Wc’s op de derde verdieping, UB

Omarm je innerlijke Jammerende Jenny

53°13′8″ N  6°33′46″ E

Ben je überhaupt een RUG-student als je nog nooit ingestort bent in de wc’s op de derde verdieping van de UB? Ze zijn ruim genoeg om je hele lijf in te zetten: je kunt vertwijfeld je armen ten hemel heffen, luid weeklagen en ongestraft stress-eten uit de snackautomaten. Niemand zal je erom veroordelen, want ze zijn hier allemaal om dezelfde reden. Hier kun je veilig de grenzen van je wanhoop en zelfhaat verkennen.

Vind troost in het gezelschap van je mede-verdoemden: je bent niet alleen, maar slechts één stem in een heel koor van misère. Terwijl de UB-wc’s volstromen met je radeloze lotgenoten, wordt jouw gehik onderdeel van een soort surround-sound van gehuil dat verrassend genoeg erg therapeutisch werkt. Echt, de akoestiek hier is geweldig.

Kelder Academiegebouw

Iedereen gaat dood

53°13′10″ N  6°33′47″ E

Achter de kantine in de kelder van Academiegebouw is een gang die het eetgedeelte scheidt van de dienstruimtes. Stap binnen in deze kleine, stille ruimte, waar een half dozijn manshoge oude grafstenen aan de muren hangen ter herinnering aan de levens van reeds lang verscheiden hoogleraren. Druk je hete, betraande gezicht tegen het koele, harde marmer en besef: ook hier komt een einde aan. Aan alles komt een einde.  

Tentamens lijken nu misschien een zaak van leven en dood, maar uiteindelijk ben jij degene die het laatst lacht. Want op een dag ga je dood, en dan hoef je nooit meer een tentamen te maken.

Koelcel, UMCG

Even chillen, man

53°13′23″ N  6°34′30″ E

In onderzoekslab Z2.32 (31.2.32) zit een koelcel waar RUG-wetenschappers belangrijk ogende flesjes met wetenschappelijk spul bewaren. Als je geen UMCG-student bent, zul je iemand moeten vinden die zo sympathiek is om je naar binnen te sneaken, maar dat is het absoluut waard. Heb je weleens gehuild in een inloopkoelkast? Dat is heel… cool.    

Trek een van de labjassen aan die naast de koelcel hangen en laat de zware, geïsoleerde deur achter je dichtslaan. Relax en laat je gaan: niemand kan je hier horen. Draai de thermostaat zo ver mogelijk omlaag. Terwijl het laatste beetje levenskracht uit je ogen loopt en over je gezicht naar beneden druipt, zullen je tranen als prachtige, eenzame kristallen bevriezen op je wangen. Zoute stalactieten van smart zullen zich vormen op je kin. Uiteindelijk zal je uitbarsting afkoelen, wanneer de ijskoude temperatuur je hartslag naar beneden dwingt tot het berustende, ploeterende boem boem boem van volslagen apathie.

Stil maar; je leeft nu jouw eigen waarheid. Alles is gevoelloos. Je buitenkant is eindelijk net zo koud en levenloos als je ziel.

In de bosjes van het Noorderplantsoen

Mijmer over je verloren jeugd

53°13′19″ N  6°33′12″ E

Het Noorderplantsoen, waar je ongeacht het jaargetijde altijd andere mensen tegenkomt, lijkt misschien wel de laatste plek waar je eens lekker een partijtje gaat grienen. Maar net voorbij de zandbak, waar kinderen aan de klimtouwen slingeren, is een geheime plek waar je kunt schuilen voor nieuwsgierige blikken en ongestoord kunt huilen.

Kruip de bosjes in en ontdek een schaduwdimensie omringd door takken en bladeren. Hier gaan je wanhoopskreten verloren in het vrolijke geschreeuw van kinderen die een paar meter verderop aan het spelen zijn, zich nergens van bewust.

Zalig zijn zij, onwetenden! Ze hebben er geen benul van dat hun gelukkige jeugd, zoals die van jou, zal uitmonden in een ondraaglijke reeks multiplechoicevragen die speciaal bedacht zijn om hun geest te breken.

Trapkast, Duisenberggebouw

Dit is hoe je leven er nu uitziet

53°14′20″ N  6°32′4″ E

Als je via de achteringang naar binnen gaat bij het Duisenberggebouw op Zernike, vind je naast de fietsenstalling een trappenhuis. Daaronder zit een kast die net groot genoeg is voor de gemiddelde universiteitsstudent die alle levenslust verloren heeft. Je komt er een paar spinnen tegen, een paar stinkende sandalen en een muffe zwarte broek, daar achtergelaten door een student die nu hopelijk op een betere plek is.

Terwijl je boven je hoofd bedrijfskundestudenten de trap op hoort stampen – zij huilen trouwens nooit tijdens tentamens, omdat ze zich gesteund voelen door de zekerheid dat hun studie ooit een baan zal opleveren – kun je net doen alsof je Harry Potter bent. Misschien zak je wel voor al je tentamens omdat je nooit op deze stomme dreuzeluniversiteit had moeten zitten. Misschien word je op een dag wel wakker uit deze nare droom en blijk je in de sneltrein naar de toverschool te zitten, waar je met vlag en wimpel slaagt voor al je S.L.I.J.M.B.A.L-examens en nooit meer hoeft na te denken over je negatieve bsa.     

Of misschien zit je gewoon in een stoffige kast terwijl je stilletjes in iemand anders z’n broek huilt en het snot je mond in loopt, omdat dit is hoe je leven er nu uitziet.

Hoe dan ook, succes met je tentamens en vergeet die tissues niet!

Liefs en kusjes,

Team UKrant

Dit artikel is eerder gepubliceerd op 19 juni 2019.