Lichaamsopeningen
Heb je voordat corona begon wel eens stilgestaan bij hoeveel lichaamsopeningen mensen eigenlijk hebben? En hoe fijn het eigenlijk is dat de meeste openingen tegenwoordig bedekt zijn?
Nee? Goed. Hier gaan we. Op vele vlakken zijn die mondkapjes en anderhalve meter afstand wel degelijk een zegen, en wel hierom:
Geen studenten die de hele nacht hebben staan zuipen en denken dat het oké is om zonder tanden te poetsen met een katerhoofd naast je te gaan zitten, geen halfbakken begroetingen waarbij je slappe of plakkerige handjes krijgt aangereikt of een niet gemeende afscheidsknuffel. Geen natte kussen van oma’s en opa’s op je wangen die je wegveegt zodra ze uit het zicht verdwenen zijn.
Geen spontane bezoekjes van ouders of andere mensen waar je niet op zit te wachten, geen mensen met een penetrante lichaamsgeur die te dicht naast je in de supermarkt komen staan (al doen sommige mensen dit nog steeds en vraag ik me wel eens af of ze een doodswens hebben).
Geen ongewenste danspartners die tegen je billen aan staan te schuren
Geen per ongeluk verloren speekselspetters wanneer er een docent of student-assistent naast je komt staan omdat die goedbedoeld iets uit probeert te leggen, geen mensen die ongewenst je persoonlijke ruimte steeds verder in komen, geen handen die ongevraagd op je schouders worden gelegd.
Geen exen die je tijdens het uitgaan ongewenst tegen het lijf loopt, geen nachtelijke vette happen uit de muur na het stappen waardoor je jezelf de volgende dag haat.
Geen ongewenste danspartners die tegen je billen aan staan te schuren, geen mens die per ongeluk in je gezicht hoest of niest, geen mensen ’s ochtends vroeg naast je in de trein die een praatje willen maken terwijl je daar helemaal geen zin in hebt.
Geen verjaardagen waar je toch al niet heen wilde, geen babyshowers waarbij je je verplicht voelt te zeggen dat de baby zo mooi is terwijl hij godsgruwelijk lelijk is.
En het ergste? Bij vlagen is er iets in mij dat zelfs dit alles mist.
En dat is krankzinnig, absoluut krankzinnig.
Even voorstellen
Laura Mijnders (haar schrijfnaam, ze heet in het echt Laura van Meijeren) is een wat oudere student (ze is 29). Laura werkte tien jaar in de psychiatrie. Drie jaar geleden gooide ze het roer volledig om. Ze besloot haar vaste baan en inkomen in te ruilen voor het studentenbestaan (communicatie en informatiewetenschappen). Laura volgt Bente van Leeuwen op als student-redacteur van UKrant, die twee weken geleden afzwaaide.