Geerben verovert het land met zijn likeur
Rabarber in de bar
‘Oh, wat leuk!’, roept Geerben Bleeker uit bij het zien van de verse rabarber die de fotograaf heeft meegenomen. Want de friszure groente mag dan essentieel zijn voor de rabarberlikeur die hij maakt, hij laat zelf vooral het gebottelde eindproduct door zijn handen gaan. De tijd dat de rabarber uit de moestuin van zijn moeder kwam, is echt voorbij.
Al jaren maakte zijn moeder een soort rabarberwodka volgens eigen recept. ‘Dan gooide ze de rabarber in oude zuurkoolpotten en daar deed ze alcohol bovenop. We dronken dat elk jaar tijdens oud en nieuw, hartstikke lekker’, vertelt Geerben.
Dus toen de 22-jarige student economics & business economics zich aan het begin van de coronacrisis in 2020 thuis zat te vervelen, was het idee voor een eigen bedrijf snel geboren. Hij liet zijn vrienden proeven en zij waren meteen enthousiast. ‘De enige vorm van rabarber die ik heb gehad is de likeur’, grapt zijn maat Floris de Steur (23), student media studies, die hem helpt met de communicatie.
Opschalen
Geerben zocht naar manieren om zijn product op te schalen en kwam uit bij een distilleerderij in Zaandam. Daar veranderde de wodka – met het oog op de strenge eisen die de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit stelt aan promillages – in likeur, met een alcoholpercentage rond de 24 procent.
Ik wil de likeur graag puur houden
Ook voor de teler belde hij rond, want hij wilde graag het kortste lijntje hebben en geen tussenpersoon inschakelen. Nu komt de rabarber uit Limburg. ‘Boer Niek zei: “Leuk, kom maar langs, ik zie je wel verschijnen.” Hij heeft ons zijn hele teelt laten zien’, vertelt Geerben.
Een keer per jaar karren Geerben en zijn vrienden met busjes naar het zuiden om de rabarber op te halen, die daar in stukken wordt gesneden en in netten verpakt. Met de oogst rijden ze vervolgens door naar Zaandam, waar batches van 1500 flessen van de band komen rollen. ‘Dus dat gaat de goede kant op.’
Limoncello
Geerben neemt het aan de man brengen van zijn likeur uiterst serieus. Hij stuurt flesjes met samples naar restauranteigenaars en geeft niet op als hij in eerste instantie niks terughoort. ‘Het zijn vaak chaotische mensen, dus als je na een tijd nog niks hoort moet je het gewoon blijven proberen.’
Hij tovert twee kleine proefflesjes te voorschijn. ‘Ik ben benieuwd wat je ervan vindt.’ Een voorzichtig slokje verraadt meteen al hoe lekker zoet en vol van smaak de rabarberlikeur is. ‘Een intense smaak, maar wel een hele specifieke. Het is moeilijk met iets te vergelijken’, meent Floris. ‘Het lijkt qua stroperigheid wel een beetje op limoncello, maar de smaak is heel anders’, vult Geerben aan.
Het is wat duur voor studenten
Limoncello was indirect wel de inspiratie voor de naam van de likeur. Limoncello is namelijk het Italiaanse verkleinwoord voor limoenlikeurtje. Een eigennaam waar ook het product in zit, dat zag Geerben wel zitten. Hij noemde zijn drankje Rabarbérique, als eerbetoon aan zijn moeder Frédérique. ‘Zonder haar had ik hier niet gezeten. Ik heb de afgelopen twee jaar ook nog nooit zo vaak rabarber gezegd’, lacht hij.
De naam van het bedrijf, Reben, komt uit een heel andere hoek. Geerben datete een tijdje met een Russisch meisje en zocht in taalapp Duolingo op wat rabarber in het Russisch was. ‘Eigenlijk was het Reven, maar de v leek in het Russisch op een b en die vond ik wel kenmerkend.’
Wat ook meespeelde: zijn vader, die overleed in het jaar dat Gerben met Rabarbérique begon, had veel interesse in de Russische kunst en cultuur. Voor de eerste batch uit Zaandam gebruikte hij kokers met daarop de initialen van zijn vader.
Puur
De rabarberlikeur bestaat slechts uit drie ingrediënten: rabarber uit Limburg, suiker uit Groningen en alcohol uit Nederland. ‘Vaak wordt er aan rabarberlikeur veel toegevoegd, maar wij doen dat bewust niet’, legt Geerben uit. ‘Mijn moeder maakte dingen vroeger puur en gebruikte geen extracten, maar alleen echte rabarber, en ik wil dat graag zo houden.’
Daarom houdt Geerben ook persoonlijk contact met de teler in Limburg. ‘Mensen in restaurants waarderen dat erg, heb ik begrepen.’ Boer Niek teelt bovendien alle rabarber met de hand, er komt geen machine aan te pas in het veld.
We willen het net zo hip maken als gin-tonic
En omdat hij elke verkochte fles zelf in handen heeft gehad, voelt Geerben zich sterk betrokken bij het maakproces. ‘Als er een keer flessen tussen zitten met een wat minder mooie kleur of smaak, halen we die er gewoon uit.’
Bij het runnen van zijn bedrijf krijgt hij van begin af aan al hulp van verschillende vrienden. Ook doet het bedrijf van de pa van een van zijn vrienden de boekhouding van zijn startup. Floris is het nauwst betrokken bij Reben. ‘Binnenkort ga ik maar eens op LinkedIn zetten dat ik de pr-man ben’, zegt hij met een knipoog. ‘Maar vooralsnog bestaat mijn loon uit gratis flessen.’
Nieuw
Geerben denkt dat zijn likeur met name voor twee doelgroepen interessant is. ‘In gastronomische restaurants doet het oudere mensen denken aan vroeger. En in cocktailbars drinken jonge mensen juist iets nieuws. We willen het graag net zo hip maken als gin-tonic, dat ooit nog vies werd genoemd en nu heel populair is.’
Rabarbérique staat inmiddels op de menukaart in zestig restaurants in Noord-Nederland en ligt ook voor zo’n 30 euro in de schappen bij twintig slijterijen. In Groningen bij De Roemer en Slijterij Groningen aan de Vismarkt, maar ook in Roden, Meppel, Vlieland, Leeuwarden, Vlagtwedde, Zwolle en zelfs al in Amsterdam. ‘Het is wat duur voor studenten, maar ik hoor regelmatig dat het als cadeau voor ouders populair is.’
De grens kijkt Geerben ook al over. Laatst ging hij naar Zürich, waar net zo veel sterrenrestaurants zijn als in heel Nederland. ‘Het lijkt me tof om zo’n sterk merk neer te zetten dat het al verkocht is nog voor het is gemaakt. Het enthousiasme van anderen is nu al het leukst, dat mensen jouw drankje drinken en lekker vinden’, zegt hij. ‘Ik vind het echt heel tof dat ik mijn moeders recept zo heb kunnen uitbreiden.’