Fietsen naar China

Bepakt en bezakt vertrekken RUG-alumni Martijn de Jong Posthumus en zijn vriendin Mariëlle van der Sluis op twee supersonische fietsen naar het Verre Oosten. Binnen een jaar willen ze door Midden-Europa, Turkije, de Kaukasus en Centraal-Azië rijden om vervolgens bij hun eindbestemming Tijanjin in Oost-China aan te komen.

Reden: hun liefdesverhaal bezegelen met een mooie fietsreis, maar vooral aandacht vragen voor de Groningse actie Fietsen voor Kinderfietsen om fietsen in te zamelen voor arme kinderen. De twee worden het gezicht van de campagne en zijn te volgen via fietsenvoorkinderfietsen.nl, Facebook en Instagram.

20.000 kilometer, dat is ongeveer de afstand die het stel moet afleggen om van Groningen naar Tijanjin te fietsen. De halve wereld over dus. Dinsdag 24 april zijn ze op de bonnefooi vertrokken. Plannen, dat doen ze niet. Laat het weer maar bepalen hoe ver ze komen. ‘Zoals een vriend het zo mooi heeft verwoord: “Gewoon fietsen naar Zwolle en dan linksaf, dan kom je er vanzelf”’, lacht Martijn.

Strak wielerpakje

Het idee voor deze reis ontstond toen ze elkaar vijf jaar geleden op een bijzondere manier hebben leren kennen. Martijn: ‘Ik woonde aan de H.W. Mesdagstraat op een studentenkamer, Mariëlle woonde tegenover mij. Als ik uit mijn raam keek zag ik Mariëlle soms naar buiten lopen in een strak wielerpakje en een racefiets op haar rug. Ik kende haar niet maar vond haar een leuk meisje.’

Dan zag ik haar naar buiten lopen in een strak wielerpakje

Een contactpoging in de supermarkt mislukte jammerlijk; Martijns simpele ‘hoi’ bleef onbeantwoord. Tot die ene dag. ‘Ik fietste via de Kraneweg naar de bieb en dacht dat ik haar voor me zag fietsen, dus haalde ik haar in om te kijken of ik gelijk had. Ik had alleen geen rekening gehouden met de slechte toestand van mijn barrel en voor ik het wist sloeg mijn ketting over. Ineens lag ik naast mijn fiets. Ik ben dus letterlijk voor haar gevallen.’

Opnieuw leren fietsen

Mariëlle hielp hem overeind en later gooide Martijn een bedankbriefje door haar brievenbus met daarop de tekst: ‘Bedankt dat je me hebt geholpen, ik ben helemaal oké. Ik zie dat jij af en toe je deur uitstapt met een racefiets, misschien kun jij mij opnieuw leren fietsen?’

Mariëlle: ‘Dat vond ik zo lief, toen heb ik een kaartje teruggestuurd. En van het een kwam het ander. Dat is nu ruim vijf jaar geleden, dus we dachten: als lustrum gaan we op de fiets naar China!’

Ze kennen elkaar vijf jaar. Dus ze dachten: Als lustrum gaan we op de fiets naar China

Hun eindbestemming is de stad Tijanjin, een havenstad in Oost-China en partnerstad van Groningen. In eerste instantie was het vooral het plan om als ambassadeurs van fietsstad Groningen deze reis te maken. Maar na een tip over de Groningse actie Fietsen voor Kinderfietsen om tweedehands fietsen in te zamelen voor kinderen uit armoedegezinnen, besloten ze deze te koppelen aan hun reis.

Armoedegrens

Doordat Martijn een traineeship had gevolgd bij de gemeente Groningen, wist hij dat armoede in Groningen een van de grootste zorgen is. ‘Er is een toenemende tweedeling, de stad heeft twee gezichten. Je hebt mensen die makkelijk mee komen, maar er zijn ook veel gezinnen die rond de armoedegrens leven. Voor de kinderen uit die gezinnen is er maar weinig geld voor eten en kleren, laat staan een fiets. Met deze actie krijgen tweedehands kinderfietsen weer een nieuw leven.’

Om de actie te steunen kunnen Groningers oude fietsen doneren. Deze kunnen ze aanmelden op de website fietsenvoorkinderfietsen.nl, waarne hij wordt opgehaald en opgeknapt. Ook inleveren bij de fietsenstalling onder de Openbare Bibliotheek of wielercafé Spaak is een optie.

Ploeteren

Ondertussen ploeteren Martijn en Mariëlle zich een weg richting Tijanjin. Hoewel ze er enorm veel zin in hebben, zien ze er ook een beetje tegenop. Martijn: ‘De hele dag tegenwind hebben is wel mooi balen. De hele dag regen ook. Dus daar kijk ik niet naar uit. Verder hoop ik dat ik genoeg kan eten, ik heb namelijk altijd honger. Ik wil niet totaal uitgemergeld terug komen.’

Ik heb altijd honger. Ik wil niet totaal uitgemergeld terug komen

Gelukkig zijn ze een goed team en kunnen ze elkaar er doorheen slepen als het zwaar begint te worden. Mariëlle: ‘Ik ga s’ ochtends voorop, Martijn ‘s middags. Daarmee houd je de ander uit de wind. Ik kan er ‘s ochtends altijd direct fris tegenaan, Martijn moet dan nog wakker worden.’ Martijn: ‘Ik ben een diesel, na een paar uur begin ik echt te fietsen en dan kan Mariëlle achteraan.’ En als ze er even flauw van zijn, lassen ze gewoon een rustdag in.

Terwijl Mariëlle en Martijn druk bezig zijn hun eindbestemming te bereiken, worden er door het jaar heen in Groningen nog verschillende acties georganiseerd waarbij men ‘mee kan trappen’ om nog meer fietsen in te zamelen. Zo kunnen de fietsen tijdens kerst onder de kerstboom in het centrum van Groningen worden gedoneerd. De teller staat inmiddels al op 60 gedoneerde kinderfietsen.

Engels