Weer een lockdown
‘Het voelt als Groundhog day’
Rond december vorig jaar startte ik de fotoserie ‘Isolation Z’, om studenten in hun kamer te portretteren en te vertellen over hoe de pandemie hun mentale gezondheid beïnvloedde. Ik publiceerde hun portretten en persoonlijke verhalen op Instagram, over onderwerpen als depressie, gevoelens van eenzaamheid en angst.
Na een eerste oproep voor studenten die wilden meedoen aan het project, kwamen er reacties binnen van studenten uit het hele land, waaruit blijkt hoe enorm de tol is die corona eist van onze geestelijke gezondheid. Nu, een jaar later, zocht ik een aantal van hen opnieuw op, om te zien hoe het met ze gaat.
En toen werd de zoveelste lockdown aangekondigd. UKrant ging meteen terug naar de studenten om te vragen wat dit voor ze betekende. Het korte antwoord: Weinig goeds.
Ale (18), Geschiedenis
‘Er is veel veranderd voor mij. Mentaal gaat het beter. Ook al worstel ik soms nog, ik oefen nu elke dag met dankbaar zijn. Ik herken bepaalde patronen in mijn gedrag ook sneller. Na Isolation Z zochten veel mensen contact met me op. Daardoor voelde ik me met ze verbonden en wilde ik zelf ook in actie komen. Ik heb daarom besloten mijn studie dit jaar op een laag pitje te zetten en toe te treden tot het bestuur van de Groninger Studentenbond, als verantwoordelijke voor ‘studentenwelzijn’.
Als op het afgelopen jaar terugkijk, zou ik mijn perspectief hebben veranderd. Is het niet indrukwekkend dat we ons in volledige overlevingsstand door een pandemie heen vechten? Deze verhalen vertellen we later aan de volgende generatie.’
Na 19 december
‘Het is net Groundhog Day. Je weet wel: dat je wakker wordt en de dag ervoor steeds weer opnieuw begint. Ik ben al aan het nadenken over hoe mijn kamer een werkruimte, chillruimte en slaapruimte kan worden. En dat terwijl ik een bestuursjaar doe en probeer mijn studie bij te houden.
Het is een beetje triest dat het enige dat ik fysiek heb bij de uni een tentamen is deze week. Ik maak me echt zorgen om mijn geestelijke gezondheid – ik probeer er niet te veel aan te denken. Ik hoop dat dit niet weer zo’n periode van mentale ongezondheid wordt. Waarom moet het samenvallen met de januariblues?’
Nynke (22), Psychologie
‘In een jaar tijd heb ik zoveel over mezelf geleerd. Vroeger had ik naast mijn studie vier banen en een druk sociaal leven. In de zomer voelde ik me goed en uitgerust, maar toen het nieuwe studiejaar begon, viel ik snel terug in oude patronen. Toen besefte ik dat ik burn-outverschijnselen had. Door de lockdowns was ik moe na sociale activiteiten, dat had ik nooit eerder gehad.
De laatste paar maanden gaat het beter. Door de halve lockdown werd ik gedwongen om het rustig aan te doen en me op mezelf te concentreren. Ik heb niet meer vier banen en ik heb wat hobby’s opgepakt. Ik ben graag bij andere mensen, maar ik net zo lief alleen. En door de pandemie voel ik me weerbaarder dan ooit.’
Na 19 december
‘Zoals ik altijd al heb gezegd, probeer ik het dag voor dag te bekijken, dus in dit stadium vind ik het allemaal niet zo erg. Het betekent wel dat Kerstmis opnieuw anders zal zijn, met alleen mijn naaste familie – maar ach. Maar ik maak me wel zorgen, of dit in het nieuwe jaar ook zo gaat… Dan moet ik misschien mijn dag-voor-dagstrategie heroverwegen.’
Khyan (25), internationale betrekkingen en internationale organisaties
Toen we elkaar afgelopen december ontmoetten, zat ik in een heel donkere situatie. Gelukkig is mijn leven verbeterd nadat ik in therapie ben gegaan. Tijdens de sessies richtten we ons op het aanpakken van de oorzaak van mijn problemen, in plaats van symptoombestrijding. Ik wist niet zo goed waar het heen zou gaan, maar het was vernieuwend en het heeft voor mij wel gewerkt.
Het is nu bijna winter en ook al heb ik weer last van de winterblues, het is niets vergeleken met hoe ik me vroeger voelde. Ik ben verhuisd naar een studio, mijn beste vriendin woont in hetzelfde huis en ik neem de tijd die ik nodig heb om mijn studie af te ronden. Stapje voor stapje.
Na 19 december
‘Dit voelt voor mij gewoon als een herhaling. Wij studenten worden steeds vergeten in dit hele gebeuren. Buiten de mensen die bezig zijn met de dodelijkheid van het virus, worden wij ook enorm getroffen. Ik voel dezelfde frustratie, heb ook het idee dat vermijdbare fouten worden gemaakt.
Het gaat nu in elk geval beter met me dan toen we vorig jaar op dit punt zaten – dat is al iets. Maar in het nieuwe jaar zou ik graag een beetje meer urgentie willen zien om hier een punt achter te zetten.’
Sophia (20), Europese talen en culturen
‘Het ging op en neer met me. Naast de lockdown en het geworstel met mijn geestelijke gezondheid is er vorig jaar iets traumatisch gebeurd. Ik heb ook een andere diagnose gekregen, waardoor ik bang ben wat mensen over me zullen denken. Want een bepaald etiket is misschien niet voor iedereen goed te begrijpen.
Ik heb de neiging om door te studeren tot ik op de rand van een burn-out sta. Daarom maak ik nu tijd vrij voor echte pauzes. Geen pauzes van tien minuten, maar een echt ik-momentje die tijd besteed met dingen waar ik vroeger ook plezier in had, zoals kunst of lezen.
Ik moet zeggen dat ik trots ben dat ik nog steeds in deze prachtige stad woon en studeer, want ik had ook terug naar Engeland kunnen gaan. Sommige dagen zijn goed en sommige dagen zijn heel slecht, maar ik ben er nog en ik voel me weerbaarder dan voorheen.
Na 19 december
‘Tijdens de derde lockdown zat ik ertegenaan – nu weet ik gewoon niet echt wat ik moet zeggen. Ik moet er echt aan gaan wennen dat ik niet meer op verschillende plekken kan ontspannen en studeren. De bibliotheek vind ik wat heftig, vooral nu. Met Kerstmis ben ik weer thuis in het Verenigd Koninkrijk.
Ik verwacht dat deze lockdown langer zal duren en ik zal wel wat tijd nodig hebben om aan dat idee te wennen. Mijn therapie gaat nu ook online, dat is niet fijn. Het is dan veel moeilijker om eerlijk tegen jezelf te zijn. Vanachter een scherm kun je veel makkelijker zeggen: “Ja, met mij gaat het goed, hoor.”’