Het mag een statistisch wonder heten; tot een jaar of twee geleden kende ik maar één homo en één lesbo. Zelfs binnen mijn duizend leden tellende studentenvereniging was er slechts één jongen te vinden die uit de kast was. Die was echter dusdanig geresocialieerd door de 999 hetero’s dat hij ook maar ‘gewoon’ met meisjes zoende.
Hij had natuurlijk letterlijk geen keus – in die barre tijden voordat Grindr (‘Find gay, bi, curious guys for free near you’) of lbtg-clubjes hun intrede deden. Hij kwam dusdanig hetero over dat hij eigenlijk steeds weer z’n coming out beleefde. Mensen vergaten het gewoon.
Zelf zoende ik wel eens met meisjes, maar dat waren stuk voor stuk vriendinnen die naast hartstikke teut ook hartstikke hetero waren. Uiteindelijk kwamen er toch nog in korte tijd twee vrouwelijke kennissen uit de kast. Onder het mom van ‘hee maar da’s toevallig! Ik ken nog één lesbo’ werden die vanzelfsprekend gelijk op elkaar gezet.
Zoals ik al zei: het waren barre tijden. Overigens was het voor beide dames een gevalletje ‘Ohneetochniet’, want ze hebben beiden alweer jaren een vriend.
Al die jaren heb ik me nooit echt afgevraagd waar al die homo’s en lesbo’s zich toch ophielden. Vijf tot tien procent van de bevolking, onzichtbaar op mijn radar. ‘Ich habe es nicht gewusst’ op microniveau. Lekkere socioloog ben ik. Aan de andere kant is het natuurlijk ook lastig vogelspotten, wanneer je er nog nooit één hebt horen zingen.
Een gaydar had ik absoluut niet. In die eerste zes studiejaren heb ik eenmaal meegekregen dat ik werd versierd door een meisje. Pas toen ze letterlijk zei dat ze mijn matras wilde zijn en mee naar mijn huis wilde, had ik het door. En toen was het al te laat.
Uiteindelijk heb ik ze gevonden: ze bleken allemaal Engels te studeren. Zat ik ineens in een werkcollege waar de hetero’s in de minderheid waren. In het eerste semester van die tweede studie bevond ik me eveneens vrij plots in een intense driehoeksvriendschap met m’n hartsvriendjes. Met als gevolg een bovengemiddeld accurate gaydar. Geen ‘Ich habe es nicht gewusst’ meer dus, maar een steevast ‘Dat wist ik al voor je het zelf wist’.
Laura Louwes studeert English language and culture
Foto Reyer Boxem