Student én Tweede Kamerlid
‘Dit is geen stageplek’
Door Thijs van Eijck
By Thijs van Eijck
Thijs van Eijck
Nee. Met de mensen van Forum voor Democratie heeft hij totaal geen contact. ‘Daar heb ik ook geen behoefte aan.’
Maar verder? Julian Bushoff heeft er geen enkel probleem mee om na een scherp debat een biertje te drinken met andere collega’s, ook al zijn ze van partijen die heel ver afstaan van zijn eigen PvdA-GroenLinks.
‘Ik vind het heel belangrijk dat de persoonlijke verhoudingen goed blijven’, vertelt de student economie en internationale betrekkingen. ‘Dat je probeert samen fatsoenlijk door één deur te gaan, ondanks dat je het niet eens bent met elkaar. Er zijn genoeg mensen van bijvoorbeeld PVV of VVD met wie ik het prima kan vinden.’
Maar de standpunten van Forum voor Democratie over onderwerpen als immigratie en klimaat liggen mijlenver van zijn idealen. Daar wil hij niks mee te maken hebben. ‘Er zijn ook grenzen.’
Achtergestelde groepen
Twee jaar geleden kreeg Julian onverwachts een zetel in de Tweede Kamer. Bij de verkiezingen van maart 2021 – hij stond op de dertiende plek van de PvdA-lijst – greep hij er nog net naast, maar toen een jaar later oud-Kamervoorzitter Khadija Arib vertrok, was hij alsnog aan de beurt.
Er zijn genoeg PVV’ers of VVD’ers met wie ik het prima kan vinden
Ook na de laatste verkiezingen bleef hij Kamerlid, nu voor het gefuseerde PvdA-GroenLinks. De afgelopen jaren heeft hij zich vooral proberen in te zetten voor achtergestelde groepen. Post-covidpatiënten bijvoorbeeld, die vaak geen goede zorg kregen. ‘Ik hoorde vanuit mijn omgeving dat ik echt even moest praten met iemand die post-covid heeft. Dat soort ervaringen neem ik dan mee naar de politiek.’
Julian nam het initiatief om speciale klinieken voor hen in te richten en kreeg daarvoor de steun van de Kamer. ‘Daar haal ik heel veel voldoening uit. Net als wanneer het me lukt om voor een straat in aardbevingsgebied die net buiten een compensatiezone valt, tóch een nieuw of verduurzaamd huis te regelen. Het lijkt iets heel kleins, maar voor die mensen zelf is dat iets heel groots.’
En als dat dan betekent dat hij soms tot drie uur ’s nachts op de blauwe stoeltjes in de Tweede Kamer moet zitten, heeft hij dat er graag voor over. ‘Het blijft een prachtig ambt.’
Strijdbaar
De recente politieke verschuivingen, die niet in het voordeel waren van zijn partij, bezorgen Julian mogelijk nog meer werk: ‘Dit kabinet heeft nog slechtere plannen dan het vorige kabinet, dus dat is zorgelijk.’ Maar tegelijk maakt het hem strijdbaarder om er als oppositielid het beste van te maken.
Toch is het niet gemakkelijk om als sociaaldemocraat te functioneren in de Kamer, die na de verkiezingen van 2023 een stuk rechtser is geworden. ‘Het is soms wel klote als je debatvoorstel het niet haalt. Maar het is mijn werk om te zoeken naar een meerderheid in de Kamer en de ene keer is dat wat makkelijker dan de andere.’
Dit kabinet heeft nog slechtere plannen dan het vorige kabinet
Hij heeft de sfeer zien veranderen. ‘De inhoud van debatten is veel minder belangrijk dan in de eerste twee jaar’, zegt hij. ‘Tegelijk nemen persoonlijke aanvallen toe. De debatten worden daardoor minder fraai en dat is zonde. De inhoud moet weer voorop komen te staan.’
Niet dat hij een fel debat niet kan verdragen. Voor een belangrijk debat voelt Julian steevast een ‘gezonde wedstrijdspanning’, zegt hij. ‘Dat mag ook en houdt je ook scherp. Die spanning moet je hebben, dat is iets dat je moet koesteren binnen de democratie.’ Maar de mate waarin het nu gebeurt, gaat hem wel iets te ver.
Beter worden
Daarbij komt dat sommige politieke tegenstanders meer ervaring hebben dan hij. Maar Julian weigerde zich daardoor in een hoek te laten drukken. ‘Dit is geen stageplek hè? Ik vertegenwoordig mensen.’
En dus probeert hij nog elke dag om beter te worden. ‘Ik kan het mezelf nog wel eens verwijten als een debat wat minder goed ging, of ik niet het gewenste resultaat heb behaald. In die situaties probeer ik kritisch naar mezelf te kijken, naar wat er beter had gekund.’
De snelheid en druk ligt nog hoger dan ik had ingeschat
Hij kijkt daarom ook goed naar hoe ervaren politici het aanpakken. Collega-Groninger Henk Nijboer hielp hem volop in zijn eerste maanden met feedback over debatvoering, of over de alledaagse gang van zaken in de Kamer. ‘Daarnaast vind ik het fijn om een clubje om me heen te hebben, met onder andere oud-politici, die mij gevraagd en ongevraagd feedback geven over dat soort zaken.’
Een beetje hulp in zijn eerste jaar was ook niet overbodig. Hij had weliswaar wat ervaring opgedaan in de Groningse gemeenteraad, maar Den Haag is wel andere koek. ‘De snelheid en druk waarmee zaken behandeld worden in de Kamer ligt nog hoger dan ik had ingeschat. Dat is wel anders dan in de lokale politiek.’
Andere dingen
In de weekenden, als hij met de trein terugkeert naar het Noorden, kan hij even loskomen van de politiek. Groningen, zegt hij, voelt nog altijd als zijn thuis. Vanaf het station neemt hij zelfs een langere route naar huis om door het centrum te kunnen fietsen. ‘Dan fiets ik langs de Folkingestraat, Vismarkt en Hoge der Aa. Zo heb ik meteen weer het gevoel dat ik thuis ben in mijn eigen stad.’
Hij geniet ervan om in die dagen met andere dingen bezig te zijn. ‘Als ik bij FC Groningen op de tribune zit of ergens in een Groningse kroeg sta, ben ik niet meer met politiek bezig en dat is wel heel erg lekker. Tenminste, als mijn vrienden me niet vragen of ik dingen voor ze kan regelen.’
Alleen die twee studies, die willen maar niet opschieten, bekent hij. Hij was twee jaar geleden al van plan om ze af te ronden, maar dat is nog altijd niet gelukt. ‘Het werk in de Kamer slokte me volledig op.’
En Julian moet gewoon aan alle eisen voldoen, net als de andere studenten. ‘Dat is ook volledig terecht, al is het soms wat ingewikkeld met bijvoorbeeld aanwezigheidsplicht’, zegt hij. ‘Maar met een beetje behulpzaamheid vanuit de RUG ga ik alsnog proberen tenminste één studie dit jaar af te ronden.’