Door Anne Carlijn Kok
E
en transporteiwit is veel te klein om zomaar te kunnen zien. Maar als het mogelijk was, is dit waarschijnlijk hoe het eruit ziet: zoals dat blauwe dingetje op de rand van het grotere blaasje.
Transporteiwitten zorgen ervoor dat stoffen van buiten onze cellen naar binnen kunnen, of andersom en zijn belangrijk voor de communicatie in de hersenen. Zo’n eiwit is al moeilijk te zien, maar de beweging die het maakt bij het afgeven van de lading – pijnprikkels of gedachten – is nog veel lastiger in beeld te krijgen. Het lukte Antoine van Oijen, hoogleraar single-molecule biophysics aan de RUG en postdoc Guus Erkens.
Ze labelden de verschillende delen van het eiwit met lichtgevende moleculen en beschenen ze met laserlicht. De delen zonden licht terug, wat werd opgevangen door een ander deel, dat zelf weer licht uitzond van een andere kleur.
Hun bevindingen stonden begin oktober in het wetenschappelijk toptijdschrift Nature.
Dit artikel staat ook in ons papieren magazine #3, nu overal verkrijgbaar in de blauwe bakken in alle universitaire gebouwen of digitaal op Issuu.
‘Artist impression’ gemaakt door Edu Perez