De eerste zorgverzekeraars hebben hun premies al bekend gemaakt, dus studente onderwijskunde Anke Kersting en haar pas afgestudeerde vriendin Grietje Bijl kunnen er weer voor gaan zitten: de laagste zorgpremie opscharrelen op het internet. Voor hen is het een sport die ook nog eens behoorlijk lucratief kan zijn.
Anke is de gokker van de twee. Ze betaalde dit jaar maandelijks 77 euro basispremie voor haar verzekering bij Zilveren Kruis. Maar de Nederlandse staat schuift haar maandelijks 89 euro toe aan zorgtoeslag. Tel uit je winst.
Dat kan natuurlijk alleen als je een fors eigen risico voor lief neemt. 850 euro is dat bij Anke. ‘Maar als er echt wat ernstigs gebeurt dan heb ik die 850 euro wel op mijn spaarrekening staan’, zegt ze. Maar dit jaar heeft ze er nog geen beroep op hoeven doen. En dan is het uitermate voordelig.
Is het oneerlijk dat ze winst maakt? Dat vindt Anke niet. ‘Door mijn keuze heb ik een eigen risico die 500 euro hoger is dan verplicht. Daar word ik voor beloond.’
Ideale oplossing
Grietje is het met haar eens. ‘Je bent een dief van je eigen portemonnee als je dit niet doet. Voor gezonde mensen is dit een ideale oplossing. Maar je moet wel in staat zijn om 850 euro te betalen wanneer het nodig is.’
Grietje is voorzichtiger, maar is nog altijd scherp op de kosten die ze maakt. Al sinds 2006 zoekt ze jaarlijks naar de beste optie voor haar persoonlijke situatie. ‘Ik weet nog dat ik toen besloot van verzekeringsmaatschappij te wisselen en daarbij 75 euro retour kreeg.’
Op dit moment is ze verzekerd bij CZ. Ze sloot haar verzekering online af. Volkomen logisch vindt ze zelf, want: euro’s goedkoper. Daarnaast is er altijd wel een collectiviteitskorting te regelen, meent Grietje. ‘Ik kon dit jaar kiezen uit een lange lijst. Er zit altijd wel iets tussen, waar ik bij hoor. Dit jaar heb ik een collectiviteitskorting via studentennet.nl. Tegenwoordig betaal ik, na aftrek van mijn zorgtoeslag, slechts twee of drie euro premie per maand.’
Wel zet ze elke maand een bedrag opzij, want als er iets gebeurt waardoor ze toch veel moet lappen, heeft ze iets achter de hand. ‘Maar zolang ik het niet nodig heb, spaar ik lekker verder.’
Wedstrijdroeier
Toch koos ze wel voor een aanvullende verzekering voor fysiotherapie, een bril en lenzen. Want als wedstrijdroeier kampt ze vaak met blessures. ‘Ik heb dit jaar nog niet alle 28 behandelingen die ik vergoed krijg, gebruikt. Dus ik ga vanmiddag eventjes naar de fysiotherapeut. Ik heb een beetje last van mijn nek, dus die laat ik even lekker masseren.’
Anke heeft door haar minimale dekking weleens een medische handeling achterwege gelaten. Tijdens een feestje viel ze op haar hoofd, waarna ze last had van haar nek. ‘Ik was destijds aanvullend verzekerd voor fysiotherapie, maar slechts voor acht behandelingen.’
Toen die op waren, schoof ze de rest van de behandeling naar het nieuwe jaar.
Een keer sloot ze een aanvullende verzekering af van maar liefst één euro per maand omdat ze vaccinaties voor een Aziëreis vergoed hoopte te krijgt. ‘Maar ik las de kleine letteretjes niet goed en moest ze uit eigen zak betalen. Dat was balen.’
Maar de belangrijkste truuk die ze toepassen is het jaarlijks wisselen van maatschappij. Die vergoeden immers maar eens in de twee of drie jaar je bril en/of lenzen. ‘Door elk jaar een andere maatschappij te omarmen, claim ik elk jaar opnieuw een vergoeding’, zegt Grietje.
En nee, dat is níet illegaal. ‘Dit is precies waar het systeem voor bedoeld is, ze willen juist marktwerking. Het is dom als je het niet doet.’