Elke woensdagmiddag volg ik samen met een groep enthousiaste studenten een seminar genaamd Vom Text zum Bild. Hier wordt uit de doeken gedaan wat er allemaal komt kijken bij het maken van een korte film, beginnend bij een script en hopelijk eindigend bij een reeks bewegende beelden.

Unieke kans

Tijdens de eerste bijeenkomst werd ons verteld wat dit semester het thema zou zijn: vluchtelingen. De uitdaging was om een persoonlijk portret te maken van een van de vele vluchtelingen die zich de afgelopen maanden in de stad hebben gevestigd. De enige restrictie waar we ons aan moesten houden, was dat de film uiteindelijk niet meer dan honderd seconden mocht duren.

‘Wat er allemaal kan gebeuren in honderd seconden’
Hoewel op dit moment de precieze cijfers van het aantal vluchtelingen in de regio Berlijn onduidelijk zijn, wordt het aantal geschat op rond de 19 duizend. Voor jonge filmmakers is dat in feite een unieke kans, omdat dat betekent dat er een schat aan bijzondere verhalen rondloopt.

Via de universiteit werden er contacten gelegd met een vluchtelingenkamp, maar een medestudent en ik besloten samen het heft in eigen handen te nemen. Via via kwamen we te weten dat er elke maand in Berlijn een taalcursus Arabisch werd gegeven door mensen die onlangs uit Syrië gevlucht waren, een initiatief van TeachSurfing Deutschland. Na een paar appjes, en wat facebookberichten verder, konden we aan de slag.

‘Counter narratives’

Zo stonden we vijf uur ’s middags aan de oever van de Spree, vlak achter de Berliner Dom. Met ruim 2000 euro aan apparatuur op onze schouders begonnen we in de namiddagzon met de voorbereidingen. De jonge man die we zouden filmen, arriveerde enkele ogenblikken later.

Later tijdens de montage verbaasde ik me over wat er allemaal kan gebeuren in honderd seconden. Met de woorden van Beatrice de Graaf over de waarde van counter narratives nog vers in mijn geheugen, wil ik u bij dezen voorstellen aan Mustafa.