De uni verlaten valt niet mee
Help, ik ga afstuderen!
Door Eoin Gallagher
By Eoin Gallagher
Eoin Gallagher
Monika Radomska was op haar werk toen ze de e-mail kreeg. Ze las het bericht op haar telefoon en liet het even op haar inwerken. ‘Oké, dit was het dus?’ dacht ze.
In de mail die ze afgelopen oktober kreeg, stond dat ze de RUG-master energy and climate law afgerond had. Ze had er een dubbel gevoel bij. Ze was natuurlijk blij dat ze afgestudeerd was, maar na vier jaar studeren was het ook gek om opeens klaar te zijn. ‘Ik weet niet wat ik verwacht had, vuurwerk of zo.’
Maar naast de blijdschap was er ook een verdrietig besef: ‘Dit deel van mijn leven is nu voorbij; ik zal waarschijnlijk nooit meer student zijn. Daar brak mijn hart wel een beetje van.’
Stress
Je studententijd verruilen voor het echte volwassen leven kan een ingewikkelde emotionele kwestie zijn. Het moment waar je zo lang naar hebt uitgekeken, kan, als het eenmaal zo ver is, voor de nodige stress zorgen: nu moet je een baan vinden en bedenken wat je eigenlijk wilt in het leven.
We zijn eigenlijk ons hele leven student geweest
‘Ik keek er op het laatst nogal tegenop’, beaamt de Amerikaanse Conley Austin, die in februari het diploma van zijn master internationale betrekkingen haalde.
Hij had zijn hele studententijd uitgekeken naar zijn afstuderen, maar in die laatste maanden veranderde de opwinding in angst. Terwijl hij aan de laatste opdrachten werkte, werd hij telkens afgeleid door grote levensvragen: wat zou hij gaan doen als het zo ver was, waar zou hij naartoe gaan? ‘Het is wel even aanpassen’, zegt Conley.
Daar staat hij niet alleen in. Het kan lastig zijn voor studenten dat ze de bekende structuur van school en universiteit, die ze sinds hun vroege jeugd hadden, opeens kwijt zijn. ‘We zijn jarenlang student geweest! Eigenlijk ons hele leven.’
Vrienden achterlaten
Voor Monika was het zwaarste aan afstuderen dat ze haar vrienden moest achterlaten. Het was onwerkelijk om weg te gaan uit de stad waar ze vier jaar heeft gewoond, waar ze vrienden maakte en haar vriend ontmoette. ‘Weg gaan uit Groningen zonder hem, dat vind ik het moeilijkste’, zegt ze. ‘Maar ik ben vastbesloten om die vriendschappen en relaties te behouden.’
‘Het is geweldig dat je hier veel vrienden hebt, veel mensen die hetzelfde in het leven staan als jij’, zegt ook Tim Bergmann, die in februari de master technology and operations management afrondde. ‘Dat maak je niet elke dag mee.’ En het is heftig om dat achter je te laten, zegt hij.
En dan is er natuurlijk nog de onzekerheid over de toekomst; dat je niet weet wat je met je leven wilt gaan doen en denkt dat je dat wel zou moeten weten.
Tim ziet het constant in zijn omgeving. Hij heeft het idee dat familie, vrienden en de maatschappij druk uitoefenen op studenten, waardoor die het gevoel krijgen dat ze alles al op een rijtje moeten hebben. ‘Sommige mensen weten het gewoon allemaal niet zo goed en proberen er nog achter te komen.’
Neem je tijd
Hij benadrukt bij zijn vrienden dat het geen race is. ‘Neem je tijd om uit te zoeken wat jij interessant vindt en haast je niet. Om hier doorheen te komen moet je ontdekken wat je wilt en dan stappen ondernemen om die kant op te gaan’, zegt hij tijdens een kort bezoekje aan Groningen voor zijn diploma-uitreiking.
Je moet ontdekken wat je wilt en dan stappen ondernemen
Zelf heeft hij wel vertrouwen in zijn toekomst: hij gaat later dit jaar een international graduate programme doen in supply chain management bij een technologiebedrijf in Duitsland. Zijn doel is om eerst werkervaring op te doen, en daarna naar het buitenland te verhuizen en weer in een meer internationale omgeving te wonen.
Hij was natuurlijk wel een beetje triest toen hij uit Groningen vertrok, maar in zulke emoties moet je niet te lang blijven hangen, vindt hij. ‘Je kunt beter actie ondernemen, want je bent verantwoordelijk voor je eigen leven.’
Opwinding
Josh Miller, die in maart zijn master kunstgeschiedenis afrondde, had zich van tevoren enorm druk gemaakt over zijn afstuderen, maar vond het in de praktijk nogal meevallen. ‘Ik maakte me zorgen over hoe het zou zijn’, vertelt hij.
Ook hij loste het probleem op door gewoon de tijd te nemen en te accepteren dat het er nu eenmaal bij hoort dat je in dit stadium niet weet wat er gaat komen. Van zijn LinkedIn bijwerken en nadenken over zijn toekomst werd hij alleen maar heel gestrest.
Je hebt hier iets leuks gemaakt van je leven, dus dat kun je weer doen
Maar toen hij bedacht dat angst en opwinding twee kanten van dezelfde munt zijn, en zich richtte op die laatste, lukte het hem zijn emoties de baas te worden.
Nu kijkt hij juist uit naar het volgende deel van zijn leven: hij kan niet wachten om te zien wat er te gebeuren staat. ‘Ik ben zelfs een beetje euforisch, licht in mijn hoofd. Het is een heel positief gevoel.’
Hij weet nu even niet hoe of wat, maar op een goede manier. Hij voelt zich bevrijd, in zekere zin. ‘Het heeft een bepaalde ruwe schoonheid’, zegt hij. Natuurlijk steken er nog wel eens wat zenuwen de kop op, maar nu hij zijn diploma heeft, ligt de wereld voor hem open, ziet hij.
Volwassen
Tim is trots op het leven dat hij opgebouwd heeft in Groningen. En hij heeft hier de vaardigheden opgedaan om ergens anders overnieuw te kunnen beginnen, denkt hij. ‘Je hebt er hier iets leuks van gemaakt, dus dat kun je weer doen.’
Dat is Orestis Agathangelou ook van plan. Hij rondt binnenkort de master technology law af en verhuist daarna terug naar Cyprus, waar hij bij een advocatenkantoor aan de slag gaat. Hij wil de stap naar het echte, volwassen leven graag maken: werken, een auto kopen, en dan op bezoek bij zijn Groningse vrienden, waar ze straks ook maar wonen.
Maar eerst gaat hij een pauze inlassen. ‘Het leven hier heeft nogal een hoog tempo’, zegt hij. ‘Ik heb er heel veel zin in om even helemaal niets te hoeven en gewoon te kijken wat ik ga doen.’