‘Alain Dekker is vierdejaars klinisch moleculaire neurowetenschappen en doet momenteel aan de Universiteit Antwerpen onderzoek naar Alzheimer.’
Mijn columnega (gut wat zou deze woordspeling ultiem zijn wanneer we getrouwd waren) Alain gaat een glansrijke, zinvolle carrière tegemoet, dat is zeker. En ik? Ik ben sinds 2010 socioloog. Laura Louwes – Master of Science – tot uw dienst.
Hoewel, tot op heden heb ik nog niemand een sociologische dienst mogen bewijzen. Mijn eigen schuld. Na mijn afstuderen wist ik nog niet wat ik worden moest. Eerst maar eens oriënteren tijdens een dik zeven maanden vakantie in Azië.
Ik zou het een wereldreis kunnen noemen en dat doe ik ook weleens, maar laten we eerlijk wezen: het waren in feite zeven ordinaire maanden vakantie. Zon, strand, cocktails en wat rondlummelen, dat was het wel zo’n beetje. Maar natuurlijk onderging ik ook die veelgehoorde karakterontwikkeling, want na 220 dagen strandvakantie ben je echt wel een ander mens.
De laatste dagen van mijn vakantie besteedde ik op Bali – even opladen en bijbruinen voordat ik op het vliegtuig naar Nederland zou stappen.
Een dag later bevond ik me weer thuis. Of nou ja, in het huis van vrienden. Mijn eigen huis was nog onderverhuurd. M’n geliefde kat en m’n relatie overleefden de reis niet. M’n laatste geld had ik welbesteed aan een slof kruidnagelsigaretten. En ik wist nog steeds niet wat ik nou wilde worden.
Dan maar weer studeren.
Zo af en toe stak de carrièrestress de kop op. Dus: op naar de carrièrebeurs. Beste vriendje Tom ging mee. Als veelgeprezen geluidstechnicus zat ‘ie al geramd, dus hij ging vooral mee voor de moral support en de nodige begeleiding in het Amsterdamse openbaar vervoer. Grote stad zeg.
De enige twee interessante stands bleken die van de Politie en onderzoeksbureau TNO. Van Werken bij de Politie wist ik alles al. Bij TNO hadden ze duidelijk geen trek in me.
Na een laatste rondje over de beursvloer om me ervan te vergewissen dat ik geen carrierèpad over het hoofd zag, gaf ik het op. Nog geen uur na binnenkomst stonden we wat bedremmeld buiten.
M’n oog viel op een groot bord bij de ingang: ‘Rashondenshow’. Dat leek ons stukken leuker, beetje mensen kijken.
Helaas: de show was een dag later. In de hal ernaast konden we wel naar de Aandelenbeurs – toegang 20 euro de neus. Laat maar.
‘Hoe laat is het?’
‘Drie uur.’
‘Laten we naar huis. Ik heb zin in wijn.’
Laura Louwes studeert English language and culture
Foto Reyer Boxem