Anouk fotografeert eenzame studenten
‘Het is oké als je je niet oké voelt’
Ze kwam op het idee toen de tweede lockdown bekend werd gemaakt. ‘Ik maak me altijd al heel erg veel zorgen om andere mensen.’ Gefocust tuurt ze door de Sony A7II die ze ooit van haar vader kreeg. Zichtbaar houdt ze haar adem in.
Piep. Klik. Zucht.
Anouk laat de camera zakken en kijkt op. ‘Ik hoorde om mij heen dat mensen zich gewoon heel slecht voelen sinds corona. Ik dacht: ik wil daar iets mee doen, het omzetten in iets productiefs.’
Ze doopte haar project Isolation Z, wat op de leeftijdsgroep slaat waar ze zich op focust: generatie Z. Op haar Instagramaccount @anoukphotography plaatste ze een oproep: ben jij een Groningse student die gevoelens van eenzaamheid, depressie en angst ervaart door de coronamaatregelen? Stuur me een DM. ‘Daar kwamen meteen zoveel reacties op dat ik dacht: ja, hier moet ik mee doorgaan.’
Natuurlijke habitat
Een van degenen die reageerde is Loes (23). De geneeskundestudent laat zich vandaag in haar kamer door Anouk op de gevoelige plaat vastleggen. Ze poseert op een stoel, aan het tafeltje waar ze vaak aan zit te lezen of studeren. In haar natuurlijke habitat. Af en toe serieus. Soms met een lach. En soms de dikke vette slappe lach.
Ik wilde deze situatie omzetten in iets productiefs
Omdat ze zelf als geen ander weet hoe belangrijk het is hulp te zoeken bij mentale problemen, wilde ze graag meedoen aan het project. ‘Ik heb een eetstoornis, en door corona ga ik me daar weer meer op focussen. En dat is natuurlijk helemaal niet de bedoeling.’ Zelf zocht ze daarom meteen hulp, iets wat ze andere mensen ook zou willen adviseren. ‘Dat kan ook laagdrempelig, door mee te doen aan een project als dit. En daarin kun je groeien. Dat wil ik laten zien.’
Mensen bestuderen
‘Kun je eens naar buiten kijken?’ Anouk heeft haar camera er weer bij gepakt. ‘Ja, zo. Mooi.’ Fotograferen doet ze nu een paar jaar, en ziet ze vooral als hobby. Ze legt graag mensen vast, omdat ze graag mensen bestudeert.
Piep. Klik. Zucht.
‘Zullen we naar het raam verplaatsen?’ Lenig staat ze op vanuit haar stoel. ‘Dan wil ik nog graag een object fotograferen.’
Van elke student die meedoet aan het project maakt ze twee foto’s: een portretfoto en een foto van een object. ‘Een soort sfeerfoto, die typerend is voor degene bij wie ik dan ben’, legt ze uit. Loes kiest voor een kettinkje van een klavertje vier dat van haar opa en oma is geweest.
Positief bericht
Deze twee foto’s post Anouk op haar Instagramaccount. Daar schrijft ze ook een verhaaltje bij, dat het gesprek samenvat dat ze met de student heeft gehad. ‘Ik probeer het eerst met ze te hebben over hoe het met ze gaat. En ik probeer altijd te eindigen met een positive note. Iets waar ze wel energie en positiviteit uithalen, om niet een te zwaar gevoel te creëren.’
Het thema bespreekbaar maken, dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait. Anouk hoopt dan ook dat er nog veel meer studenten willen meedoen aan het project. En dat we een beetje voor elkaar zorgen, dat vindt ze ook belangrijk.
‘Als je je niet goed voelt, praat daar dan over met elkaar. Maar vraag ook eens aan andere mensen hoe het met ze gaat. Zelfs als je diegene misschien niet goed kent. Dat zeg ik, omdat ik van de studenten bij wie ik ben geweest hoor dat elk gesprekje ze goed doet. Het verbindt toch een beetje.’
