Het rapport van de commissie-Cohen over de gang van zaken rond project-X in Haren heeft burgemeester Bats zijn kop gekost. Job Cohen – die, zou je kunnen zeggen, zelf het falen van binnenuit kent – oordeelde streng over het optreden van politie en bestuurders.
Geen kwaad woord overigens over Cohen, bij wie ik ooit zelf nog eens in een commissie heb gezeten (lekker belangrijk Gerrit!). Toen ik hem voor het eerst op het Amsterdamse stadhuis de hand drukte, vroeg hij of ik familie was van mevrouw Breeuwsma, die in Groningen bij de rechtenfaculteit werkte toen ook Cohen daar werkzaam was. Nee, geen familie.
Hoe dan ook, Bats heeft zijn knopen geteld. Het is altijd goed als bestuurders de verantwoordelijkheid nemen voor hun optreden – dat is wel eens anders – en het geheel overziend had het ook allemaal anders gemoeten. Maar dat niet de rellende jongeren (die deden wat je nu eenmaal van de YOLO-generatie mocht verwachten, las ik ergens), maar de bestuurders fout zaten in Haren lijkt mij de wereld op zijn kop. Bovendien vraag ik me af hoeveel gemeentes er wel in geslaagd zouden zijn zo’n toeloop in goede banen te leiden.
Een VVD-bestuurder die de laan uit wordt gestuurd, daar mag ik normaal gesproken graag naar kijken, maar in het geval van Bats ging het me toch een beetje aan het hart. Hij mag dan gefaald hebben, hij was er bij al zijn tekortschieten wel in geslaagd sympathie bij me op te wekken (niet dat hij daar iets aan heeft).
Nog geen jaar geleden, zo las ik in de Volkskrant, had hij zich als een wat ouderwetse burgervader in Haren geïnstalleerd. Eentje die niet twitterend de dag doorkwam. Hij bestempelde dat als onzin voor serieuze bestuurders: ‘Pure egopoetsende zelfetalering’ (dat bekt lekker; zeg het maar eens hardop). Hij typeerde zich verder als ‘de laatste der Mohikanen’, waarbij hij mij even over het hoofd zag, maar dat reken ik hem niet aan.
Een man naar mijn hart dus. Zelf zie ik in het getwitter van bestuurders eerder een reden voor ontslag en meer in het algemeen is het vaak van een bedroevende onnozelheid wat mensen zo al delen met de rest van de wereld. Godzijdank komt er altijd een moment waarop dit soort flauwekul op zijn retour blijkt en eerlijk gezegd, zie ik daar nu al naar uit.
Voor een burgemeester is het niettemin een slecht moment om je baan op te zeggen, want met alle gemeentelijke samenvoegingen voor de deur ligt er weinig emplooi in het verschiet. Bats heeft dat zelf ook wel door en mikt kennelijk niet op een nieuwe burgemeesterspost. In de toekomst, zo laat hij de krant weten, wil hij graag andere gemeenten adviseren over hoe ze hun crisisbeheersing ‘2.0 of wellicht 3.0’ kunnen maken.
Kijk, dát vind ik dan erg. Al snap ik nu wel waarom dat soort adviezen zelden ergens op slaan.
Gerrit Breeuwsma is docent psychologie
Foto Reyer Boxem