Student-columnist Laura Mijnders woont in een nieuw appartement en mag van de eigenaar geen eigen gordijnen ophangen. Dus kan iedereen bij haar naar binnen gluren.
Ik zat in de auto toen ik op Slam! FM hoorde hoe de dj een jongeman interviewde over het feit dat hij al anderhalve maand zijn hele leven livestreamde.
‘Het is supereasy geld verdienen. Via mijn website kunnen mensen doneren en zolang ze doneren, blijf ik streamen’, zei de jongeman.
Tot mijn verbazing vertelde hij hoe zijn kijkers maar blijven doneren, zelfs als hij slaapt. Hij zet de stream alleen even stop wanneer hij naar de wc gaat of wil douchen.
Op dit soort momenten heb ik het gevoel dat ik een alien ben die per ongeluk op deze aardkloot is gedonderd en maar moet leren dealen met alle minder charmante en nalatige eigenschappen van de menselijke soort.
Wie wil er nou in godsnaam zijn hele leven openstellen voor Jan en alleman? En erger nog, wie wil er nu continue naar het leven van een wildvreemde kijken?
Overigens ben ik zelf sinds 1 februari ‘live’ te bekijken, evenals de andere acht huurders die in een gemeubileerde studio wonen die alles behalve gordijnen heeft. De vastgoedeigenaar wil zelf de gordijnen ophangen over drie weken en tijdelijk iets ophangen mag niet.
Wie wil er nou in godsnaam zijn hele leven openstellen voor Jan en alleman?
Iedereen heeft zich stilzwijgend geschikt in zijn lot. Er is nu eenmaal te veel te verhuizen, er is werk, studie en de sociale contacten willen ook aandacht.
Ondertussen wordt het omliggende terrein door een groep mannen betegeld. Sinds ik hier woon, staan ze elke ochtend stipt om zeven uur voor de ramen van de studio’s. Het zijn keiharde werkers, bikkels. Ik ben ze dankbaar, daar niet van.
Alleen vind ik het minder leuk dat alles in mijn leven ineens onder de loep komt te liggen. Elke keer wanneer ik nu in mijn neuspeuter, ben ik bang om betrapt te worden. Bang dat ze mijn hoeveelheid wc-bezoeken turven en er weddenschappen op afsluiten. Soms zie ik ze stiekem naar binnen gluren.
Aan de andere kant, wat zeik ik? Er zijn talloze mensen, onder wie studenten, die helemaal geen eigen ruimte hebben, die dakloos zijn.
En wanneer ik toevallig wel een keer aan mijn reet krab terwijl de mannen in overall naar me kijken, moet ik eigenlijk gewoon vol overgave mijn duim naar ze op steken en ze vervolgens vragen een euro te doneren.
LAURA MIJNDERS