Deze studenten vonden God
Ik geloof
(weer)
‘Toen ik jonger was, ging ik naar de mis, ik bad tot God. Maar toen ik een jaar of vijftien was, ben ik daar van afgestapt. Mensen rebelleren nou eenmaal.’
Een tijd lang speelde religie geen grote rol in het leven van Fionn (21), een Ierse psychologiestudent die katholiek werd opgevoed. Maar dat veranderde in het afgelopen jaar. ‘Ik sprak met een andere christen en haar vertrouwen in haar geloof zette me aan het denken over het mijne’, legt hij uit. ‘Dat ik daarna mijn geloof weer terugvond, had meer te maken met mijn eigen onderzoek. Ik vind het belangrijk om zelf de bronnen erop na te slaan.’
Hij begon de Bijbel te bestuderen en las boeken over de geschiedenis van de kerk, de levens van heiligen en over hoe de Bijbel te interpreteren. Ook luisterde hij naar podcasts. ‘Die draaiden meer om praktische zaken, zoals hoe je je leven moet leiden, en onderwerpen zoals kerk versus moderne cultuur.’
Fionn hecht des te meer aan zijn relatie met zijn geloof omdat hij er nu bewust voor koos. ‘Nu ik ouder ben, kan ik er meer over nadenken, kan ik het beter begrijpen. Voorheen vertrouwde ik vooral op wat mensen tegen me zeiden.’
Oordelen
Studenten in Groningen lijken vaak een heel werelds clubje, met levens die vooral bestaan uit drinken en feesten. Maar voor sommigen, zoals Fionn, is hun studietijd de periode dat ze het geloof omarmen.
Zo ook Julie Creedon (21), een protestantse student European languages en een landgenoot van Fionn. ‘Ik heb altijd al een positieve relatie met religie gehad; mijn vader is erg gelovig’, vertelt zij. ‘We gingen altijd samen naar de kerk en brachten daar vaak veel tijd door, omdat mijn vader organisatorische dingen deed voor de kerk.’
Mensen deden alsof ik een freak was omdat ik naar de kerk ging
Dat veranderde in haar tienerjaren. ‘Ik wilde niet opvallen, het voelde heel erg alsof ik inging tegen de heersende cultuur. Sommige mensen veroordeelden me en deden alsof ik een freak was omdat ik naar de kerk ging. Dus toen mijn broers en zussen en ik mochten kiezen, kozen we ervoor om niet meer naar de kerk te gaan. Ik dacht dat iedereen me voor gek zou verklaren, dus ik durfde het gelovige deel van mezelf niet te omarmen.’
Toen ze naar Groningen verhuisde, begon ze het gemis te voelen. ‘Mijn vader vormde de enige link met mijn geloof en met God, en doordat ik niet meer bij hem woonde, besefte ik dat die connectie verloren zou gaan als ik niet zelf naar de kerk zou gaan.’
Dus begon ze weer diensten bij te wonen. ‘In het begin was het meer een beslissing die ik met mijn hoofd nam dan met mijn hart’, zegt ze. ‘Wat een groot verschil maakte, was dat ik ging bidden om dichter bij God te komen. Ik beschouw het echt als een relatie: je moet daadwerkelijk tijd met God doorbrengen en die verbinding opbouwen. Dat is waar bidden, naar de kerk gaan en de Bijbel lezen voor mij om draaien.’
Doel
Marie (24), een masterstudent uit Frankrijk, is niet opgegroeid met religie: haar ouders zijn atheïst. In 2020 bekeerde ze zich echter tot de islam. Ze was al langer geïnteresseerd in het geloof, sinds ze er meer over had geleerd van moslims die ze tijdens een tweejarig verblijf in het buitenland had ontmoet. Maar het besluit om zelf moslim te worden kwam tijdens de eerste covid-lockdown. ‘Toen had ik opeens echt tijd om te beslissen waar ik in wilde geloven’, zegt ze.
Al die hoogte- en dieptepunten in het leven moeten wel een diepere betekenis hebben
Het geloof in God geeft haar rust en het gevoel dat het leven een doel heeft, zegt ze. ‘En de islam is naar mijn gevoel een meer praktische religie dan het christendom.’
