Hoe studenten omgaan met de lockdown
‘Ik vraag me af of het slim was om in Groningen te blijven’
Het is al een paar minuten geleden dat we hebben aangebeld bij het vijfde pand in een rijtje studentenhuizen aan het Schuitendiep. De deur blijft dicht. We beginnen onze moed te verliezen. We proberen nu al uren zonder succes om een student te vinden die in levenden lijve met ons wil praten. Nadat ze wantrouwig de deur een kiertje geopend hebben – net ver genoeg om te kunnen zien wie ze wakker heeft gebeld – trekken de meesten zich weer terug in hun huis.
Eindelijk beantwoordt iemand de intercom. De student in kwestie vraagt om vijf minuten tijd om zich toonbaar te maken en haar pyjama te verruilen voor gewone kleren, en doet dan zowaar de deur open. ‘Laten we geen handen schudden’, zegt farmaciestudent Isabella van der Linden.
‘Mijn grootste zorg? Waarschijnlijk mijn studie’, zegt ze. ‘Ik ben nu bezig met mijn masterscriptie en ik moet die studiepunten voor de zomer binnen hebben. Maar het jaar wordt nu misschien verlengd en dat maakt me zenuwachtig.’ Ze maakt zich geen zorgen om haar eigen gezondheid; met haar komt het wel goed.
Verveling
Haar huisgenoot Luuk Koes, die business administration doet aan de Hanze, komt erbij zitten aan tafel. Hij maakt zich niet echt druk, maar kijkt er tegenop om langere tijd van de wereld afgesloten te zijn. Hij heeft de tijd tot nu toe gedood met gamen, maar daar is de lol binnenkort ook wel vanaf, verwacht hij. ‘Ik verveel me gewoon’, zegt hij. ‘We moeten drie weken door zien te komen terwijl er niets te doen is. De eerste paar dagen gingen nog wel, maar het wordt vanaf nu alleen maar erger.’
De eerste paar dagen gingen nog wel, maar het wordt alleen maar erger
We wensen Isabella en Luuk het beste en vertrekken. Het Schuitendiep ziet er gek uit, zo aan het begin van de eerste week van de landelijke lockdown. Het is zonnig en de lente hangt in de lucht, maar de normaal zo drukke straat is vandaag compleet verlaten.
Voor studenten is dit hun vreemdste maand in Groningen tot nu toe, nu behalve de universiteit en hogeschool ook de cafés en restaurants hun deuren hebben gesloten. De vraag waar ze zich het meest mee bezig lijken te houden: welk effect heeft dit op hun studie?
Hamsteren
De afgelopen dagen is er flink gehamsterd in de supermarkten, met lege schappen tot gevolg. Maar geen van de studenten die UKrant sprak zegt daar aan meegedaan te hebben. ‘Ik heb voor een week aan eten gekocht, net als gewoon. Niets geks’, zegt rechtenstudent Trish Vargova. ‘Maar ik heb wel veel groenten gekocht; het is belangrijk om gezond te blijven.’
Scheikundestudent Fionn Ferreira sloeg alleen het belangrijkste in. ‘Ik heb veel koffie gekocht. Ik kan niet het risico nemen dat ik daar zonder moet doen’, zegt hij.
Biologiestudent Samuel Walter probeerde bleekmiddel te vinden, maar dat bleek lastig nu iedereen dingen wil desinfecteren. ‘Ik heb bij elke grote supermarkt in de stad gekeken’, zegt hij. ‘Zelfs het Kruidvat, dat normaal vijf verschillende soorten bleek heeft, is uitverkocht. Denken mensen soms dat bleek ze gaat redden van het coronavirus?
Lege studentenflats
Veel internationale studenten zijn teruggegaan naar hun thuisland. Volgens de bewoners van de Upsilonflat in de Antaresstraat is daar nog maar een kwart van de mensen aanwezig.
Als ik naar Spanje terug ga, moet ik eerst twee weken in thuisisolatie
Plekken in en rond het gebouw die normaal bevolkt zouden zijn door studenten, zijn nu verlaten. De wasserette, waar de mensen normaal gesproken in de rij staan, is nu leeg. Het enige geluid komt van de vogels die buiten tjilpen.
‘De paniek die ontstond toen de lockdown werd aangekondigd was besmettelijk’, zegt bewoner Aitana Lopez, die internationale betrekkingen studeert. ‘Iedereen pakte in en vertrok, of was plannen aan het maken om weg te gaan. Daardoor vraag ik me nu ook af of het wel slim van me was om in Groningen te blijven.’
Onverantwoordelijk
Toch is zij niet de enige die ervoor heeft gekozen om hier achter te blijven. ‘Als ik naar Spanje terug ga, moet ik eerst twee weken in thuisisolatie en kan ik nergens naartoe’, zegt Laura De Arma, die studeert aan het Prins Claus Conservatorium.
Maar de belangrijkste reden dat ze Groningen niet verlaten heeft? ‘Dat zou onverantwoordelijk zijn. Ik ben nog jong, dus het virus zal mij waarschijnlijk niet erg raken. Maar ik kan wel drager zijn en andere mensen besmetten, zelfs als ik nauwelijks symptomen heb. Dan zou ik mijn ouders in gevaar kunnen brengen.’