Ingrid Ştefan

Ana Ambrož

Versieringen overal

De ramen van student psychologie Ana Ambrož in Groningen zijn beschilderd met serene landschappen van kunstsneeuw. Ze heeft een kleine kerstboom van de Jumbo, versierd en geplaatst naast geurkaarsen en de gebruikelijke gelige lichtjes. ‘Ik begin eind november met versieren. Het helpt me om in de feeststemming te komen’, vertelt ze.

Kerstmis betekent voor Ana de geur van versgebakken koekjes in de oven, het knisperende geluid van een haardvuur en een kerstboom met cadeaus. ‘Dat is heel stereotiep, net als in een film’, lacht ze. ‘Maar zo is het gewoon.’

Thuis in Slovenië heeft ze een echte open haard, en haar familie bakt graag koekjes. ‘We gaan helemaal los met Kerstmis’, legt ze uit. Ze groeide ermee op en koestert de traditie. ‘Ik hou ervan dat mijn hele familie op die ene dag samenkomt. We hebben allemaal tradities die het extra leuk maken.’

Kerst helpt me om uit mijn winterdip te komen

Tijdens het kerstavonddiner komt iedereen in stijl gekleed, maar geen gala of pakken. ‘Mijn zus en ik hebben elfjeskostuums, en iedereen draagt iets, zoals lichtgevende kerstdassen’, lacht ze. Haar favoriete traditie is echter cadeautjesbingo. ‘Dat doen we al zolang ik me kan herinneren.’

In Groningen probeert Ana die kerstsfeer ook te creëren. Vandaar de kunstsneeuw, de kerstboom en haar bezoeken aan Duitse kerstmarkten – dit jaar drie stuks: Düsseldorf, Bremen en Münster.

Ze herinnert zich met plezier de tien verschillende soorten aardappelen en de boven een open vuur gerookte zalm. ‘Het is de hele sfeer, met glühwein en heerlijk eten.’ Het geeft haar dat warme kerstgevoel. ‘En het helpt me ook om uit mijn winterdip te komen.’

Silvia Sabovíková

Adventskalenders en papieren kransen

In het studentenhuis van Silvia Sabovíková hangt een kleurrijke vilten adventskalender bij de trap, gevuld met snoepjes en koekjes. Ze deelt deze met twee huisgenoten, en ze verrassen elkaar elke dag met iets lekkers.

In de keuken staat een theehuisje op de vensterbank onder een lichtslinger uit de kringloopwinkel, en een papieren krans hangt aan de deur, gevuld met theezakjes, gekocht in Tsjechië.

Ook in Silvia’s kamer ligt een chocoladekalender geduldig bij de deur te wachten, terwijl een groene adventskaars het nachtkastje siert. ‘Het geeft me een rustmomentje om te genieten’, zegt de student astronomie.

Het geeft me een rustmomentje om te genieten

Het is een traditie uit haar jeugd. ‘Ik kom niet uit een rijk gezin, maar we deden altijd iets gezelligs met Kerstmis.’ Zij en haar zussen kregen elk jaar een kartonnen chocoladekalender. ‘Toen ik hier kwam, zocht ik overal om er een te vinden’, lacht ze.

Hoewel kerst niet altijd een fijne tijd voor haar was, herontdekte ze haar liefde ervoor. ‘Ik zoek dat gevoel van kinderlijke verwondering.’ Tradities uit haar jeugd helpen daarbij. Zo heeft ze een paar flesjes Slowaakse Kofola in haar voorraadkast, een drankje dat naar cola smaakt, maar kruidiger is. ‘Het herinnert me aan thuis.’

Ze vond ook nieuwe manieren om de kerstsfeer naar Groningen te halen, zoals met de deken die ze al weken aan het haken is. Het patroon met peperkoekenhuisjes vond ze samen met haar zussen, die het proces op afstand volgen. ‘Het werd een gezamenlijk kerstplezier.’

Tia Lah

Sprankelende outfits en glühwein

Altijd op 1 november zorgde Tia Lah ervoor dat de kerstverlichting in het ouderlijk huis in Slovenië werd opgehangen. In december versierden zij en haar familie vier kerstbomen: een grote voor de woonkamer en zelfs een kleine voor de badkamer. ‘Elke kamer heeft een eigen boom nodig’, glimlacht de student psychologie.

In Groningen heeft ze niet het budget voor een kerstboom, maar Tia weet hoe ze in de kerstsfeer kan komen. Dit jaar droogde ze schijfjes sinaasappel op haar verwarming en maakte daar slingers van om op te hangen. ‘In november stap ik over op winteresthetiek’, zegt ze. Ze kocht geuroliën met sinaasappel en kaneel voor haar diffuser, zodat haar kamer naar kerst ruikt.

We missen allemaal thuis, daarom maken we hier onze eigen tradities

Het is met vrienden dat Tia de feeststemming echt levend houdt. ‘We planden alles een maand van tevoren.’ Ze deden een kerstquiz in de kroeg, maakten kerstkaarten en bezochten Duitse kerstmarkten.

Maar er staat nog een kerstbrunch en een feest op de planning. ‘We laten iedereen sprankelende outfits dragen van So Low, en dan worden we dronken van de glühwein’, lacht ze. ‘We missen allemaal thuis, en om dat gevoel te bestrijden, maken we hier onze eigen tradities.’

Ook voor Tia maakt kerst de winter draaglijker. ‘Ik was er altijd al gek op, sinds ik klein was. Ik kan niet uitleggen waarom. Het is gewoon ik en de Grinch’, zegt ze, denkend aan haar kerstfilmmarathon. ‘Dat soort dingen helpt me kerst te romantiseren en er nog meer van te houden.’

Ariadne Prein

Eindeloze kerstdiners

Voor student internationale betrekkingen Ariadne Prein betekent kerst thuis. En thuis is waar een kerstboom staat, adventskaarsen branden en een kerstcake wordt gebakken door haar Ierse oma, met brandy, fruit en marsepein. Speciaal voor haar heeft haar oma zo’n cake naar Groningen gestuurd. ‘Ik ben vaak verhuisd, maar kerst was altijd hetzelfde.’

Ze bracht kerst altijd door bij haar oma in Ierland, met de hele familie. Ze herinnert zich hoe ze samen adventskaarsen aanstaken en de kerstavondmis bijwoonden in een klein Iers dorp. ‘Dan begint het echte vieren.’

Ik ben vaak verhuisd, maar kerst was altijd hetzelfde

Haar familie pakt met kerst groot uit. ‘Tijdens het diner zingen we zelfs samen’, vertelt ze. Ieder jaar speelt Ariadne een stuk op haar viool. Haar neef speelt drums, haar tante viool, en haar oma zingt. ‘We zijn een muzikale familie, het zit in ons.’

Toch is muziek niet het belangrijkste voor haar, dat is eten. Daarom houdt ze de kerstsfeer levend door te koken. ‘Ik bak mince pies met een recept van de tante van mijn opa en maak confit de canard, zoals mijn Franse oma dat doet.’

Wat ze het allerleukst vindt, is het eten delen met vrienden in Groningen. ‘Ik organiseerde een diner voor mijn zeilteam en één voor een andere vriendengroep. En met een vriend kook ik de confit.’