Šeherezada Molnár (22), student international business, groeide ook op in een seculier huishouden. Een van haar ouders heeft een christelijke achtergrond en de ander een islamitische, en thuis vierden ze zowel Kerstmis en Pasen als het Suikerfeest en de Ramadan, vertelt ze, ‘maar we waren niet actief gelovig.’
Ze was al langer geïnteresseerd in religie, maar wat haar God deed vinden, was een moeilijke periode in haar leven. In 2021 overstroomde het huis van haar familie in Duitsland, waardoor ze besefte hoe het leven plotseling op z’n kop kan komen te staan. ‘Al die hoogte- en dieptepunten in het leven moeten wel een diepere betekenis hebben, dacht ik.’
Gemeenschap
De islam gaf haar het gevoel dat ze ergens bij hoorde. ‘Ik maak nu deel uit van veel sociale moslimgemeenschappen’, zegt ze. ‘Ik heb veel moslima’s ontmoet en we gaan samen naar de moskee, samen winkelen, we koken samen. Ik voel me meer verbonden met de religie omdat mijn moslimvrienden me welkom hebben geheten.’
Maar hoewel het geloof haar veel heeft gebracht, heeft het haar ook de relatie met haar oude vrienden gekost. Als moslim drinkt ze geen alcohol en wil ze niet naar plekken waar het wordt geserveerd, en ze wil ook niet ergens naartoe waar mannen en vrouwen samen zijn.
Ik heb het sterke gevoel dat God me beschermt in alles
Marie heeft een andere kijk op de islam – ze draagt bijvoorbeeld geen hoofddoek – maar ook voor haar is het niet altijd makkelijk geweest. ‘Ik voel me erg alleen staan binnen de moslimgemeenschap omdat ik er niet uitzie als een moslim’, zegt ze. ‘Ik vind ook dat de gemeenschap hier erg gericht is op regeltjes en oppervlakkige praktijken, wat volgens mij niet de essentie van het geloof is.’
Ze vindt het lastig om mensen te vertellen dat ze nu moslim is, zegt ze: ‘In het Westen is de islam de meest controversiële religie.’ Dat kan dingen soms ingewikkeld maken, zoals tijdens de ramadan, wanneer ze moet vasten. ‘Ik heb eens gelogen en gedaan alsof ik ziek was, omdat ik een vriendin van me niet wilde vertellen dat ik aan het vasten was’, vertelt ze.
Marie heeft haar ouders ook niet verteld over haar bekering. ‘Ik wil geen gedoe met hen. Naar buiten toe waren ze altijd beleefd, maar achter gesloten deuren vonden mijn ouders religieuze mensen maar dom.’
Rust
Hoewel Julie als tiener ook bang was voor het vooroordeel van de buitenwereld, heeft ze gemerkt dat de meeste mensen met wie ze praat over haar religie positief zijn. ‘Zelfs als ze het niet eens zijn met je overtuigingen, respecteren en bewonderen ze je als je staat voor wie je bent en waar je in gelooft. Dat waardeer ik enorm.’
Ze zit bij een bijbelstudiegroep die haar veel vreugde heeft gebracht. ‘We komen elke maandag bijeen, gaan diep in op de Bijbel en bespreken op welke manieren we wat daarin staat kunnen toepassen in ons eigen leven en hoe we het woord van God kunnen naleven. Ik geniet ervan om daar met vrienden over te praten.’
De terugkeer naar haar geloof heeft haar rust gegeven, zegt ze. ‘Ik voelde in mijn hart dat dit de beste manier was om mijn leven te leiden. En wat er ook gebeurt, ik heb het sterke gevoel dat God bij me is en dat God me beschermt in alles. Er is een Bijbelvers: “Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u”, en ik denk dat dat het goed verwoordt.’
Fionns leven is ook ten goede veranderd sinds hij zijn geloof hervond, zegt hij. ‘Ik ben veel gelukkiger, veel zelfverzekerder en doelgerichter.’ Hij denkt dat het geloof hem zelfs helpt bij zijn studie. ‘Ik ben productiever, stel minder uit – ik ben gewoon denk ik minder aan het rotzooien.’
Marie is een pseudonym.