Studie voorbij, eerste baan. Maar een woning vinden is onmogelijk. Dan toch maar terug pa en ma? Of naar de oude en vertrouwde hospita, oppert columnist Wilma Heesen.
De treinen rijden weer eens niet door stakingen. Als student vooral erg irritant als je reis verder gaat dan je fiets je kan brengen. Gelukkig raast de figuurlijke trein van de meeste studenten nog wel door. Van de laatste tentamens voor de zomer door naar feestjes en vakanties.
Voor de masterstudenten die bijna afstuderen, raast die trein nu opeens wel met een enorme rotgang op het eindstation afstuderen af. Daar aangekomen rijst de vraag: ‘Wat nu’? Waar wil je starten met werken en waar ga je dan eigenlijk wonen?
Voor veel banen zal je moeten verkassen naar centraler gelegen regio’s. Als je in de buurt van die nieuwe baan een appartement wilt huren, moet je diepe zakken hebben. Kopen is helemaal een illusie met een startsalaris en een studieschuld.
Ik sprak onlangs een student met een leuke eerste baan ver buiten haar vangnet qua wonen. Zij begon haar wooncarrière op de bank bij vrienden in de nieuwe regio. Anderen trekken maar weer in bij pa en ma.
Zij begon haar wooncarrière op de bank bij vrienden
Niet iets waar je echt over hebt nagedacht toen je in het hoge Noorden ging studeren. Als je als ouder blij bent dat je kroost (eindelijk) zelfstandig is en de verworven ruimte graag wil behouden, kan je proberen je eigen netwerk in te zetten.
In de medische bubbel zijn in het verenigingstijdschrift Arts en Auto ouderwetse contactadvertenties te vinden. Leuk voor een nieuwe date, maar ook om het kroost een duwtje in de rug te geven op woongebied. Bij de categorie ‘onroerend goed’ zijn advertenties te vinden waarin het nageslacht van de medici wordt aangeprezen op de huizenmarkt.
Stuk voor stuk potentiële modelhuurders: ‘sociaal rustig’, niet rokend of drinkend en in hun vrije tijd langeafstandwandelaars. Een flink budget per maand tot hun beschikking en pa of ma kan ook nog voor ze instaan. Geen wilde haar te bekennen bij deze verse alumni. Helpt deze kruiwagen hen verder? Wellicht, maar het is een druppel op de gloeiende plaat.
En vooruit, als ook één keer per week de grasmaaier door de tuin wordt getrokken
Met de onmogelijke huizenmarkt van nu zijn er grotere plannen nodig. Almere biedt afgestudeerde leraren een baan plus huis en doorstroommogelijkheid aan. Maar wat als je geen leraar bent? In veel steden schieten de tiny houses als paddenstoelen uit de grond. Voor een single nog steeds schreeuwend duur voor wat luttele vierkante meters, en ook best eenzaam.
Beter wat meer aanspraak zoeken. Denk aan al die lege nesten in de huizen van gepensioneerden met veel te grote tuinen. Ouderen die zelf ook wel wat aanspraak kunnen gebruiken. Senioren als hospita die hun huisgenoten selecteren met hospiteeravonden.
De oudere selecteert een starter die past bij zijn of haar levensstijl en verhuurt wat kamers of zelfs een hele etage. Uiteraard voor een schappelijk prijsje, als er ook één keer per week gezamenlijk wordt gegeten. En vooruit, als ook één keer per week de grasmaaier door de tuin wordt getrokken.
Welllicht een ander spoor dan je voor ogen had als verse alumnus. Maar hé, je moet iets als de NS-mensen blijven staken.
WILMA HEESEN