Bastiaan Sporrel – Nederlands Studentenkampioen Boulderen from Universiteitskrant Groningen on Vimeo.

Student bewegingswetenschappen Bastiaan Sporrel won onlangs het Nederlands Studentenkampioenschap Boulderen. Na een filmsessie in Gropo Bouldergym waar Bas toch ietwat verlegen zijn shirt uittrok (op verzoek van de vrouwelijke redactieleden), vertelde hij over zijn sport.

Waarom boulderen? Waarom niet gewoon klimmen. Dat is toch ook leuk?

‘Boulderen is klimmen op korte explosieve routes. Die diversiteit aan bewegingen is gewoon leuk. Het zijn bewegingen op je max, individueel zijn ze al echt heel lastig. In plaats van een route klimmen, vind ik het vooral tof om de bewegingen te doen die ik maar net kan afmaken.’

Je hebt het studentenkampioenschap gewonnen. Hoe gaat zo’n wedstrijd eigenlijk?

‘Het was in Delft, daar hadden ze de hele boulderhal volgeschroefd. Elke boulder die meedeed voor de wedstrijd had een bepaald aantal punten, je keek gewoon wat je zes moeilijkste boulders waren en dat was je eindscore.

De beste zes gingen door naar de finale. Daar zetten ze je voor een boulder en krijg je vier minuten de tijd om die uit te werken en te klimmen.’

Hoe sta je nou op landelijk niveau?

‘Daar sta ik nog lang niet op de top tien hoor. Dit was een wedstrijd voor studenten. De echte Nederlandse top is flink wat sterker dan ik. Maar ik hoef ook niet zo ver te komen. Ik klim puur voor mezelf, liefst buiten. Daarom vind ik wedstrijden ook niet zo interessant, al is het leuk je zo nu en dan met een ander te meten.’

Als je jou ziet klimmen, zijn er spieren zichtbaar waarvan je niet eens wist dat ze bestonden! Hoe komt dat?

‘Gewoon, heel veel klimmen! ‘Ik ben redelijk jong begonnen, maar ik denk dat klimmers wel een redelijk goed figuur hebben, ook wel gespierd. Vaak wat droger (wat minder vet), want al dat extra gewicht wat je mee omhoog moet nemen is toch een nadeel…’

En wat zijn je toekomstambities?

‘Toekomstambities? Nou, dit jaar wil ik kijken of ik nog een 8a boulder kan doen, dat is wel een behoorlijk moeilijke boulder…’