Tot afgelopen zomer verhuurde Dionysos de benedenverdieping van haar pand aan House of Media. Toen dat bedrijf in augustus verhuisde, moest de studentenvereniging op zoek naar een andere huurder.

En dat bleek nog niet zo makkelijk. ‘Het is lastig een bedrijf te vinden dat zich onder een studentenvereniging wil vestigen’, vertelt bestuurslid Jan Siblesz van Dionysos. De sociëteit van de vereniging bevindt zich op de eerste verdieping van het pand aan de Nieuwe Kijk In ’t Jatstraat. ‘Daar komt bij dat er vijftien jaar lang niets aan onderhoud is gedaan, dus het moest nodig worden opgeknapt.’

Grap

Dat er nu twee studenten op de begane grond wonen, begon eigenlijk als een grap. ‘Een aantal leden riep dat er een zwembad moest komen’, lacht Siblesz. En toen kwam Joost de Vreede (23, student technische informatica) met de opmerking dat hij er eigenlijk wel wilde wonen. ‘Ik woonde toen aan de Tuinbouwstraat, maar daar wilde ik al langer weg’, vertelt De Vreede. ‘Dit is een schitterende locatie, net buiten de gracht.’

De twee kantoortjes achter in het pand bleken geschikt te zijn als studentenkamers. Het bestuur van de vereniging ging akkoord en een lid dat makelaardij studeert berekende aan de hand van het puntensysteem een redelijke huur. Wat hij precies moet betalen voor zijn vijfentwintig vierkante meter, wil De Vreede niet zeggen. ‘Maar het is minder dan 300 euro per maand.’ Niet gek voor een kamer op loopafstand van het centrum.

Geluidsoverlast

Dat die prijs zo laag is, komt mede door de geluidsoverlast die de studentenvereniging boven de kamers veroorzaakt. Dat zorgt middels het puntensysteem voor een fikse korting. ‘Maar het meeste geluid hier komt van Joost’, grapt een van de vrienden van De Vreede. Zit hij nu elke avond te feesten op de sociëteit? ‘Nee, het scheelt dat er een deur tussen onze ingang en de vereniging zit’, zegt De Vreede. ‘Die deur kan gewoon op slot.’

Het pand waar De Vreede met zijn huisgenoot woont, heeft een apart huisnummer. De nieuwe studentenkamers zijn dus helemaal legaal. Toch moest er wel wat gebeuren voordat het pand bewoonbaar was voor studenten. ‘Er was bijvoorbeeld geen douche’, vertelt Siblesz, ‘dus hebben we een van de wc’s in het kantoor weggehaald en er een douchecabine in geplaatst.’

Het damesbordje hangt nog op de deur en naast de douchecabine staat een wc-borstel op de grond. ‘Maar ik mag niet klagen’, vindt De Vreede. Op de binnenplaats, naast zijn voordeur, lopen een paar studenten de trap op, het verenigingsgebouw in.

Intensief

Had het bestuur van de vereniging niet liever in de kamers willen wonen? ‘Ik moet er niet aan denken’, zegt Siblesz. ‘Als bestuur ben je zo intensief met de vereniging bezig. Ik ben blij dat ik ’s avonds de deur achter me dicht kan trekken en naar huis kan gaan.’

Volgens Siblesz is het niet zo raar om in het gebouw van je studentenvereniging te wonen. ‘Het gebeurt in Groningen veel meer’, zegt hij. En als bestuur zijn ze erg blij met de extra inkomsten uit de verhuur. ‘Het voorste gedeelte van het pand zijn we nu aan het verbouwen’, vertelt Siblesz. ‘Daar komt Assistobot te zitten, een bedrijf van oud-Dionysos-leden dat zorgrobots ontwikkelt.’