Vlaggen

In een béétje studentenhuis hangt een vlag aan het plafond. Die bierdoppen moeten toch ergens heen, tenslotte. 

Maar er komt natuurlijk een moment dat het gewicht van de dopjes te zwaar wordt en de vlag naar beneden komt. Ben jij de ongelukkige die dat laatste dopje erin heeft gegooid, dan zijn er consequenties. ‘Dan moet je een diner geven’, vertelt communicatiestudent Imme. 

Die vlaggentraditie is in veel studentenhuizen opgerekt door de het hele plafond van de gemeenschappelijke kamer vol te hangen. Zo ook bij Immes huis aan het Noorderplantsoen. ‘Het plafond was best saai, dus we hebben met alle huisgenoten vlaggen in bulk besteld en aan elkaar geniet.’ Zo werd het simpele systeemplafond binnen no-time omgetoverd tot één groot vlaggendoek. 

Immes huisgenoot leerde al voor zij in huis kwam de vlaggen herkennen: Afghanistan, Israël, Saudi-Arabië, Colombia, Myanmar, Sri Lanka, Oekraïne, Pakistan, DDR, Noord-Korea, Joegoslavië, Antigua en Barbuda, VOC en Forum voor Democratie. ‘Ik dacht dat dat de bedoeling was’, zegt ze. ‘Het is eigenlijk een verzameling controversiële vlaggen’, legt huisgenoot Joris uit.  ‘Het is echt voor de grap’,  vult Imme aan. ‘Een beetje fout en een beetje voor de grap.’ 

Overigens zijn niet alle vlaggen controversieel, zoals die van Antigua en Barbuda en Sri Lanka. ‘Die vinden we gewoon erg mooi.’

Bierrad en flessen Smirnoff Ice

Nog zo’n klassieker: het bierrad. Op een willekeurig moment, meestal als de huisgenoten aan het borrelen zijn, draait iemand aan het rad. De opdracht die de pijl aangeeft, móét worden uitgevoerd. 

In Pieters studentenhuis aan de Westerhaven is niemand veilig. ‘Dat is het effectieve aan ons rad’, legt hij uit. ‘Bij veel opdrachten moet je iets uitdelen, dus er kan altijd wel iemand bij betrokken worden. Dat heeft al heel wat avondjes laten escaleren.’ 

Nog beter is het feit dat hun rad praktisch onleesbaar is. ‘Zo kun je mensen nog wat wijsmaken.’ En dan is het ook nog eens met krijt beschreven, zodat het kan worden aangepast.

Voor deze keer wil Pieter de onleesbare inhoud wel vertalen: ‘Dinobak, dubbelloops uitdelen, dubbelloops, double trouble, foetenbuis, buis uitdelen, buddy buis, jaar buis, bull’s eye buis.’ 

De dinobak doet hij even voor – zonder bier dan. Ellebogen omlaag, handen geklauwd voor de borst en brullen. ‘Vooral het geluid is belangrijk.’ 

‘Dubbelloops’ betekent twee flesjes bier tegelijk aan de mond. Bij de ‘bull’s eye buis’ moet het hele aanwezige gezelschap zo dicht mogelijk bij de bull’s eye proberen te gooien. ‘En de verliezer trekt een bak.’

Boven het rad hangen nog vijf jaar oude flessen Smirnoff Ice uit de tijd dat mensen nog ‘geicet’ werden: oftewel, iemand verstopt een fles Smirnoff Ice en de ongelukkige vinder moet hem in een keer leegdrinken. Vaak met ‘Ice Ice Baby’ van Vanilla Ice op de achtergrond. 

Pieters huis is echter soepel: de vinder hoeft hem niet meteen op te drinken en ze doen het alleen op feestjes en verjaardagen. ‘Ik kan me de laatste keer niet meer herinneren’, zegt hij. Erg vindt hij dat niet. ‘De smaak kan beter.’

