los twitterde (in de baas zijn tijd, had ik bijna gezegd, maar dat geeft de arbeidsverhoudingen niet helemaal goed weer).
Ik ontdekte echter dat de site van de RUG ons aanmoedigt er kennis van te nemen (‘Volg de rector magnificus op twitter’, staat er pontificaal) dus er steekt vast een diepere betekenis achter de schijnbare oppervlakkigheid. Gezagsgetrouw als ik ben, heb ik ze maar eens aandachtig gelezen. Ik zeg het er maar bij: in de baas zijn tijd.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er niet alleen niet wijzer van werd, ik raakte er ook nog een beetje van in de war. ‘Met Marlies en Bianca de Veluwe over gefietst’, las ik kort na de ontboezeming over de egel en dan vraag je je toch af: wie zijn nu weer Marlies en Bianca, en weet zijn vrouw hiervan? Van Marlies weet ik inmiddels dat ze van lekker eten houdt (goh, gek, ik houd van vies eten), terwijl Bianca ‘hobbyachtige dingen’(?) doet. Maar je kunt onmogelijk iedereen volgen, dus ik rap weer terug naar de twitterende rector.
Als je de tweets goed leest, kom je er achter dat ze wel degelijk ook over zijn werk gaan, maar helemaal snappen doe ik het niet. Zo lezen we op 5 september: ‘Professor Kenso Abe and President Sibrand Poppema show friendship!’
Er wordt een foto bij geleverd waarop we de beide heren zien in (naar ik vermoed) een Chinees restaurant. Samen houden ze de menukaart vast en kijken daarbij glunderend naar de fotograaf. Ik ben nog aan het uitzoeken of het tonen van de menukaart een oud Oosters gebruik is, maar heb er nog niets over gevonden. Zo gauw ik meer weet, kom ik er op terug (je blijft wetenschapper, hè).
Ik ben er inmiddels wel achter dat er weinig pittigs aan de orde wordt gesteld in de rectorale tweets (het Chinees restaurant even buiten beschouwing latend). Geen ‘dampende middag met secretaresse in bezemkast’ of ‘zin om dat uitgestreken smoelwerk van Kamp op zijn bek te slaan’, zoals sociaal psychologe Roos Vonk onlangs twitterde. Niet erg netjes, vond ze zelf ook achteraf, maar je snapt wel onmiddellijk wat ze bedoelt. Woonachtig bovenop de gasbel van Slochteren, ken ik bijna alleen maar mensen die Kamp wel op zijn bek willen slaan. We hangen het alleen niet aan de grote klok.
Dat de rector magnificus van de Radboud Universiteit Roos Vonk voor ‘ongepaste uitlatingen’ op het matje heeft geroepen, vind ik dan ook een wijs besluit, maar zelf zou ik het liefst alle hooggeleerde twitteraars bij me op het matje roepen.
Maar dat kan dus niet, want daar zit die verdomde egel.