Soms als ik mijn handen
om mijn oren vouw
herinner ik me
je stem.
Mijn vingertoppen raken al bijna
je adamsappel aan.

Zo stromen
geuren van gebeurtenissen
roekeloos naar binnen.
Flarden van
vleiende zinnen
waarmee
je me omringde,
de manier waarop je me beminde in
bijvoeglijke naamwoorden.

Gebakken eieren op zondag.
Koffie-kauwgom-sigarettenlucht.
Bevroren haren bij uitzwaaien
op winterdagen.
De warmte van een pas beslapen
bed.

Soms is het net
alsof je nog maar net
dit huis verlaten hebt.