Kroonluchters

Wietse heeft een passie voor oude spullen en zijn collectie kroonluchters stelt dan ook niet teleur. Zo’n twintig exemplaren heeft hij her en der in zijn studentenhuis in de binnenstad opgehangen. Veel slaapkamers hebben er een en zelfs de wc, keuken en badkamer. 

En hoewel de kroonluchter die je bij binnenkomst ziet nog een chic exemplaar is, hangen ze op de bovenverdieping vol met stropdassen, net zoals in heel veel andere studentenhuizen. 

‘Geen idee waar die traditie vandaan komt’, zegt Wietse. Wat hem betreft geven ze gewoon heel mooi licht, ‘wat zorgt voor een gemoedelijke sfeer.’ 

Maar de dassen komen er niet zomaar. ‘Sommigen zijn misschien gebrast [meegenomen uit een ander huis, red.] en anderen zijn van dasjevechten.’ Oftewel: wanneer twee studenten elkaars das proberen af te pakken.

Hij kent overigens huizen zat waar de kroonluchters volhangen met dassen én bh’s, waarbij de laatste vaak achtergelaten zijn of toebehoren aan de bewoners zelf. Maar hier is dat niet het geval, zegt Wietse: ‘Dat vinden we een beetje ordinair.’

Theezakjesplafond

Veel buitenstaanders schrikken als ze naar boven kijken in het studentenhuis van Charlie aan de Nieuwe Ebbingestraat. 

Maar voor haar is het plafond waaraan tientallen theezakjes zitten vastgekoekt de trots van het huis. Pickwick, Clipper of huismerk, dit plafond heeft ze allemaal. ‘De meeste theezakjes zijn al meer dan tien jaar oud’, vertelt ze trots. ‘Toen er een verbouwing was, hebben we de bouwvakkers speciaal gevraagd of ze de theezakjes wilden laten zitten. Gelukkig hangen ze er nog steeds.’ 

De traditie stamt volgens haar al uit de vorige eeuw. ‘Oorspronkelijk is het idee dat als je een theezakje tegen het plafond gooit en die blijft hangen, je date met je mee naar huis moet.’ 

Maar in praktijk gebeurt dat nooit, zegt ze. ‘Nu is dat meer voor de grap.’ 

Om een theezakje te laten hangen, heb je écht techniek nodig, legt Charlie uit. ‘Ze moeten niet te nat zijn en dan moet je ook nog eens de juiste hoek en snelheid vinden.’ Helaas moet ze zelf nog even oefenen.

Dan is er ook nog die andere theegerelateerde traditie, of broodjeaapverhaal. Want of dit echt klopt? ‘Als een meisje vroeger een jongen mee naar huis nam, kon ze hem thee aanbieden en dan wist hij wat hij kon verwachten.’ Earl grey betekende dat er niks ging gebeuren, rooibos dat ze ongesteld was en vruchtenthee een vruchtbare avond. ‘Maar het kan natuurlijk ook een mythe zijn.’

Roeiboot

Dit is er eentje voor de Aegirhuizen: een halve roeiboot aan je plafond. Een symbolisch voorwerp dat de kern van de vereniging uitstraalt: Aegir is naast Gyas namelijk een van de twee studentenroeivereningen van Groningen. 

‘In deze boot zijn nog wedstrijden geroeid’, weet Floor, die zo’n halve roeiboot heeft hangen in zijn studentenhuis in de Nieuwe Ebbingestraat. Dat was natuurlijk toen de andere helft er nog aan vast zat. 

Floor won de helft zo’n zes jaar geleden op het introductiekamp van Aegir. ‘Mijn overbuurman kocht 90 euro aan loten, dus voor de grap deed ik ook mee.’ Met maar een paar loten won hij de hoofdprijs.

Hij haalde hem op de fiets op en wist hem met hulp van zijn huisgenoten aan het plafond te krijgen. ‘Een hele klus, maar absoluut de moeite waard.’