Studenten

De valkuil van een groot huishouden

En wéér zitten jullie in quarantaine

Als iemand in jouw huishouden – mogelijk – corona heeft, moeten jullie allemaal tien dagen in quarantaine. Maar voor wie met een grote groep samenwoont, kan dat neerkomen op een soort eeuwig voortdurende isolatie.
Door Alessandro Tessari en Sara Rommes

Het is een doorsnee dag in Huyze de Bolder. Studenten lopen de gemeenschappelijke kamer in en uit. Ze pakken iets te eten, kletsen en lachen met elkaar en gaan weer weg. Heel normaal, zo lijkt het. Maar als je beter kijkt, zie je een grote poster op de deur van de koelkast hangen, waar het woord ‘quarantelling’ op staat. Hierop houden de studenten bij hoe vaak elke huisgenoot al in quarantaine heeft moeten gaan. Achter elke naam staan flink wat streepjes.  

‘We zijn nu eigenlijk aangeland op het punt dat we elk weekend in quarantaine gaan’, zegt student econometrie Danique (22). Er wonen zestien studenten in Huyze de Bolder en elke keer als een van hen symptomen heeft van corona, of contact heeft gehad met iemand die positief getest is, moeten ze allemaal thuis blijven tot er een testuitslag is.    

‘Het is moeilijk om de juiste balans te vinden als je met z’n zestienen samenwoont’, legt de 19-jarige Bente uit, die kunstmatige intelligentie studeert. ‘De regels rond corona veranderen constant en wij moeten ons iedere keer aanpassen.’

Vertrouwen

Om de ziekte zoveel mogelijk buiten de deur te houden, hebben de studenten hun eigen beperkingen opgelegd. Zo wordt er niemand meer in het huis toegelaten die er niet woont: bezoekers mogen hoogstens in de tuin komen. ‘We verwachten ook dat je eerlijk bent over hoe je je voelt. Alleen dan kunnen we samen de juiste maatregelen nemen’, zegt Danique. ‘Het komt er uiteindelijk allemaal op neer dat je aan jezelf en aan anderen moet denken. Wees verstandig. Als we ons daar allemaal aan houden, kunnen we elkaar vertrouwen. Dat is doorslaggevend als we dit vol willen houden samen.’  

We gaan nu eigenlijk elk weekend in quarantaine

Dat blijkt in de praktijk alleen nog best lastig. ‘Onlangs was een huisgenoot ziek die in De Tapperij werkt. Dan denk je wel even: shit’, zegt student bewegingswetenschappen Ilse (21). ‘Ik werk in de thuiszorg en kom veel in contact met ouderen. Dan word je je er wel even goed bewust van hoeveel verantwoordelijkheid je draagt.’   

Zulke lastige situaties blijven zich helaas maar voordoen. ‘Wij zijn niet het gemiddelde huishouden waar het RIVM het over heeft, dus soms vallen we tussen wal en schip’, zeg Bente. ‘Ik moest onlangs fysiek aanwezig zijn bij een tentamen’, zegt Danique. ‘Ik legde uit dat de kans best groot was dat ik dan in quarantaine zou zitten, omdat ik vijftien huisgenoten heb. Toen zeiden ze dat ik dan maar gewoon hertentamen moest doen. Dat soort dingen zijn heel vervelend.’ 

Volhouden

Ondanks die ongemakken zijn ze er bij Huyze de Bolder van overtuigd dat ze dit langere tijd kunnen volhouden. ‘We zullen ons niet snel eenzaam voelen. Als je de voordelen hebt van een groot huishouden, moet je ook dealen met de nadelen’, zegt Danique.

Het zou helpen als er meer testcapaciteit zou zijn bij de GGD. ‘Soms zitten er zeven dagen tussen het moment dat je een test wilt doen en het moment dat je de uitslag krijgt. Dat betekent een hele week opgesloten zitten met zestien studenten. En als dat wekelijks opnieuw gebeurt, is dat gewoon niet te doen’, zegt Ilse.  

Vormen we een huishouden met de unit naast ons of niet?

Julie Jeuken (18) en Eva Idenburg (19), die allebei liberal arts and sciences studeren, wonen in Frascati, een groot complex naast het treinstation voor studenten van University College Groningen. Het gebouw biedt onderdak aan 210 eerstejaars. Elke verdieping is opgedeeld in kleinere units, waar groepen studenten de keuken en de badkamer delen. 

