Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.
Sinds de aankondiging dat de RUG een branchcampus in China hoopt op te zetten, heb ik een nieuw maandelijks ritueel: ik google de Chinese tekens voor ‘Yantai’ (烟台) en ‘Groningen’ (格罗宁根), en bekijk het laatste nieuws voor die tekens.
Ik geef toe dat ik zelf geen Chinees spreek, lees, schrijf of begrijp, maar ik heb een paar Chinees sprekende vrienden die ik mijn vondsten stuur om te kijken of het allemaal een beetje steek houdt (en dan vooral of de versie die Google Translate uitspuugt, met vaak fonetische vertalingen van de naam Poppema, ook lijkt op de Chinese tekst).
Tijdens mijn maandelijkse zoektocht kwam ik vorige week iets interessants tegen. China Agricultural University, de Chinese campuspartner van de RUG, had op haar eigen website een verslag gepubliceerd over een werkbezoek van 25 RUG-medewerkers om de laatste details uit te werken – en de kinken in de kabel te verhelpen.
Het verslag was voorzien van een galerij met foto’s van de RUG-medewerkers, onder wie het universiteitsbestuur en medewerkers van het Talencentrum. We publiceerden er een stukje over op het moment dat de delegatie weer in Amsterdam landde.
Geen idee
Geen van de 25 medewerkers die in China waren had hier van tevoren ook maar iets over gezegd. Ook de leden van de Yantai Stuurcommissie hadden de kaken op elkaar gehouden. Wij kwamen er ook alleen maar achter, omdat we het nieuws op een Chinese website lazen. Het idee dat het Chinese internet meer openheid van zaken biedt dan de communicatie binnen de RUG zelf is, op z’n zachtst gezegd, verwarrend.
Behalve het werkbezoek hadden we vorige week nog een artikel over China. Onder een stuk met daarin de duidelijkste lof die we tot nu hebben gepubliceerd – letterlijk een lijst met voors en tegens – schreef Teunis Dokter, voormalig lid van de universiteitsraad en Lijst Sterk, dat we schijnbaar geen idee hebben waar we mee bezig zijn als het om Yantai gaat.
‘Het valt mij op dat de Ukrant structureel onvolledige of onjuiste informatie over Yantai op haar website plaatst’, schreef hij. Dat mag dan pijnlijk zijn om te horen, maar als de informatie die wij publiceren – altijd bevestigd door zoveel mogelijk geïnformeerde bronnen – onvolledig of foutief is, dan komt dat volgens mij door de weinige informatie waar wij überhaupt toegang toe krijgen.
Gebrek aan openheid
De universiteitsraad krijgt elke maand de laatste updates, maar die worden vertrouwelijk besproken. Dat betekent dat de aanwezige UK-verslaggever altijd de kamer in de Boteringestraat moet verlaten.
‘Er is het bekende bekende; de dingen waarvan we weten dat we ze weten. Er is ook het bekende onbekende; dat wil zeggen, we weten dat we sommige dingen niet weten. Maar er is ook het onbekende onbekende – de dingen waarvan we niet weten dat we ze niet weten’, aldus mijn mede-Amerikaan Donald Rumsfeld, in zijn eloquente antwoord op de vraag of Irak ook massavernietigingswapens had (dat hadden ze niet).
Wat betreft Yantai is het ‘onbekende onbekende’ nogal groot. Als onze verslaggeving gebrekkig is, komt dat niet doordat wij ons best niet doen, maar misschien eerder door het gebrek aan openheid binnen de RUG.
Traci White, international editor