Internationals teleurgesteld
KEI-week is vooral Nederlands
‘Stichting KEI heet alle eerstejaars welkom in Groningen’, staat op de Engelse voorpagina van de KEI-website te lezen. ‘Studenten uit heel Nederland en ver daarbuiten komen hier bijeen om aan hun nieuwe leven te beginnen.’ Als je dan doorklikt naar de pagina voor deelnemers, staat het er weer: de KEI-week is ‘de algemene introductieweek voor alle aankomende eerstejaars en doorstroomstudenten.’
Alle studenten. Maar de Chileense Javiera Hernández Yáñez voelde zich helemaal niet zo welkom. ‘Het was net of ik op de verkeerde plek was’, zegt ze.
Toen Javiera, die in Groningen aan een master onderwijswetenschappen begint, zich aanmeldde voor de KEI-week, gaf ze aan dat ze een voorkeur had voor een gemengde groep met Nederlandse studenten en internationals, met Engels als voertaal. De andere keuzes op het formulier waren een volledig Nederlandse of een volledig internationale groep.
Genegeerd
Ze werd aan het begin van de KEI-week toegevoegd aan een WhatsApp-groep en stelde zichzelf voor. ‘Ik werd totaal genegeerd’, zegt Javiera. Niemand zei hallo en de groep bleef in het Nederlands appen, zonder ook maar een berichtje in het Engels.
Ik doe nooit meer mee met de KEI-week
Javiera was in een KEI-groepje met alleen maar Nederlandse studenten terechtgekomen, realiseerde ze zich. Ze stuurde een mailtje naar het KEI-team om te vragen of ze in een andere groep ingedeeld kon worden – op de KEI-website wordt studenten verzocht het te melden als ze van groep wisselen, met het oog op noodgevallen. Maar Javiera kreeg nooit antwoord. En omdat ze nog geen Nederlands telefoonnummer had, kon ze de organisatie ook niet bellen.
Pas in de tweede helft van de week lukte het haar om in het gemengde groepje van haar huisgenoot te komen. Maar toen was het al te laat om vrienden te maken. ‘Het was mijn veertig euro echt niet waard’, zegt ze.
Taalbarrière
KEI-mama’s en -papa’s liepen tegen vergelijkbare problemen aan: sommigen hadden gevraagd om een Nederlandse groep, maar kregen een groep met alleen internationals toegewezen. Dat overkwam Paulien Slats, masterstudent economische geografie, en haar vriendin Wendy Doddema. ‘Ik wilde de studenten laten kennismaken met de stad, maar dat lukte me gewoon niet in het Engels’, zegt Wendy.
Toen ze op maandagochtend bij de KEI-organisatie aan de bel trokken, kregen ze te horen dat er niets meer aan gedaan kon worden. ‘Ze zeiden dat het nu ons probleem was en wezen ons een derde KEI-leider toe om mee te helpen’, zegt Paulien. Zij had daarna een toffe week, maar Wendy ervaarde dat niet zo. ‘Ik doe nooit meer mee met de KEI-week’, zegt ze.
Zelf als de eerstejaars en KEI-leiders wel de groep kregen die ze wilden, liep het niet altijd even soepel. Geschiedenisstudent Ale ten Cate en zijn mede-KEI-leider hadden hun internationale KEI-kindjes graag kennis willen laten maken met het Nederlandse verenigingsleven, met Aegir en Albertus bijvoorbeeld. ‘Maar ze wilden liever naar SIB-activiteiten en zo, dus moesten we onze planning aanpassen’, zegt Ale. ‘Ik zou de KEI adviseren om leiders eerder te laten weten aan welke groep ze gekoppeld worden.’
Handjevol activiteiten
En dan was er nog het gebrek aan Engelstalige activiteiten. ‘De website deed het voorkomen alsof het een behoorlijk internationaal evenement was, zo niet fifty-fifty’, zegt eerstejaars Filip Kotowski uit Polen. Maar toen hij arriveerde merkte hij dat de activiteiten overwegend Nederlandstalig waren. ‘Er was maar een handjevol waarvoor je geen Nederlands hoefde te kunnen spreken, zoals de activiteiten van SIB en de informatiemarkt.’
