Een fijne studententijd is niet jezelf van de kaart drinken, betoogt student-columnist Bauke van der Kooij. Een fijne studententijd gaat nu om het terugvinden van spontaniteit en onbezorgdheid.
Het goede voornemen om minder sociale media te gebruiken in 2022 is al in de eerste week hopeloos gesneuveld. Niet dat daar veel bijzonders gebeurt, maar als me dan toch iets opviel was dat onder jongeren het wensen van een ‘gelukkig nieuwjaar’ vervangen leek door een ‘gelukkig beter dan vorig jaar’, waarin we toch vooral weer lekker dansjes en drankjes kunnen doen!
‘Drankjes en dansjes’, dacht ik, ‘We hebben toch zeker wel andere dingen om ons zorgen om te makend, of niet soms?’
Door mijn natuurlijke ‘drankjes-en-dansjes-allergie’ schoot ik snel in de verdediging. Te snel; ik snap dat 2021 niet was wat je er van had verwacht en dat het een beetje voelt alsof je een chocoladekoekje was beloofd maar je uiteindelijk een rozijnenkoekje krijgt.
Het jaar begon en eindigde met een lockdown, ondanks dat iedereen ondertussen een, twee of drie keer is gevaccineerd. Tuurlijk is dat vervelend, maar er was toch ook genoeg wel mogelijk?
Ik kwam een beetje over als de persoon die, als je honger hebt, aankomt met de opmerking ‘maar de kindjes in Afrika hebben pas echt honger’: kijk toch even om je heen! Horecaondernemers en winkeliers zien hun zaak failliet gaan en veel zorgmedewerkers zijn nog steeds aan het bijkomen of zitten thuis met een burn-out en meer dan honderdduizend Nederlanders wachten nog op een hersteloperatie.
Dat Lowlands niet doorgaat, en dat je niet drie nachten per week tot vier uur ’s nachts op stap kan gaan, is vervelend. Maar draait het daar om?
Toch begon in er langzaam anders over denken. In een column op UKrant legde Gerrit Breeuwsma ooit uit dat de studentenperiode eigenlijk niet de mooiste tijd van je leven is, maar dat dat alleen achteraf zo is. Dat is best logisch: deze generatie studenten is simpelweg genaaid door het leenstelsel, moet steeds meer doen om je cv op te laten vallen en vervolgens zit de huizenmarkt zo vast dat we als afgestudeerde student de keuze hebben om ofwel ons halve inkomen aan huur te besteden, of om weer bij onze ouders in te trekken.
Dat Lowlands niet doorgaat, is vervelend. Maar draait het daar om?
De consequenties van corona op de lange termijn komen op onze schouders, hoewel wij momenteel het minste risico lopen. En dan moeten we ons ook nog ontfermen over het klimaat en de vergrijzing. Als je na je studentenperiode zo’n zware last op je schouders moet dragen – tuurlijk is je studentenperiode met terugwerkende kracht dan de leukste periode van je leven.
Studenten weten maar al te goed dat het vanaf hier niet beter wordt. Momenteel is het al afzien met veel online onderwijs, al twee jaar op een kleine veertien vierkante meter eten, slapen, werken en studeren en weinig sociaal contact. De spontaniteit, het studieplezier en de relatieve onbezorgdheid die studeren normaal zo leuk maken, zijn nu ver te zoeken.
Om Guus Meeuwis te citeren – Het wordt dus pompen of verzuipen, da’s de enige manier (waarbij ik me altijd afvraag waarom pompen of verzuipen niet twéé manieren zijn, maar goed). Om het iets minder Brabants te zeggen, het is het is lachen of huilen, en het huilen staat veel studenten nader dan het lachen.
Ongeveer driekwart van de studenten voelt zich eenzaam, en dat is minstens zo veel als ouderen, zo blijkt uit onderzoek – een kwart van de studenten heeft zelfs wel eens een doodswens gehad.
Studenten zijn niet zielig, niet dom en niet oppervlakkig. Ook de hunkering naar drankjes en dansjes is dat niet: het is momenteel een roep om gewoon heel even zorgeloos te kunnen leven, voordat wij een zware last moeten dragen.
Dat gaat niet om uitgaan en jezelf van de kaart drinken, dat gaat om het terugvinden van de spontaniteit, de onbezorgdheid en het plezier van het studentenleven. Laten we hopen dat het 2022 dan toch een chocoladekoekje is.
Tenzij je het goede voornemen had om gezonder te eten, natuurlijk.
BAUKE VAN DER KOOIJ