Een op de vier stopt voortijdig
Gesjeesde internationals
Door Yuling Chang
By Yuling Chang
Yuling Chang
‘Ik was eenzaam. Het is moeilijk om vrienden te maken.’ Emina Hogas (22) ging uit Roemenië weg om life science and technology te studeren in Groningen, maar het hele jaar dat ze hier woonde, voelde ze zich een buitenstaander.
Ze probeerde heus wel om contact te leggen met mensen. Ze ging naar diverse evenementen van studentenverenigingen, maar ontdekte dat Nederlanders niet zo in haar of andere internationals geïnteresseerd waren. ‘Tijdens een zo’n bijeenkomst sprak iedereen Nederlands, behalve één ander meisje en ik.’
Dat overkwam haar ook bij haar Engelstalige studie. ‘We werden opgedeeld in groepjes en de andere studenten schakelden meteen over op Nederlands’, zegt ze. ‘Er was niet echt sprake van integratie van de internationale studenten.’
Daarnaast kwam Emina er ook nog eens achter dat het Nederlandse onderwijssysteem haar niet zo lag. ‘We begonnen telkens weer aan nieuwe modules, ik vond die constante stress niet prettig. Zeven weken college, een week vrij, dan tentamens en een paar dagen later weer een nieuwe module. Het herhaalt zich telkens.’
Rapport
En dus besloot ze in juni om uit Groningen weg te gaan – net als veel andere buitenlandse studenten, volgens een rapport van de Inspectie van het Onderwijs. Daarin staat dat tussen 2011 en 2017 17 procent van de internationals in hun eerste jaar aan de universiteit met hun studie stopte. Na vier jaar is dat opgelopen naar 25 procent.
Ter vergelijking: slechts 6 procent van de Nederlandse studenten stopt in het eerste jaar en na vier jaar is dat 9 procent.
Roemenië
Ik vond de stress van telkens weer nieuwe modules niet prettig
Het is niet duidelijk waarom er zoveel meer internationale dan Nederlandse studenten sjezen. De Inspectie heeft het antwoord niet, al merkt ze wel op dat het aantal Nederlanders dat naar een andere studie overstapt (28 procent in het eerste jaar) veel hoger ligt dan bij studenten elders uit de Europese Economische Ruimte (de EU-landen plus Noorwegen, IJsland en Liechtenstein, 11 procent) of daarbuiten (17 procent).
Het ligt voor de hand, stelt de Inspectie, dat internationals eerder naar een studie in een ander land overstappen als ze in Nederland stoppen. Dat is ook precies wat Emina deed. Zij schreef zich in voor de studie biologie aan het Imperial College London.
‘Ik heb de meeste van mijn tentamens aan de RUG gehaald, maar ik had de indruk dat het eerste jaar een soort selectie was van geschikte studenten’, zegt ze. Het Britse onderwijssysteem bevalt haar veel beter. ‘We hebben twee semesters per jaar en elk semester een tentamenperiode’, legt ze uit. Het Nederlandse studieschema gaf haar het gevoel dat ze geen fouten mocht maken, omdat de hertentamens in het volgende blok zijn, als er ook weer nieuwe vakken aan bod komen.
Anders
Andreea Voicu (24), eveneens Roemeens, kon ook niet wennen aan het universitair onderwijs hier. ‘Ik heb geleerd dat je moet onthouden wat je hebt geleerd en dat moet opschrijven tijdens tentamens.’ Dus toen ze haar eerste tentamen aan de RUG deed – een statistiekvak voor haar psychologiestudie – was ze ‘geschokt’, zegt ze. ‘Het was gewoon totaal anders dan ik gewend was. Er werd niet een keer gevraagd naar dingen die je uit je hoofd geleerd had.’
Op de middelbare school haalde ze altijd goede cijfers voor wiskunde, maar voor dit examen zakte ze. En voor ze gewend kon raken aan deze nieuwe manier van testen, stonden de volgende tentamens alweer voor de deur. ‘Ik bleef maar zakken en dat vond ik vreselijk.’
Roemenië
Er werd niet gevraagd naar dingen die je uit je hoofd geleerd had
Wat het nog erger maakte, was dat ook zij moeite had om nieuwe vrienden te maken. De tweehonderd studenten in haar jaar werden opgedeeld in studiegroepen. ‘In mijn groep zaten tien studenten en daarvan waren er zeven Duits en twee Nederlands. Iedereen sprak het liefst in zijn eigen taal en ik was de enige international die geen Duits of Nederlands sprak.’
Haar studievereniging organiseerde vooral feestjes en zij is niet zo’n feestganger. ‘Dus ik zat in feite een jaar lang op mijn kamer.’
Kwetsbaar
De RUG weet niet hoeveel van haar internationale studenten – dit jaar 9100 in totaal – voortijdig met hun studie stoppen en ook niet waarom ze de handdoek in de ring gooien. Alleen het totale aantal gesjeesde studenten wordt bijgehouden. En de mensen aan de universiteit die te maken hebben met internationale studenten, willen er niet te veel over speculeren.
‘Internationale studenten zijn in veel opzichten kwetsbaarder dan de Nederlandse’, zegt Hidde de Haas, studieadviseur bij letteren. Sommigen geven hun studie eraan vanwege de kamernood, zoals een Duitse student die hij sprak. ‘Hij woonde een tijdje in een busje, maar toen hij geen kamer kon vinden is het weggegaan.’ Anderen, zoals Emina en Andreea, lopen tegen de Nederlandse cultuur of het onderwijssysteem aan. ‘Maar er zijn niet maar een of twee redenen dat internationals stoppen.’
Finland
Ik voelde me soms tijdens de lessen heel dom in vergelijking met anderen
En dan zijn er natuurlijk nog degenen die stoppen om dezelfde redenen die Nederlandse studenten hebben: omdat de studie gewoon niet is wat ze ervan verwachtten, bijvoorbeeld.
‘Bij studies als wiskunde, biologie, scheikunde en natuurkunde duik je meteen in het eerste blok in het diepe, wat erg uitdagend is. Dat is voor sommige studenten nogal een schok’, zegt studieadviseur Diandian Guo van de Faculty of Science and Engineering.
Moeilijk
Rosa Koudounis (21) uit Finland had ook niet verwacht dat haar studie kunst, cultuur en media zo moeilijk zou zijn. Sommige van haar studiegenoten hadden al achtergrondkennis die zij niet had, viel haar op. ‘Ik voelde me soms tijdens de lessen heel dom in vergelijking met anderen.’
De beslissing om na zes maanden te stoppen viel haar zwaar. ‘Ik wilde aan mezelf bewijzen dat ik het kon, ook al was het een enorme uitdaging.’ Maar toen besefte ze dat ze het soort functies waar de studie haar voor opleidde helemaal niet zag zitten. ‘Ik kon voor een museum of een platenlabel werken. Ik kon kunstenaars ondersteunen, maar ik wilde zelf een kunstenaar zijn.’
Nu studeert ze fotografie aan het Noorderpoortcollege. Spijt van hoe het gelopen is heeft ze niet, zegt ze. ‘Ik heb het geprobeerd en het is niet gelukt.’
Andreea stapte ook over naar een andere opleiding. Zij studeert nu communication and multimedia design aan de Hanzehogeschool. ‘Het onderwijs daar past veel beter bij me. Ik noem de docenten bij hun voornaam in plaats van bij hun titel en achternaam’, zegt ze. ‘En ik heb op de open dag een goede vriend gemaakt. Daardoor voel ik me op mijn plek en dat motiveert me om te blijven studeren.’