Sinds enkele weken ben ik naast het gefeest ook bezig met mijn toekomst. En daarmee doel ik niet op één van mijn impulsieve megalomane hobbyprojecten, gebaseerd op een optimistische hersenscheet. Nee, ik ben intensief bezig met het uitvogelen van mijn gedroomde loopbaan.
Nog steeds, mja. Feitelijk al sinds ik mijn master sociologie behaalde – in 2010. Het vlot niet zo.
Ik kan gewoonweg niet kiezen. Het blijkt een onmogelijke opgave. Dan kies ik het liefste niet; verandert er immers ook niks. Nobelprijswaardige aanpak; probeer het bijvoorbeeld eens uit op blauwe enveloppen of mailtjes van DUO. Of het doorgeven van de meterstanden: zit er wel of geen vakantie in dit jaar?
Ik pas het zelf bijvoorbeeld toe op mijn katten. Dus slaap ik deze week in mijn woonkamer, om zo gefok te voorkomen tussen twee ongeholpen gezinsleden, de krolse Mimpi en puberende Iris-Frederik. Maar ik ontwijk keuzes ook buitenshuis, door gewoonweg tot sluitingstijd te blijven plakken in winkels en kroeg.
De schaarse momenten dat ik wel een loopbaanknoop moest doorhakken, hield ik mijn opties zo open mogelijk. Wat zich resulteerde in een random verzameling eindexamenvakken, om uiteindelijk het überbrede sociologie te gaan studeren.
Bijbaantjes, eten, vriendjes, kapsels; het wordt me aangeboden en maakt me gemakkelijk enthousiast. Die loopbaan zal ik zelf moeten kiezen – en dat uit ontelbare opties.
Daarom zit ik nu elke week op de bank bij mijn loopbaanbegeleider. In een uurtje stort ik een woeste curry aan informatie over hem uit, met beschamend veel afdwalingen en non-info. Met bezinkmomentjes en thuisopdrachten haal ik zelf de rode draad uit mijn woorden.
Toeval of niet, al na de eerste sessie volgde een klein Eurekamomentje. Opeens weet je het: je wordt nachtburgemeester.
Of nou ja, je stelt jezelf kandidaat. De keuze ligt vervolgens weer lekker bij anderen.
Laura Louwes studeert English language and culture
Foto Reyer Boxem