Hoe is dat nou, om als student een universiteit mee te besturen?
‘Ik vond het heel spannend. Vind ik eigenlijk nog steeds. De voorzitter, vicevoorzitter en rector zijn allemaal dertig, veertig jaar ouder dan ik en lopen hier al jaren mee. Dus het is helemaal niet gemakkelijk om tegen hen te zeggen: hee, dit klopt niet. Aan de andere kant: ze hebben niets aan je als je overal mee instemt en alleen maar ja knikt. Ze willen juist graag advies.’
Dus je hebt niet alleen maar ingestemd en ja geknikt.
‘Nee, zeker niet. Als het om grote onderwerpen ging, verzamelde ik vaak een soort werkgroep om me heen met studenten van verschillende faculteiten om er samen over na te denken. Zo hebben we bijvoorbeeld een plan bedacht voor employability, waarbij zowel de RUG als studieverenigingen activiteiten kunnen organiseren.’
‘Ik had ook een werkgroep waarin ik praatte over internationalisering en eventuele branch campusplannen. Over Yantai had ik concreet niet zoveel te beslissen – maar ik ben wel bezig geweest met studenten informeren en gevraagd wat zij vonden wat beter of anders moest. Ook wat betreft internationalisering in het algemeen: waarom doen we wat we doen, en wat heeft de doorsnee RUG-student eraan? Wat ik daarin heb bereikt, daar ben ik wel tevreden over.
Kun je goed opschieten met het college? Ik bedoel, veertig jaar ouder dan jij…
Lachend: ‘Ja, ze zijn allemaal erg open en informeel, dat is leuk. We bellen en appen, vertellen elkaar over wat we in het weekend gedaan hebben.’
Over weekenden gesproken: hou je eigenlijk wel vrije tijd over?
‘Mijn voorgangers zeiden wel eens dat studentassessorschap vijftig, zestig uur per week kost. Dat heb ik er niet aan besteed, maar ik ging niet altijd overal heen, vooral ’s avonds niet. Toch is het wel een fulltimebaan. Ik vergader met het college van bestuur, in commissies, in het assessorenoverleg en dus in mijn eigen werkgroepen – ik ben in feite de hele dag aan het vergaderen. En de eerste maanden heb ik verschrikkelijk veel gelezen, om dossierkennis op te doen.’
‘Maar ik heb ook heel vette dingen meegemaakt het afgelopen jaar. Ik mocht bijvoorbeeld naar een congres in Singapore, om een workshop te geven aan universiteitsbestuurders uit de hele wereld. Het Tata Steel Chess Tournament was hier, en ik ben toevallig nogal een schaakfan. Op Koningsdag zat ik samen met de koning in het publiek bij Ben Feringa. En ik heb geleerd hoe het bestuur van een grotemensenorganisatie werkt, dat vind ik ook gaaf.’
Maar aan alle gave dingen komt een eind. Wie neemt het stokje straks van je over?
‘Ik ben nog op zoek naar een opvolger. We hadden als benoemingscommissie al een kandidaat in gedachten, maar het college vond dat hij niet verbindend genoeg was, terwijl dat juist belangrijk is voor een studentassessor. Die moet de verbinder zijn tussen studenten en bestuur.’
‘Wat nog meer belangrijk is? Poeh… integriteit, eerlijkheid – ik ben eigenlijk niet zo goed in dit soort woorden. Je moet in elk geval betrouwbaar zijn als studentassessor, geen spelletjes spelen met de mensen die je spreekt. Zelf hoop ik in elk geval dat het iemand wordt met een frisse blik, die nog niet zo in het bestuurswereldje zit en die echt de gewone student kan vertegenwoordigen.’