Zelfs de berichten die de KEI-organisatie stuurde kwamen in de loop van de zomer opeens alleen nog maar in het Nederlands, merkte KEI-leider Malo Lecomte op. De app was aanvankelijk Engelstalig, maar toen de KEI-week eenmaal van start was gegaan kreeg de Franse student biologie belangrijke updates alleen in het Nederlands. ‘Ik heb m’n zaakjes graag op orde en ik wil op de hoogte blijven van wat er speelt voor mijn KEI-kinderen, maar dat was onmogelijk’, zegt hij. Het viel Malo ook op dat ‘alle culturele evenementen alleen in het Nederlands waren’, wat zijn opties beperkte tot lezingen van de SIB en activiteiten van ESN.
Dit versterkt de segregatie tussen internationals en Nederlanders
De half Nederlandse, half Engelse Emma Smith, student minorities and multilingualism, was geschokt dat er zo weinig Engels gebruikt werd tijdens de KEI-week. ‘Bijna alles op de Instagram-pagina van de KEI was in het Nederlands. Er waren bijna geen Engelse ondertitelingen en veel vertalingen waren niet correct of incompleet’, zegt ze. Toespraken door het KEI-bestuur en anderen en ook de DJ-sets waren allemaal in het Nederlands.
‘Als ik een nieuwe internationale student was geweest, had ik me niet erg welkom gevoeld’, zegt ze. ‘Als je naar Nederland verhuist verwacht je wel dat er dingen in het Nederlands zullen zijn, maar als een introductie-evenement overwegend Nederlandstalig is en je die taal niet begrijpt, ontmoedigt dat enorm. Het versterkt de segregatie die we hier in de stad hebben tussen internationale en Nederlandse studenten.’
Verwachtingsmanagement
Maar het KEI-bestuur valt niets te verwijten, vindt voorzitter Lars Eltingh. Hoe studenten de KEI-week ervaren, zegt hij, heeft te maken met verwachtingsmanagement en wat ze er zelf van maken. ‘De KEI-week adverteert zichzelf niet bepaald als een volledig internationaal evenement’, zegt hij. ‘Het is een Nederlandse introductieweek waarbij we mensen die Engels spreken tegemoet komen. Als we dit format grotendeels in het Engels doen, bereiken we niet de mensen die we echt willen bereiken.’
Studenten hebben nooit een garantie gekregen dat ze in een bepaalde groep zouden komen, benadrukt Eltingh. ‘Ze konden een voorkeur aangeven toen ze zich inschreven, maar ‘het is geen contract’.
Het is een Nederlandse introductieweek
Het probleem was dat er niet genoeg KEI-leiders waren die gemengde of internationale groepen wilden. ‘Dus moesten de mensen die de groepen samenstelden keuzes maken. Ze moesten loten onder de Nederlandse KEI-leiders die een volledig Nederlandse groep wilden.’
Desalniettemin doet de KEI-organisatie er alles aan om de introductieweek ook in het Engels aan te bieden, zegt Eltingh, zonder dat dit ten koste gaat van de ervaring van de Nederlandse studenten. ‘We hebben internationale adviseurs ingeschakeld om ons te helpen de evenementen voor internationale studenten op te zetten en te coördineren.’
En ze denken nu ook al na over wat ze volgend jaar anders kunnen doen. ‘Een mogelijke oplossing zou zijn om het aantal deelnemers te koppelen aan het aantal KEI-leiders. Dan zou de organisatie maximaal zoveel internationale studenten inschrijven als er KEI-leiders zijn die hen willen rondleiden’, zegt Eltingh. Maar dat heeft niet de eerste voorkeur. ‘Dat zou waarschijnlijk betekenen dat er minder internationale studenten mee kunnen doen aan de KEI-week dan in voorgaande jaren.’