Julie en Eva delen hun unit met zes anderen en hebben tot nu toe één keer in quarantaine gezeten in afwachting van het testresultaat van een huisgenoot. Ze hebben met z’n allen hun eigen regels opgesteld. Ze mogen niet naar feestjes en spreken alleen af met goede vrienden. Desondanks hebben ze soms het gevoel dat ze zich in een tijdbom bevinden die elk moment kan afgaan. ‘We wonen met al die anderen in hetzelfde gebouw, maar we zijn aparte huishoudens’, legt Eva uit. ‘Soms is het dan een grijs gebied. We delen een gang met de unit naast ons. Er zit alleen een deur tussen, die we kunnen opendoen. Dus vormen we dan een huishouden met hen of niet?’ 

De twee studenten begrijpen dat er een beroep op je verantwoordelijkheidsgevoel gedaan wordt als je met zoveel mensen woont. ‘Ik ben zelf niet bang om corona te krijgen, maar ik ben soms wel bang dat ik anderen infecteer’, zegt Julie. Maar ze zijn uiteindelijk toch blij dat er veel andere studenten in het gebouw wonen. ‘Ik ken eerstejaars die altijd alleen zijn’, zegt Eva. ‘Dan heb ik dit veel liever.’ 

Masterstudent media innovation and creation Yijae Chang-Chien (25) is zo iemand die in haar eentje met de pandemie moet zien om te gaan. Ze woont in The Village aan de Peizerweg, en anders dan Julie en Eva heeft ze nauwelijks contact met de andere bewoners. 

Hele verdieping

‘Ik heb in twee weken tijd drie mails gekregen over potentiële coronagevallen en bewoners die positief getest zijn’, vertelt ze. ‘Meerdere verdiepingen moesten in hun geheel in quarantaine. Er was op mijn verdieping ook iemand die besmet bleek.’   

Yijae hoefde desondanks zelf niet in quarantaine te gaan. ‘The Village liet weten dat het meisje al bijna tien dagen in isolatie zat, dus het risico was minimaal en het was niet nodig om de verdieping af te sluiten.’ Ze zat alsnog flink in de rats, want ze was tijdens die periode op bezoek bij haar broer in Denemarken en ze wist niet of ze het meisje in de voorgaande weken misschien tegen was gekomen in de gedeelde ruimtes.  

Het is onvermijdelijk dat ik op een gegeven moment in quarantaine moet

Maar Yijae is ook nuchter over haar situatie. ‘Gezien de omstandigheden hier is het volgens mij onvermijdelijk dat ik op een gegeven moment in quarantaine moet.’ The Village bestaat uit vier gebouwen van drie verdiepingen waar elk achttien mensen wonen. De kans dat je een – potentiële –  coronalijder tegenkomt is aanzienlijk. ‘Daar heb ik geen controle over. Sommige mensen op mijn verdieping heb ik nog nooit ontmoet of zelfs maar gezien; er is weinig communicatie.’ Dat was ook het geval bij het meisje dat positief testte. ‘Toen ik haar naam las in de mail kon ik er niet eens een gezicht bij bedenken.’

Toch legt ze zich niet zomaar bij de herhaaldelijke opsluiting neer: ze volgt de bekende maatregelen, heeft daarnaast nog haar eigen restricties bedacht en bereidt zich voor op het ergste. ‘Ik mijd mensen en ik ben een van de weinigen die zelfs in de sportschool een mondkapje draagt. En ik ben eten aan het hamsteren, voor het geval ik de mail krijg die aankondigt dat het mijn beurt is om in quarantaine te gaan.’ 

Extra kamers beschikbaar

De kans dat je in een groot studentenhuis of wooncomplex in een soort quarantainecarrousel belandt is groot. De Utrechtse burgemeester Peter den Oudsten heeft daarom toegezegd de mogelijkheid van ‘quarantainehotels’ te onderzoeken, waar studenten terechtkunnen die in dit soort risicovolle panden wonen. Studentenpartij Student & Stad in de Groninger gemeenteraad bestudeert hoe het probleem hier aangepakt kan worden. ‘We hebben het onderwerp in bespreking en we zijn aan het kijken naar een aantal mogelijke oplossingen, zoals die in Utrecht. Maar er is nog geen vastomlijnd plan’, laat een woordvoerder weten.  

Engels

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties