Na haar officiële pensioen had historica Anneke Mulder-Bakker eindelijk alle ruimte voor haar jarenlange passie, zonder hindernissen vanuit de universiteit. Ze kon zich fulltime gaan wijden aan een project over de rol van buitenbeentjes in onze geschiedenis, en dan specifiek over Middeleeuwse kluizenaressen. Vrouwen die zich afzonderden van de samenleving om God te dienen en advies te geven aan medemensen.

Historisch onderzoek aan de universiteit gaat vaak over bestuurders en machthebbers, of grote religieuzen. Personen die de loop van de geschiedenis bepaalden. Van een groot project kon het onderzoek naar kluizenaressen dus geen deel uitmaken.

Kluizenares

‘Terwijl de buitenbeentjes, zoals kluizenaressen, vaak een soort praatpaal zijn’, zegt Mulder-Bakker. Zo’n functie is erg belangrijk, vindt ze. ‘Het zijn mensen waar je dag en nacht langs kon om je problemen aan voor te leggen.’ Bijvoorbeeld de stadskluizenares aan de Martinikerk. ‘Zij is in mijn ogen net zo waardevol als de pastoor waar je alleen op zondagochtend kwam.’

Ik heb nog wel voor elkaar gekregen dat ik mijn personeelsnummer mocht behouden

Nu Mulder-Bakker met pensioen is, heeft ze niet meer te maken met inkomen en subsidie van de universiteit of met een onderzoeksgroep, maar ze schrijft zelf subsidiebronnen aan. En dus hoeft haar onderzoek ook niet meer te passen binnen het strakke kader van zo’n groep.

Ze is kritisch op het emeriti-beleid van de uni. ‘Ik heb nog wel voor elkaar gekregen dat ik mijn personeelsnummer mocht behouden, voor toegang tot de UB en universitaire bestanden’, zegt ze. ‘Maar de rest heeft de RUG consequent geweigerd. Als je met pensioen ging, moest je verdwijnen.’ Ze had graag een seniorenfaculteit met andere emeriti opgezet, maar kreeg geen steun voor dat plan.

Leiden

De boeken die ze schrijft, worden wel gewaardeerd. ‘Er is een groot gebrek aan internationaal gewaardeerde publicaties van RUG-medewerkers,’ zegt ze. ‘Maar als er wat tegenover staat, bijvoorbeeld dat ze op het secretariaat dingen voor je regelen, dan is het lastig.’

In de Verenigde Staten en Duitsland is meer ruimte voor gepensioneerden 

Dankzij goede contacten kon ze haar onderzoek naar de kluizenaressen wel in Leiden uitvoeren. Ze kon daar vier jaar lang aan de slag als gastonderzoeker en kwam met haar groep in de finale van de Academische Jaarprijs, voor de beste vertaling van baanbrekend onderzoek voor een breed publiek.

Het bleef niet bij Leiden. ‘In de Verenigde Staten en Duitsland is nog meer ruimte voor gepensioneerden dan hier’, zegt ze. Dus ging ze naar Amerika, waar ze eerder gasthoogleraar was op het gebied van geschiedenis en genderstudies. ‘Dat was ideaal voor mijn onderwerp: vrouwen in de geschiedenis.’ En in Erfurt, in Oost-Duitsland deed ze – op haar vijfenzeventigste – nog mee aan een groot internationaal onderzoek naar religieuze individuen.

Klooster

Nog steeds is Mulder-Bakker niet klaar met werken. Momenteel is ze bezig met een voormalig middeleeuws klooster Yesse, bij Haren, waar studenten regelmatig opgravingen doen. En met de ‘geleerde’ kloostervrouwen wil ze ook door: ‘Het zou leuk zijn als daar ook weer een boekje uitrolt’.

Stoppen doet ze dus niet. ‘Als ik zou zeggen dat ik ermee stop, dan zou mijn man dat het liefst verbieden’, lacht ze. ‘Want als ik geen onderzoek doe, ben ik niet gezellig.’